نظام آموزشی «آلبرتا» در آستانه یک بحران جدی قرار دارد؛ معلمان و دولت استانی بر سر افزایش حقوق به بنبست خوردهاند و تنها تا ۶ اکتبر برای رسیدن به توافق فرصت باقی است. در صورت شکست مذاکرات، اعتصاب معلمان در آلبرتا شروع خواهد شد که میتواند مدارس را به تعطیلی بکشاند.
کانون این اختلاف، پیشنهاد دولت برای افزایش ۱۲ درصدی حقوق معلمان آلبرتا طی چهار سال است که از نظر نخستوزیر «دنیل اسمیت»، نهایت توان مالی استان است. در مقابل، معلمان نظر دیگری دارند. آنها میگویند که این افزایش حقوق، جبرانکننده سالها تورم و افزایش حجم کارشان نیست. بررسیهای بیشتر هم حرف معلمها را تایید میکند. چرا که دستمزد آنها در مقایسه با همکارانشان در سایر استانهای کانادا، دیگر جایگاه مناسبی ندارد.
این وضعیت، افکار عمومی را با پرسشی جدی روبهرو کرده است؛ آیا تأکید دولت بر محدودیتهای مالی منطقی است، یا معلمان برای خواستههای خود دلایل قابلقبولی دارند؟
مقایسه حقوق معلمان آلبرتا با استانهای دیگر کانادا
یکی از دلایل اصلی نارضایتی معلمان در استان آلبرتا از پیشنهاد دولت، مقایسه حقوقشان با دیگر استانهای کاناداست. «جیسون شیلینگ»، رئیس «انجمن معلمان آلبرتا»، میگوید اگرچه در گذشته «آلبرتا» بهترین حقوق را پرداخت میکرد، اما این استان حالا از رقبای خود عقب افتاده است. این در حالی است که استانهای دیگر با قراردادهای جدید، گامهای بزرگی برای بهبود معیشت معلمان خود برداشتهاند.
این عقبماندگی در جدول مقایسه دستمزدها به خوبی دیده میشود. در اینجا حقوق سالانه معلمان آلبرتا با پنج سال تحصیلات دانشگاهی در چند استان بزرگ آمده است:
- آلبرتا: حداقل ۶۵٬۱۳۶ دلار – حداکثر ۱۰۱٬۰۰۹ دلار
- بریتیش کلمبیا: حداقل ۶۷٬۱۳۱ دلار – حداکثر ۹۹٬۸۶۶ دلار
- ساسکاچوان: حداقل ۷۱٬۶۶۵ دلار – حداکثر ۱۰۵٬۴۹۱ دلار
- منیتوبا: حداقل ۷۲٬۷۵۸ دلار – حداکثر ۱۱۰٬۶۳۵ دلار
- انتاریو: (ابتدایی): حداقل ۶۲٬۹۰۸ دلار – حداکثر ۱۰۸٬۶۹۵ دلار
- انتاریو: (متوسطه): حداقل ۶۵٬۱۱۳ دلار – حداکثر ۱۰۷٬۹۹۳ دلار
بر اساس این آمار، حقوق اولیه معلمان آلبرتا به شکل قابل توجهی کمتر از «منیتوبا» یا «ساسکاچوان» است. «شیلینگ» این موضوع را یک چالش جدی برای جذب و حفظ استعدادهای جوان در حرفه معلمی میداند و میگوید: «بسیاری از معلمان جوان مجبورند برای پرداخت قبضها و وامهای دانشجویی، به شغل دوم روی بیاورند و این وضعیت برای آینده نظام آموزشی ما نگرانکننده است.»
درآمد معلمان آلبرتا از کارگران هم کمتر شده است
یکی از دلایل اصلی احتمال شروع اعتصاب معلمان آلبرتا، کاهش شدید قدرت خرید آنهاست. آمارها نشان میدهد که از سال ۲۰۱۹، در حالی که تورم بیش از ۲۰ درصد افزایش یافته، حقوق معلمان تنها ۳.۸ درصد رشد داشته است. در حالی که در همین دوره، حقوق معلمان در «بریتیش کلمبیا» ۲۵ درصد و در «منیتوبا» نزدیک به ۱۸ درصد بالا رفته است. حتی سایر کارگران در خود «آلبرتا» نیز شاهد رشد درآمد ۱۴.۱ درصدی بودهاند که بسیار بیشتر از معلمان است.
آیا اعتصاب معلمان آلبرتا تنها راه باقیمانده است؟
اختلاف نظر عمیق بر سر مسائل مالی، مذاکرات حقوقی بین دولت «آلبرتا» و معلمان را به بنبست کشانده است. دولت استان با اشاره به کسری بودجه ۶.۵ میلیارد دلاری، پیشنهاد افزایش ۱۲ درصدی دستمزد طی چهار سال را «نهایت توان مالی» خود اعلام کرده است. مقامات میگویند که این طرح ۲.۳ میلیارد دلار هزینه دارد و فضا را برای استخدام معلمان جدید جهت کاهش تراکم کلاسها باز میگذارد.
در مقابل، «انجمن معلمان» این پیشنهاد را ناکافی و غیرقابل قبول میداند. آنها میگویند که این افزایش حقوق، کاهش قدرت خرید معلمان در سالهای گذشته را جبران نمیکند. به گفته انجمن، دستمزدهای فعلی نه تنها با تورم همخوانی ندارد، بلکه باعث شده تا حرفه معلمی دیگر برای نیروهای جدید و مستعد جذاب نباشد.
با نزدیک شدن به مهلت ۶ اکتبر و نبود چشماندازی روشن برای ازسرگیری گفتگوها، نگرانیها در رابطه با اعتصاب معلمان آلبرتا افزایش یافته است. معلمان هدف خود را صرفاً همگام شدن با تورم اعلام کردهاند، در حالی که دولت بر محدودیتهای بودجهای پافشاری میکند. با توجه به این شرایط، پرسش اساسی این است که اگر توافقی حاصل نشود، آیا معلمان دست به اعتصاب خواهند زد یا خیر.
منبع: سیبیسی
