فیلم کانادا: به یاد آور (Remember) – هفته ششم

لینک کوتاه :

فیلم به یاد آور – یکی از فیلمهایی که همواره در لیست فیلمهای برتر کانادایی جای ثابتی دارد. فیلم “به یاد آور” یا ” یادآوری” (به انگلیسی Remember) است. این فیلم با امتیاز خیلی خوب 7.4 از سایت IMDB و امتیاز خوب 73% از سایت Rotten از برترین تولیدات مشترک کانادا می باشد. این فیلم محصول مشترک آلمان و کانادا در سال 2015 می باشد. کارگردان فیلم “آتوم اگویان Atom Egoyan”، کارگردان، فیلم‌نامه‌نویس، تهیه‌کننده و هنرپیشه ارمنی کانادایی است. آتوم اگویان در قاهره، مصر و در خانواده‌ای ارمنی به دنیا آمد. پدر و مادرش به مناسبت اتمام احداث اولین راکتور هسته‌ای مصر نام او را اتم گذاشتند. خانواده‌اش وقتی او دو ساله بود به کانادا مهاجرت کردند و در شهر ویکتوریا مرکز استان بریتیش کلمبیا ساکن شدند. در دوره نوجوانی به نمایشنامه‌های ساموئل بکت و هارولد پینتر علاقه‌مند شد.

بازیگر نقش اصلی فیلم “کریستوفر پلامر Christopher Plummer” کانادایی و متولد شهر تورنتو است. وی تا کنون جوایز فراوانی را برای هنرنمایی های خود دریافت کرده است . مهمترین آنها یک جایزه اسکار، دو جایزه امی، دو جایزه تونی، یک جایزه گلدن گلوب و یک جایزه بفتا می باشد. پلامر با دریافت جایزه اسکار در سال ۲۰۱۲ برای فیلم تازه‌کارها، به عنوان مسن ترین بازیگری که تا کنون جایزه اسکار را دریافت نموده است، شناخته می شود. او با سابقه ای بیش از ۵۰ سال، نقش آفرینی‌های ماندگاری در سینما، تئاتر و تلویزیون از خود به جای گذاشته است . او را بیشتر به خاطر ایفای نقش “کاپیتان جورج فون تراپ” در فیلم” اشک‌ها و لبخندها” می‌شناسند.

آتوم اگویان بعد از شکست فاجعه آمیز فیلم قبلی اش ” اسیر Captive” بازگشتی پیروزمندانه داشت. حتما برای او خیلی سخت بوده که هو شدن در جشنواره کن 2014 را فراموش کند و دوباره ادامه دهد.

داستان فیلم به یاد آور در تاریخ سینما خیلی تکرار شده است، ولی نگاه جدید و خلاقانه کارگردان و البته نویسنده فیلمنامه (بنجامین آگوست Benjamin August) باعث شده تا این تم قدیمی با پیچیدگیها و غافلگیریهای منحصر به فرد بیننده را با خود همراه کند.

مضمون اصلی فیلم انتقام یک پیرمرد یهودی از افسر نازی جنگ جهانی دوم است. روایتی جدید از یک مضمون تکرار شده. این فیلم هم در کارگردانی و هم در فیلمنامه شدیدا دچار پستی و بلندی است. لحظاتی وجود دارند که شما صد در صد شیفته روایت فیلم می شوید و تنها لحظاتی بعد ناگهان جدا می شوید و دنبال منطق می گردید. گرچه این می تواند ضعف بزرگی در فیلمنامه اثر باشد ولی به جرات می توان گفت که کارگردانی خوب مانع ضربه هولناک به کل اثر شده است. خلق محدودیتهای عجیب ولی در خدمت فیلم در کل اثر وجود دارد. حتما بعد از تماشای فیلم به بیماری آلزایمر “زِو” فکر خواهید کرد. انگار کارگردان یکسری خاطرات دستچین شده را از حافظه او پاک می کند و در واقع حافظه بیمار را مدیریت می کند. گرچه این موضوع کاملا در ادبیات جا افتاده است ولی شاید باوراندن آن به مخاطب هوشمند امروزی کمی سخت باشد. بازیهای زیبای کریستوفر پلامر و کارگردانه هوشمندانه آتوم اگویان در واقع از این تهدیدها فرصت ساخته اند و هر چقدر که فیلم بیشتر جلو می رود کنجکاوی تماشاگر بیشتر و بیشتر تحریک می شود.

یکی از پایه های روایت فیلم، نامه ای است که “زِو” از دوستش “مکس” دریافت می کند. بیننده بدون اینکه از متن نامه باخبر شود با روایت پیچیده ای همراه می شود و سکانس به سکانس با اتش بیشتری با داستان همراه می شود. پایان فیلم یک فینال تمام عیار است. هیچ چیز قابل پیشبینی نیست و مطمئن باشید که شما هم غافلگیر می شوید. عده ای از مخاطبین این فیلم عاشق سکانس نهایی فیلم می شوند و عده ای سخت از آن متنفر می شوند.

نویسنده: امیر کریم پور

تریلر فیلم به یاد آور