در کانادا، انعام دادن به عنوان بخشی از فرهنگ جا افتاده و مرسوم در تعاملات با ارائه دهندگان خدمات مختلف، از رستورانها و کافهها تا سالنهای زیبایی و خدمات شخصی، تلقی میشود. با این حال، در شرایط کنونی که با افزایش قابل توجه هزینههای زندگی و تورم روبرو هستیم، شاهد تغییر نگرشها و چالشهایی در رابطه با انعام دادن اجباری هستیم.
افزایش نارضایتی از فرهنگ انعام دادن اجباری!
برخی از افراد در کانادا، به خصوص با توجه به افزایش قیمتها، نسبت به فرهنگ انعام دادن اجباری ابراز نارضایتی میکنند. به عنوان مثال، «ادوین نگ»، ساکن تورنتو، بیان میکند: «پرداخت ۷ دلار برای یک قهوه و سپس انتظار انعام برای تهیه آن، غیرقابل قبول و آزاردهنده است.»
نتایج یک نظرسنجی از ۱۵۰۰ نفر در کانادا که توسط Lightspeed Commerce Inc انجام شده، این نارضایتی را تا حدی تأیید میکند. در این نظرسنجی، ۶۷ درصد از افراد اذعان داشتند که در هنگام دریافت خدمات احساس فشار برای انعام دادن میکنند. همچنین ۵۴ درصد نیز اعلام کردند که تورم بر توانایی آنها در پرداخت انعام تأثیر گذاشته است.
تغییر روند پرداخت انعام پس از شیوع کووید ۱۹
شیوع بیماری COVID-۱۹ نه تنها بر جنبههای مختلف زندگی افراد در کانادا، بلکه بر فرهنگ انعام دادن اجباری نیز تأثیری غیرقابل انکار گذاشته است. در حالی که در گذشته، انعام دادن عمدتاً به مشاغلی مانند رستورانها، کافهها و سالنهای زیبایی محدود میشد، به نظر میرسد که این پدیده در حال حاضر به طرز فزایندهای به سمت مشاغلی که به طور سنتی با انعام دادن مرتبط نبودهاند، در حال گسترش است.
«بروس مکآدامز»، کارشناس مسائل اجتماعی، این پدیده را «بیماری انعام دادن اجباری» مینامد و مثالهایی از آن را در مشاغلی مانند خشکشویی و تعویض روغن مشاهده میکند. دکتر مکآدامز، استاد دانشگاه، میگوید فرهنگ انعام دادن، به ویژه پس از کرونا، در حال تغییر است.
به گفته او، در حال حاضر با ابهاماتی در مورد اینکه چه کسانی، چگونه و چرا باید انعام بدهند، روبرو هستیم. با توجه به گزینههای از پیش تعیینشده برای انعام در دستگاههای پرداخت، افراد بسته به مکان، ممکن است احساس انعام دادن اجباری داشته باشند.
«جیمی پیترز»، رئیس دانشکده مالی و اقتصاد دانشگاه مریویل، میگوید نیاز به انعام دادن بسیار رایج است. او همچنین اشاره میکند که با حرکت به سمت جامعهای مبتنی بر کارت، پرداخت انعام در دوران کرونا پررنگتر شده است. همچنین این امر باعث ایجاد احساسات متفاوتی نسبت به قبل در مردم شده است.
چند درصد از شهروندان کانادا با دادن انعام موافق هستند؟
با این حال، همه با انعام دادن مخالف نیستند. «کن زوليان»، مصرفکننده ۴۲ ساله اهل ویندزور، انتاریو، میگوید که او همیشه انعام میدهد چون میخواهد به گارسونها کمک کند تا درآمد خوبی داشته باشند. او میگوید: «باید به این فکر کنید که گاهی اوقات شما احتمالاً بیشتر از حقوق ساعتی آن گارسون درآمد دارید. آنها گاهی واقعاً روی همان انعام اضافی حساب میکنند تا زندگی خوبی داشته باشند.»
کریستوفر مکفرسون، مصرفکنندهای دیگر، با این نظر موافق است و میگوید اگر حقوق کامل به گارسونها پرداخت نمیشود و انعام دادن بخشی از درآمد آنها را جبران میکند، مردم باید انعام بدهند. اما او اضافه میکند که چون مردم ممکن است از میزان حقوق کارکنان خاص آگاه نباشند، این موضوع به برداشتهای اشتباهی منجر میشود.
در کانادا، حداقل دستمزد گارسونها بسته به استان محل کارشان متفاوت است. به عنوان مثال، دستمزد و انعام گارسونها در استان کبک فقط ۱۲.۲۰ دلار در ساعت است، در حالی که حداقل دستمزد در این استان ۱۵.۲۵ دلار است. از سال ۲۰۲۴، در اکثر استانها، دستمزد گارسونها با حداقل دستمزد سایر مشاغل برابر شده است.
مکفرسون میگوید: «مردم انعام دادن اجباری را چیزی «اضافی» میبینند که در صورت برآورده نشدن انتظاراتشان میتوانند به دلخواه آن را ندهند. در حالی که سیستم بر این اساس چیده شده که گارسونها باید انعام را به عنوان بخشی از حقوق خود دریافت کنند و به خاطر اتکا به انعام، «حقبهجانب» به حساب نمیآیند.»
پس کی باید انعام بدهیم؟
با گسترش فرهنگ انعام دادن در بسیاری از کسب و کارها، مکآدامز میگوید مردم باید این موضوع را در نظر بگیرند که از کارمند بپرسند انعام به کجا میرود تا بتوانند تصمیم بگیرند که میخواهند آن را پرداخت کنند یا نه. اما او هم در ادامه این سوال را مطرح میکند که آیا اصلاً باید مجبور به پرسیدن این سوال باشیم؟
او میگوید: «به عنوان یک مشتری، من سوال میکنم، اما این کار هم باعث خستگی میشود. اگر به یک مغازه شلوار جین بروم و یک شلوار بخرم، میتوانم آن را به صندوق ببرم، پرداخت کنم و آنجا را ترک کنم. نیازی نیست سوال کنم که این انعام به کجا میرود؟ نیازی نیست انرژی صرف کنم و نیازی نیست پاسخی را بشنوم که نمیخواهم.»
پیترز میگوید: «جایی که میتوانید به فکر صرفهجویی در هزینه باشید، در موقعیتهایی است که انعام دادن رایج نبوده است، مثلاً جایی که از باریستا قهوه میگیرید یا خدماتی دریافت نکردهاید و آنها از شما میخواهند که از قبل انعام بدهید.»
آیا فرهنگ انعام دادن در کانادا از روال خارج شده است؟
منبع: گلوبالنیوز