در ١٦ سالگی، ریتا تا به حال با کسی سر قرار نرفته بود، اما مردی تقریباً دو برابر سن او، این نوجوان را متقاعد می‌کند که او اولین دوست پسر او خواهد بود. آن مرد کسی نبود جز معلم مدرسه او.
ریتا که از سی‌بی‌سی خواسته است فقط از نام کوچکش استفاده کند، می‌گوید: «او مرا به یک شام عاشقانه در یک رستوران فرانسوی در تورنتو برد و ما به خانه‌اش برگشتیم و در نهایت شب ما به تخت خواب ختم شد. او باعث شد باور کنم که این رابطه قرار است به جایی برسد.»
ریتا همچنان با درد و گناه ناشی از حس کثیفی و تجاوز جنسی مربوط به زمانی که بین سال‌های ١٩٧٩ تا ١٩٨١ در دبیرستان ناحیه مارکهام در منطقه کلان شهر تورنتو تحصیل می‌کرد، دست و پنجه نرم می‌کند.
چند دهه بعد، او متوجه شد که این معلم دقیقاً همین کار را با دوستش، «جین مک کی» نیز انجام داده است. آنها اکنون می‌دانند که دختران دیگری هم جزء قربانیان او هستند. هر دو زن از هیئت مدرسه منطقه یورک شکایت کرده و هر کدام مدعی هستند که هیئت مدیره در قبال سوء استفاده جنسی صورت گرفته توسط «ویلیام داگلاس واکر» مسئول بوده است.
این اولین بار نیست که هیئت یک مدرسه با همین معلم خود را در چنین موقعیتی می‌بیند. در مجموع، مطالبات مربوط به غرامت ناشی از اقدامات ادعایی ضد واکر از ١٠ میلیون دلار فراتر رفته است.
کارشناسان حقوقی می‌گویند که قربانیان سوء استفاده و تجاوز جنسی زمانی که نمی‌توانند عدالت را از طریق پلیس یا دادگاه‌های جنایی به دست بیاورند و یا زمانی که به این نهادها اعتقاد ندارند، به دعاوی مدنی روی می‌آورند.
این مورد یکی از چندین مورد پرونده‌ای است که در آن ١٥ زن ادعا کردند توسط واکر در سه مدرسه در ناحیه‌های مختلف اطراف تورنتو مورد آزار جنسی، استثمار یا تجاوز قرار گرفته‌اند.
تحقیقات نشان می‌دهد که از سال ١٩٧٥ تا سال ٢٠٠٠، به چندین مسئول مدرسه در مورد رفتار جنسی این معلم با بچه‌ها تذکراتی داده شده است، اما او همچنان به تدریس ادامه داده و در طول سال‌ها به هفت مدرسه مختلف نقل مکان کرده است.
این معلم به نوبه خود اظهار داشته است که برخوردهای جنسی او با دانش آموزان سابقش توافقی بوده است. او تا به حال هرگز به جرمی محکوم نشده است.
جایگزینی برای اجرای قانون
ریتا ٦٠ ساله و مک کی ٥٩ ساله هر دو در ادعاهای خود اظهار می‌کنند که آنها همچنان از اثرات جدی تجربیات خود در دبیرستان از جمله افسردگی، اضطراب و ناتوانی در اعتماد به دیگران رنج می‌برند. آنها می‌گویند که درد آنها به صورت حملات پنیک و کابوس در میانسالی ظاهر شده است.
«مک کی» که در سال ١٩٩٨ به پلیس نیز مراجعه کرده، می‌گوید: «من اول راه مدنی را انتخاب نکردم… پلیس تحقیقات کاملی انجام نداد و من می‌دانستم که باید کاری انجام دهم.»
در سال ٢٠٠١، کالج معلمان انتاریو، واکر را به دلیل سوء استفاده و تجاوز جنسی از مک کی در دبیرستان مجرم شناخت. در آن زمان هیچ قربانی دیگر آزار جنسی توسط وی ذکر نشده بود.
در اظهارات دفاعی که در فوریه ٢٠٢٢ ارائه شد، هیئت مدرسه منطقه یورک گفت که هیچ کس در خصوص واکر در زمانی که او در استخدام هیئت مدیره بوده ابراز نگرانی نکرده و آنها هیچ مسئولیتی در قبال رفتار ادعایی معلم در مورد این دانش آموزان سابق ندارد.
«آن ماری رابینسون»، که می‌گوید واکر در سال ١٩٧٧ در یک سفر گروهی به او تجاوز کرده، در سال ٢٠١٨ از هیئت مدرسه ناحیه تورنتو شکایت کرد. اما این هیئت مدیره سوء استفاده واکر از رابینسون را به هر طریقی رد کرد و گفت که مسئولیتی در قبال رفتار یا سوء استفاده ادعایی او ندارد. معلم نیز با این اتهامات هیچ مبارزه‌ای نکرد.
جنگ برای عدالت
«مک کی»، که ابتدا ۲۵ سال پیش به پلیس مراجعه کرده بود و دو سال پیش دعوای مدنی را آغاز کرد، امیدوار است که میانجیگری با هیئت مدیره مدرسه سرانجام در پاییز ۲۰۲۳ انجام پذیرد.
«واکر» در نامه‌ای به سی‌بی‌سی به دلیل رفتار غیرقابل توجیه با دختران نوجوان عذرخواهی کرده است. اما برای مک کی، این کافی نیست. او می‌گوید: «این امر پاکی و باکرگی ما را به ما باز نمی‌گرداند. شب‌هایی را که با ناراحتی یا شرم تا صبح بیدار مانده بودیم، هرگز باز نمی‌گردد.»
پس از ٤٠ سال، ریتا امیدوار است که دعوای مدنی سرانجام برای او شفافیت ایجاد کند. او می‌گوید: «من زمان کافی را صرف فکر کردن درباره او کرده‌ام. من خواستار رسیدن به صلح هستم.»
- عضویت در کانال تلگرام رسانه هدهد کانادا
- اخبار روز کانادا و اخبار مهاجرت کانادا را در رسانه هدهد دنبال کنید
- هم اکنون شما هم عضو هفته نامه رسانه هدهد کانادا شوید
منبع: سی‌بی‌سی
