فرهنگ نق زدن در فرانسه ، به معنی شکایت کردن به هنگام صحبت جایز است و بسیار اتفاق می‌افتد. اما این که شکایت از چه کسی یا چه چیزی و در چه موقعی انجام شود، فن ظریف و حساسی است.
بسیاری از مکالمه ها در فرانسه با افسوس و آه شروع می‌شوند. مثلاً سیاستمداران احمق و بی عرضهاند، هوا چقدر بد است، محصولات کشاورزی بدتر شده و…
هنگامی که حدود ۱۰ سال پیش به فرانسه مهاجرت کردم، یک ایده آل گرای ۱۹ ساله آمریکایی بودم و این حجم از شکایت‌های بسیار، باعث تشویش خاطر و نگرانی من شده بود. هرگز نمیدانستم چرا فرانسوی‌ها اینقدر بد اخلاق هستند!
در نهایت جرات این را پیدا کردم تا این سوال را از یک دوست فرانسوی بپرسم. او از سوال من تعجب کرد و گفت: آن‌ها شکایت نمیکنند فقط غر میزنند. چندین کلمه در فرهنگ نق زدن در فرانسه برای شکایت کردن که بیشتر جنبه قانونی دارد وجود دارد. اما لغتی دیگر به نام «raler» که به معنی نق زدن و غر زدن است، تنها به منظور تفریح و شوخی به کار می‌رود.
زمانی که من در حال تلاش برای دریافت اجازه اقامت فرانسه بودم و یک شهروند فرانسوی بودن برایم یک رویا بود، به شوخی میگفتم پیش از دریافت این اجازه متوجه می‌شوم که من یک فرانسوی واقعی هستم. زیرا یک میل اجباری برای شکایت و ناله کردن پیدا خواهم کرد.
من نزد تمام کسانی که میشناختم ناله و شکایت می‌کردم تا برای آن روز سرنوشت‌ساز آمادگی لازم را داشته باشم! شکایتی مثل چرا همسایه امروز به من صبح بخیر نگفت؟ یا چقدر سوپ سرد شده است و…
اما دوستانم با دیدن این رفتار من میخندیدند. فکر می‌کنم آن‌ها با دیدن من به یاد بچهای می‌افتادند که با زبانی که کامل یاد نگرفته است، تظاهر می‌کند که با تلفن صحبت می‌کند. آن موقع متوجه شدم که غر زدن به موقع یک فن ظریف است و من هنوز کاملا آن را یاد نگرفته‌ام!
در فرهنگ نق زدن در فرانسه ، غر زدن معمولاً در شروع صحبت اتفاق می‌افتد مثلاً ممکن است فردی هنگام خوردن یک غذای عالی به اینکه سرویس دهی رستوران بد است اشاره کند.
جولی بارلو، روزنامه نگار کانادایی و نویسنده کتاب «Bonjour Effect» تاثیر صبح بخیر، می‌گوید: «گفتن یک چیز منفی برای آمریکایی‌ها مانند این است که شما مکالمه را تمام میکنید. اما چنین سخنانی در فرانسه راهی برای دعوت سایر افراد به اظهار نظر است».
به گفته جولی بارلو مردم کانادا و آمریکا بر خلاف فرانسوی‌ها، از شنیدن انتقاد خوششان نمیآید. به همین دلیل «raler» را چیزی بیش از ایده آلیستی بیش از حد یا خوش بینی میدانند.
آنا پولونی، نویسنده آمریکایی مجار و فرانسوی تبار که رئیس بخش نگارش اخلاق در انستیتوی تفکر انتقادی پاریس است اعتقاد دارد که این تفاوت ممکن است به علت ترسی باشد که آمریکایی‌ها فکر می‌کنند بازنده به حساب میآیند.
اما در عوض در فرانسه، شروع کردن صحبتها با شکایت و گله میتواند نشان دهنده هوش شخص باشد. مردم منتقد فکر می‌کنند ساده لوح نیستند.
آنا پولونی هنگامی که فرانسه را ترک کرد و به ایالت آیوا در آمریکا رفت، این موضوع را شخصاً تجربه کرد. او متوجه شد که مردم تا جایی که میتوانستند از صحبت‌های منفی پرهیز می‌کردند و فقط به هنگام تمام شدن صبرشان گله و شکایت می‌کردند.
این شکایت نبود، بلکه یک جور دق دل خالی کردن بود. مانند این بود که مردم به خود اجازه نمیدادند به ترتیب به آنچه که باعث صمیمیت و دوستی آنان شده شکایت کنند. آن‌ها تا زمانی که میتوانستند سکوت می‌کردند.
بسیاری از انگلیسی زبانها، فرهنگ نق زدن در فرانسه را قبول ندارند و از نظرشان منفی بافی همیشه بازتاب منفی دارد. اما برخی از کارشناسان اعتقاد دارند که ممکن است طرز تفکر فرانسوی‌ها برای سلامت شما مفید باشد.
مطابق بررسیهای روانپزشکی بیولوژیک در سال ۲۰۱۳، کنترل کردن احساسات منفی میتواند با افزایش خطر بیماری‌های قلبی مرتبط باشد. همچنین تحقیقات دانشگاه آستین در تگزاس در سال ۲۰۱۱ نشان داده است که در سرکوب کردن احساسات منفی میتواند باعث پرخاشگری بیشتر در افراد شود.
البته این به این معنی نیست که گله کردن همیشه خوب است. شکایت بیش از حد میتواند باعث تغییر عملکرد معمول مغز شود و همیشه روی نکات منفی متمرکز شود. اما شکایت کردن فرانسوی‌ها به ندرت ممکن است این عارضه منفی را به همراه داشته باشد. زیرا معمولاً شکایت آن‌ها درباره مسائل خارجی است تا زندگی خودشان.
طبق یک نظرسنجی، ۴۸ درصد فرانسوی‌ها اعتقاد دارند که چیزی که بیش از همه از آن انتقاد می‌کنند دولت است. بر اساس مقاله‌ای که به تازگی در سایت خبری پولیتیکو چاپ شده است، نظر فرانسوی‌ها درباره عملکرد امانوئل مکرون، رئیس جمهور فرانسه، در بحران کرونا بسیار منفی بوده است.
مطابق همین نظر سنجی، حکایت فرانسوی‌ها در مورد مسائل شخصی درصد بسیار پایینی دارد. ۳۳ درصد آن‌ها از اینکه کلید یا تلفنشان را پیدا نمیکنند شاکی هستند و ۲۳ درصد آن‌ها از اینکه مردم جواب تلفنشان را نمیدهند شکایت می‌کنند. ۱۲ درصد هم در ارتباط با فرزندانشان شکایت دارند.
به گفته جولی بارلو، فرانسوی‌ها درباره خودشان و زندگیشان مثبت فکر می‌کنند و خوشبین هستند. اما در مورد کشورشان سخت گیر هستند. هنگامی که به مهمانی میروید، از کشور فرانسه تعریف نکنید زیرا مردم به شما میخندند. مارگو باستین پژوهشگر دانشگاه کاتولیک لون بلژیک درباره تاثیر ابراز احساسات منفی مقالههایی به چاپ رسانده است.
او عنوان کرده است که فرانسوی‌ها بر موضوعاتی که شخصی نیستند اشاره می‌کنند و ممکن است این برای سلامت آنان بهتر باشد. البته طبق تحقیقات او، تخلیه مقدار خاصی از دق دل میتواند مفید باشد اما اگر این روند بیش از حد طول بکشد ممکن است که زیان آور شود.
اما فرانسوی‌ها قصد ندارند تراژدی درست کنند و به گفته آنا پولونی، هدف آن‌ها از شکایت کردن رسیدن به یک نتیجه نیست. برای مثال هنگامی که آمریکایی‌ها یا بریتانیاییها از دست کسی که صف را رعایت نمی‌کند آه می‌کشند یا با مسئولیت یک قسمت درگیر می‌شوند، هدفشان در واقع درست کردن یک کار اشتباه است. اما شکایت کردن در فرانسه برای رسیدن به مقصدی نیست.
بارلو عنوان کرده است: «از نظر من هدف از نق زدن در فرانسه لزوما تغییر دادن چیزی نیست و این کار بیشتر یک عادت فرهنگی است».
مارگو باستین هم می‌گوید: «هنگامی که شخص دیگری به حرف شما گوش میدهد احساس میکنید که واقعاً با آن فرد ارتباط برقرار کردهاید و خودتان را به او نزدیک میدانید و احساس میکنید درک شده اید.»
او گفته است که وقتی برای تمدید اجازه اقامتش به یک پلیس فرانسوی مراجعه کرده بود، خودش را بیش از هر زمان دیگری یک فرد فرانسوی می‌دانست. او پس از مراجعه به هر مسئولی شکایت میکرد و آنان را به بی لیاقتی متهم کرده بود. باستین می‌گوید که با شنیدن تجربه او، دوستانش نیز از تجربههای خودشان با اداراتی مانند مالیات یا شهرداری که به عمد برای جلوگیری از سهولت کار مشکل ایجاد می‌کردند، اشاره کردند.
بعد از مدتها زندگی در کشور فرانسه، بالاخره موفق شدم روابط دوستانه‌ای با مردم محلی داشته باشم. اما از قبل نمیدانستم باید برای رسیدن به این مرحله اینقدر ناله و شکوه کنم!
آنا پولونی می‌گوید هنگامی که فردی شکایت و گله می‌کند احساس می‌کنم این شکایت واقعی است زیرا از نظر من گلایه و زاری آسیب پذیری فرد را نشان میدهد.
منبع: بی بی سی
