آیا علاقه و رابطه بین شما و پارتنرتان واقعی است؟ یا ترس از تنهایی یا از دست دادن باعث شده است که کنار یکدیگر بمانید؟
تفاوت زیادی بین تلاش برای یافتن یک پارتنر عاطفی و یا اجبار کردن خود برای ورود به یک رابطه وجود دارد. گاهی در تلاش برای یافتن شخصی در زندگی، تمایز این دو موقعیت را فراموش می‌کنیم.
این امر ممکن است باعث شود که به یک رابطه عاشقانه قدیمی نگاه کنیم و تعجب کنیم که چگونه با بی‌توجهی به نشانه‌ها همچنان ارتباطمان را ادامه داده‌ایم یا با کسی وارد ارتباط عمیق شده‌ایم که به وضوح انتخاب اشتباهی بوده است.در این شرایط، مهم این است که بتوانید تمایز بین این دو مورد را در لحظه تشخیص دهید، نه سالها بعد.
تشخیص این امر ممکن است برای برخی آسان‌تر از دیگران باشد، اما همه ما می‌توانیم پتانسیل‌های یک رابطه عاشقانه واقعی را بررسی کنیم.
سایکولوژی تودی در این مقاله به شما کمک می‌کند تا با پرسش سه سوال کلیدی از خود، متوجه شوید که رابطه‌ای مبتنی بر عشق واقعی را تجربه می‌کنید یا صرفا برای بودن کنار کسی یا به واسطه ترس از تنها بودن ارتباطتان را ادامه می‌دهید.
۱.آیا می‌توانید خود واقعیتان را نشان دهید؟
یکی از واضح ترین نشانه‌های یک رابطه مبتنی بر ترس این است که نمی‌توانید خود واقعیتان باشید. ترس از دست دادن شریک زندگیتان، ممکن است شما را به انجام همیشگی رفتارهای خوشایند در رابطه سوق دهد و برای مثال ممکن است برای نگه داشتن پارتنرتان جنبه‌های شخصیتی خود را تغییر دهید یا ارزش های خود را به منظور جلوگیری از تلافی یا قضاوت شریک زندگیتان قربانی کنید.
از آنجایی که در این نوع روابط شما همیشه نگران از دست دادن شریک زندگی خود هستید، هر کاری که انجام می‌دهید به جای اینکه از زمانی که با هم می‌گذرانید لذت ببرید، مجبور به تلاش برای حفظ چهره‌ای که از خود نشان داده‌اید خواهید بود.
زمانی که دائماً سعی می‌کنید خود را با انتظارات دیگران وفق دهید، خواسته‌ها و نیازهای خود را نادیده می‌گیرید و این می‌تواند منجر به احساس نارضایتی و از دست دادن هویت‌تان شود.
یک رابطه سالم با تلاش هر دو طرف برای حفظ فردیت خود و در عین حال حمایت از یکدیگر در رابطه مشخص می‌شود. تحقیقات نشان می‌دهد که حفظ تعادل بین نزدیکی به یکدیگر و داشتن استقلال فردی در روابط عاشقانه، برای سالم بودن رابطه مهم است. هنگامی که یک یا چند مورد از موارد زیر رخ می‌دهد، روابط ممکن است به سمت تیره شدن متمایل شوند:
- یکی از شریک‌های عاطفی تلاش می‌کند تا بر نگرش‌ها و باورهای دیگری تأثیر بگذارد و آن را تغییر دهد.
- یکی از طرفین منفعل عمل می‌کند و در مقابله با موقعیت‌های چالش برانگیز مشکل دارد.
- یکی از شریک‌های عاطفی به حریم‌های شخصی دیگری احترام نمی‌گذارد.
۲.آیا برای شاد بودن نیاز به همراهی دائمی پارتنر خود دارید؟
بله، این درست است که شما قرار است خوشبختی را در جمع کسانی که واقعا دوستشان دارید پیدا کنید. با این حال، برای برخی از افراد این شادی به تلاشی برای اجتناب از ترس فلج کننده از تنهایی تبدیل می‌شود.
اگر در غیاب شریک عاطفی خود احساس پوچی می‌کنید، تا جایی که فکر می‌کنید بدون او نمی‌توانید خوشحال باشید، این وضعیت ممکن است نشان دهنده ترس شما از از دست دادن آن شخص باشد تا دوست داشتن آن شخص.
این که همواره مشتاق آن باشید که زمان خود را با شریک عاطفی‌تان بگذرانید برای رشد رابطه مفید و موثر است، اما این انتظار که شریک زندگی شما تمام وقت آزاد خود را با شما بگذراند ممکن است به این معنی باشد که رابطه شما ناشی از ترس از دست دادن شریک زندگی شماست.
نکته دیگری که باید از خود بپرسید این است که آیا ترجیح می‌دهید با شریک زندگی خود به تنهایی معاشرت کنید یا در جمع و هنگام حضور دیگران. اگر متوجه شدید که همراهی پارتنرتان در محیط‌های اجتماعی برایتان دشوارتر است، این وضعیت می‌تواند نشان دهنده این باشد که برای دریافت توجه و داشتن حس شادی، بیش از حد به شریک عاطفی خود متکی هستید.
۳.آیا به راحتی حسادت می‌کنید؟
حسادت عامل دیگری است که نشان می‌دهد رابطه شما با ترس از دست دادن و کمبودهای دیگر کنترل می‌شود. طبق تحقیقات، حسادت گاه به گاه در روابط امری طبیعی است و می‌تواند به عنوان یک فاکتور مثبت در نظر گرفته شود زیرا به زوج‌ها یادآوری می‌کند که نباید برای یکدیگر عادی شوند و همدیگر را نادیده بگیرند. حسادت احساسات را تشدید کرده و لحظات صمیمی را پرشورتر می‌کند.
اما از سوی دیگر، حسادت شدید یا غیرمنطقی ریشه در ترس ما از رها شدن دارد. تحقیقات نشان داده است که سطوح پایین اعتماد به یک شریک عاطفی ممکن است باعث شود افراد دارای اختلال دلبستگی اضطراب آمیز حسادت کنند، شریک زندگی خود را زیر نظر بگیرند و از نظر روانی آنها را آزار دهند.
در معنای وسیع‌تر، ناامنی‌ها می‌تواند باعث شود که ما در زمینه از دست دادن (پارتنرتان) شریک زندگی خود دچار پارانوئید شویم. این وضعیت می‌تواند مسمومیت‌های ذهنی را ایجاد کند و به این ترتیب باعث ایجاد شکاف در یک رابطه شود.
عجله کردن در پیشبرد روابط عاطفی درست نیست. هنگامی که احساس می‌کنید به شدت به یک شریک عاطفی نیاز دارید، ممکن است در تصمیم گیری زودهنگام عجله کنید. انتظار برای پیدا کردن شخص مناسب در زمان مناسب، اگرچه چالش برانگیز است، اما می‌تواند ما را به سمت یک رابطه ایجاد شده بر اساس عشق واقعی و علایق مشترک سوق داده و عاری از حس ترس از تنهایی یا ترس از دست دادن باشد.
روانشناسی زنان از دید کارن هورنای یک روانکاو آلمانی
- عضویت در کانال تلگرام رسانه هدهد کانادا
- هم اکنون شما هم عضو هفته نامه رسانه هدهد کانادا شوید
منبع: روانشناسی امروز
