یکصدو پنجاه پرچمدار کانادا در توری 37 روزه – ساحل به ساحل
اکثر ما مردمان کانادا هرگز وحشت جنگ را نمی شناسیم. بسیاری از نظامیان و زنان در حالیکه به کشورهایشان خدمت می کنند، آسیب می بینند. آنها چگونه انگیزه ای برای حرکت پیدا می کنند و تعریفی برای آسیب هایی که به آنها وارد شده است؟ چگونه می توان آنها را برای موفقیت های بیشتر شناخت؟
امسال کشور کانادا 150 سالگی خود را جشن گرفت فرصتی مناسب برای مردمان کانادا و احترام به سربازان بیمار، زحمی و مجروح و خانواده های آنها وجود دارد.
به گزارش رسانه هدهد در این بازیها 150 پرچمدار کانادا در توری 37 روزه از 22 پایگاه نظامی، 15 منطقه و 50 کامیونیتی متفاوت عبور می کنند که همگی قسمت هایی مهم از تاریخ غنی 150 ساله کانادا می باشد در برنامه ساحل به ساحل ورزشکاران روحیه و قدرت ورزشکاری خود را به سایر کانادایی ها نشان خواهند داد.
اگر علاقمند هستید در این تور ویژه شرکت کنید تاریخ ثبت نام حداکثر تا 6 آگوست می باشد. این رویداد مهم در شهر تورنتو کانادا آغاز می شود و از 16 آگوست تا 22 سپتامبر به طول می انجامد.
جهت اطلاعات بیشتر و ثبت نام اینجا را کلیک کنید.
شما را دعوت به تماشای ویدیوی زیر می کنیم:
اما مطلب 150 پرچمدار کانادا بهانه ای شد تا به جایگان ورزش معلولین در کانادا بپردازیم
افراد معلول در جهان ورزش ، برای خود تاریخچه ای دارند و كانادا در راس سایر ملتها قرار دارد در سال 1973 اوگن رایمر ( Eugene Reimer ) یك ورزشكار پاراپلژی ركورد دار جهان بعنوان ورزشكار مرد سال 1973 كانادا انتخاب شد و جوایز خود را به یك ورزشكار معلول بخشید.
سه سال بعد اولین مسابقه معلولین در Edmonton , Alberta برگزار شد كه شامل بازیهای سالیانه ویلچری ، ورزش نابینایان و قطع عضو ها بود.
در سال 1983 ، ورزشكاری بنام Rick Hansen افتخار دریافت اولین جایزه ویژه Lou Marsh ( كه به اغلب ورزشكاران برجسته كانادایی داده می شد ) را بخاطر كسب 9 مدال طلا در بازیهای ویلچری پان امریكن در Halifax , nova Scotia را داشت که پرچمدار کانادا شناخته شد.
بعد از تاسیس وزارت گردشگری و تفریحی Ontario دكتر رابرت جكسون به ورزشكارن معلول جوایزی اعطا كرد كه خانم Joanne Bouw ورزشكار فلج مغزی بخاطر موفقیتهایش در مسابقه قهرمانی جهان ،اولین دریافت كننده محسوب شد و نشان پرچمدار کانادا را نیز دریافت کرد.
ورزش برای ورزشكاران همواره نمایش خوبی نداشت اواخر سال بخاطر تغییرات زیادی كه صورت گرفت آنها با موانع زیادی روبرو شدند . خیلی زود ورزش برای معلولین جسمی بعد از جنگ جهانی اول مخصوصا در میان افراد نابینا و قطع عضوها به عنوان تركیبی از درمان بكار برده شد . ولی علاقه و اشتیاق در میان معلولین درازمدت نبود .
قبل از 1940 دارو برای افراد معلول مخصوصا آنهایی كه دچار آسیب نخاعی شده بودند تاثیر كمتری داشت اكثر آسیب دیدگان نخاعی بعد از مدت كوتاهی به دنبال پیامد های بغرنج حوادث جان می باختند و گاهی امكان زندگی در آینده را از دست می دادند.
در طول جنگ جهانی دوم بخاطر شمار زیادی از تلفات و ضایعات ، این عقیده كه ورزش می تواند نوعی كمك به درمان و توانبخشی باشد ، رواج پیدا كرد . ولی این امكان تا سال 1944 وجود نداشت تا اینكه دكتر لوید كاتمن متخصص آسیب های نخاعی ، بیمارستانی را در منطقه استوك مندویل ( انگلستان ) تاسیس و ورزش را بعنوان بخشی از درمان افراد ضایعه نخاعی شروع كرد كاتمن معتقد بود كه سربازان آسیب نخاعی تنها نباید زنده بمانند بلكه آنها باید بعنوان اعضای جامعه نقش فعال داشته باشند برای رسیدن به این اهداف والا ، كاتمن ورزش را در برنامه های توانبخشی ، اول برای اجرای حركات ورزشی و دوم برای بالا بردن روحیه و اعتماد بنفس مطرح كرد.
او در بیمارستان استوك مندویل ورزش را در چند رشته شامل تیر و كمان ، تنیس روی میز ، بیلیارد كارخود را شروع كرد و خیلی زود تیم های ورزشی چوگان و بسكتبال با ویلچر اضافه شد.
در سال 1952 ، بازیهای استوك مندویل با بیش از 130 شركت كننده یك واقعه بین المللی محسوب شد و امروزه این رویداد هر ساله تكرار می شود.
شاخه های گوناگونی از بازیهای اصلی برای رشد و پیشرفت ورزش افراد معلول در آمریكای شمالی ، مركزی و جنوبی طراحی شد در سال 1967 اولین بازیهای ویلچری پان امریكن برگزار شد.
بازیهای Ontario برای معلولین جسمی ، ابتدا در سال 1975 در كمبریج كه بر اساس بازیهای استوك مندویل طراحی شده بود برگزار شد.
هدف از شروع ، حمایت از ورزشكاران در آموزش و پیشرفت رقابتی آنها بود كه در سطوح ملی و بین المللی شرایط و فرصت را برایشان آماده كرده بود . تا سال 1985 بازیهای Ontaroa دو سال یكبار برگزار می شد اما به خاطر علاقه و حمایتهای زیاد ، وزارت گردشگری در سال 1985 اعلام كرد بازیها هر ساله برگزار شود .
اولین بازیهای ملی فلج مغزی كانادا در سال 1987 در Ontaria برگزار شد بعد از آن تیم فلج مغزی و ویلچری كانادا مدعی مقام جهانی را داشت و ورزش معلولین كانادا در بین ملتهای دیگر در راس قراردارد.
ورزشكاران شركت كننده در این بازیها بسیار با انگیزه بودند ارائه این بازیها فرصتی برای تعیین جایگاه تیم كانادا برای پارالمپیك بود.
در سطح بین المللی ، یكی از عظیم ترین مسابقات برای معلولین در نیویورك در سال 1984 برگزار شد كه در این مسابقه 3000 ورزشكار معلول از 45 كشور شركت داشتند كه با كسب 104 مدال ورزشكاران كانادایی در جایگاه سوم قرار گرقتند در سال 1988 در مسابقات سئول ورزشكاران كانادایی مقام چهارم را در بین 66 كشور كسب كردند در مسابقات پاراالمپیك بارسلون 1992 با كسب 77 مدال مقام هفتم و در بازیهای زمستانی 1994 نروژ مقام چهاردهم با كسب 8 مدال در تاریخچه ورزشی خود دارند .
