تأثیر مهاجرت بر اقتصاد کانادا بار دیگر به یکی از پرچالش‌ترین موضوعات محافل سیاسی، اجتماعی و رسانه‌ای کشور تبدیل شده است. اظهارات تند و صریح «پیر پولیور»، رهبر حزب محافظه‌کار، درباره نیاز به تغییر بنیادین در سیاست های مهاجرتی کانادا موجی از واکنش‌ها را در سراسر کشور به‌دنبال داشته است. آیا این دیدگاه‌ها می‌توانند آینده اقتصادی کانادا را متحول کنند؟ یا تهدیدی برای مسیر رشد و تنوع فرهنگی کشور به حساب می‌آیند؟
سیاست های مهاجرتی پیر پولیور چیست؟
پیر پولیور با تأکید بر لزوم «محدودیت سختگیرانه مهاجرت به کانادا» خواهان بازنگری جدی در نظام مهاجرتی کشور شده است. او معتقد است تا زمانی که تعداد افرادی که کانادا را ترک می‌کنند از تازه‌واردان بیشتر نباشد، امکان ادغام مؤثر مهاجران در جامعه فراهم نخواهد شد.
به‌عقیده او، برای درک درست تأثیر مهاجرت بر اقتصاد کانادا، باید نگاهی واقع‌بینانه به فشارهایی انداخت که بر زیرساخت‌های کشور وارد شده است؛ از جمله بحران مسکن، خدمات درمانی و اشتغال. سیاست های مهاجرتی پیر پولیور بر مبنای کاهش مهاجرت خالص و بازگشت به تعادلی پایدار طراحی شده‌اند.
اقتصاد، اشتغال و موج جمعیتی
طی دو سال گذشته، جمعیت کانادا با سرعتی بی‌سابقه افزایش یافته است. بر اساس داده‌های سازمان آمار کانادا، از سال ۲۰۲۰ تاکنون بیش از ۳.۶ میلیون نفر به جمعیت کشور افزوده شده‌اند. این رشد عمدتاً حاصل ورود دانشجویان بین‌المللی، نیروی کار موقت و پناهجویان است.
با این حال، این رشد جمعیت بدون برنامه‌ریزی کافی، چالش‌هایی جدی ایجاد کرده است:
- جهش نرخ اجاره و قیمت مسکن
- افزایش بیکاری، به‌ویژه در میان جوانان
- فشار بر سیستم بهداشت و درمان
- رقابت فزاینده بر سر منابع محدود اجتماعی
در این شرایط، تأثیر مهاجرت بر اقتصاد کانادا به موضوعی پیچیده و چندلایه تبدیل شده است. در حالی که برخی معتقدند این مهاجران نیروی کار لازم را تأمین می‌کنند، دیگران بر این باورند که در کوتاه‌مدت بار اقتصادی و اجتماعی سنگینی به کشور تحمیل می‌شود.
راهکار محافظه‌کاران برای کنترل بحران
پیر پولیور در سخنرانی‌های اخیر خود، بارها خواستار مهاجرت هدفمند و منطبق با نیازهای واقعی بازار کار کانادا شده است. از دیدگاه او، سیاست های مهاجرتی کانادا باید به‌گونه‌ای طراحی شوند که تنها افراد واجد شرایط و متناسب با ظرفیت جذب کشور وارد شوند.
او حتی از احتمال شکل‌گیری مهاجرت خالص منفی سخن گفته است؛ مفهومی که به معنای خروج بیشتر افراد نسبت به ورودی‌هاست. این ایده، اگرچه در نگاه اول نگران‌کننده به‌نظر می‌رسد، اما به باور محافظه‌کاران می‌تواند به بهبود تأثیر مهاجرت بر اقتصاد کانادا در بلندمدت کمک کند.
جمعیت موقت و آینده مهاجرت در کانادا
طبق برنامه دولت فعلی، قرار است تا سال ۲۰۲۷، سهم جمعیت موقت به ۵ درصد کل جمعیت کشور کاهش یابد؛ این در حالی است که هم‌اکنون این رقم به حدود ۷.۵ درصد رسیده است. اجرای این طرح می‌تواند منجر به کاهش چشمگیر پذیرش دانشجویان بین‌المللی و نیروهای کار خارجی شود.
این تغییرات در راستای همان هدفی است که سیاست های مهاجرتی پیر پولیور دنبال می‌کنند: «تثبیت وضعیت موجود و بازگرداندن تعادل». با اجرای این سیاست‌ها، ترکیب جمعیتی کشور دچار دگرگونی قابل توجهی خواهد شد و تأثیر مهاجرت بر اقتصاد کانادا نیز ممکن است دستخوش نوسانات مهمی شود.
آیا سیاست های مهاجرتی پیر پولیور تهدیدی برای اقتصاد کانادا است؟
منتقدان می‌گویند محدودسازی مهاجرت می‌تواند به کمبود نیروی کار، کاهش نوآوری و افت پویایی اقتصادی منجر شود. اما حامیان سیاست های مهاجرتی پیر پولیور معتقدند این رویکرد فرصتی است برای بازطراحی ساختار اقتصادی کشور، افزایش بهره‌وری داخلی و کاهش وابستگی به نیروی کار خارجی ارزان‌قیمت.
این دو دیدگاه متضاد، گویای همان دوگانگی عمیق است که در تحلیل تأثیر مهاجرت بر اقتصاد کانادا دیده می‌شود: آیا مهاجرت راه‌حل است یا بخشی از مشکل؟
نتیجه‌گیری
مهاجرت همیشه یکی از پایه‌های اصلی ساختار اجتماعی و اقتصادی کانادا بوده، اما در شرایط کنونی، بحث بر سر «چگونه» و «چه مقدار» مهاجرت است. سیاست های مهاجرتی پیر پولیور اگرچه با هدف بهبود شرایط اقتصادی و اجتماعی طراحی شده‌اند، اما برای اثربخشی نیازمند تحلیل‌های دقیق، برنامه‌ریزی علمی و اجماع ملی هستند.
در نهایت، موفقیت این سیاست‌ها به‌آن بستگی دارد که تا چه حد بتوانند میان رشد اقتصادی، پایداری جمعیتی و همبستگی اجتماعی توازن برقرار کنند. مسیری دشوار ولی تعیین‌کننده برای آینده کشوری که همواره خانه‌ای برای تازه‌واردان بوده است.
منبع: سی‌بی‌سی
