شریف رضایی، «پدر نوران رضایی» که در جریان عملیات پلیس در ساحل جنوبی مونترال کشته شد، روز دوشنبه با چشمانی اشکبار گفت فرزندنش پسری مهربان بود و هیچ کار اشتباهی نکرده بود.
او خطاب به گروهی از خبرنگاران که در نزدیکی تقاطع خیابان‌های «ژوزف-دنی‌گو» و «موناکو»، محل وقوع تیراندازی، گرد آمده بودند گفت: «او هنوز بچه بود. یک پسر کوچک. او همیشه لبخند به لب داشت، همه دوستش داشتند.»
نهاد نظارت بر پلیس کبک (BEI) در حال بررسی قتل پسر افغان در مونترال است. این سازمان قرار است روز سه‌شنبه نشست خبری صبحگاهی برگزار کند؛ اقدامی که بسیار نادر است. معمولا BEI فقط اطلاعات اولیه و حداقلی در مورد چنین رویدادهایی در اختیار عموم قرار می‌دهد.
قتل پسر افغان در مونترال اتفاقی بود!
«جانی اینتیسون»، یکی از شاهدان عینی که از خانه خود صحنه‌ی تیراندازی را دیده، گفت پلیس پسر ۱۵ ساله را «خیلی سریع» هدف قرار داد. تقریبا هیچ تعامل یا گفتگویی با او نداشت و بلافاصله دو گلوله شلیک کرد.
«اینتیسون» که درست در کنار محل تیراندازی زندگی می‌کند، گفت بعدازظهر یکشنبه شاهد بود که پنج نوجوان از جلوی خانه‌اش عبور کردند. او برای دیدن ماجرا به بیرون نگاه کرد و همان لحظه پلیس رسید. به گفته‌ی او، ماموران از خودرو گشتی پیاده شدند، دو بار فریاد زدند «ایست» و سپس آتش گشودند. اینتیسون گفت این تیراندازی «در دو ثانیه رخ داد، حتی کمتر.» او توضیح داد: «وقتی گلوله به او اصابت کرد، آن نوجوان شوکه شده بود. طوری نگاه می‌کرد که انگار می‌گفت: چرا؟ چرا به من شلیک کردی؟»
به گفته‌ی او، نوران رضایی پس از اصابت گلوله روی چمن افتاد. پلیس چند دقیقه او را احیای قلبی-ریوی (CPR) کرد تا زمانی که آمبولانس رسید و او را به بیمارستان منتقل کردند.
BEI اطلاعات اولیه‌ای درمورد قتل پسر افغان در مونترال منتشر کرد. طبق گزارش این نهاد، پلیس لونگوییل حوالی ساعت ۲:۴۸ بعدازظهر تماسی با شماره ۹۱۱ دریافت کرد مبنی بر اینکه گروهی از افراد مسلح در یک مکان عمومی دیده شده‌اند. ده دقیقه بعد ماموران به محل رسیدند. درنتیجه با آن گروه وارد تعامل شدند. این نهاد افزود: «در جریان این مداخله، یک نفر بر اثر شلیک پلیس هدف اصابت قرار گرفت.»
واکنش خانواده نوران به قتل پسرشان
شریف، با چهره‌ای در هم شکسته از درد، گفت آخرین بار پسرش را صبح یکشنبه دیده بود؛ زمانی که نوران گفته بود می‌خواهد با دوستانش فوتبال بازی کند. ساعت یک بعدازظهر، همسر شریف با نوران تماس گرفته و او گفته بود به زودی به خانه برمی‌گردد. چند ساعت بعد، حوالی ساعت ۸:۲۸ شب، زمانی که شریف مشغول بازی والیبال بود، تماسی از خانواده‌اش دریافت کرد که پلیس در خانه‌ی آن‌ها حضور دارد.
او در میان بهت و شوک از مرگ پسرش باخبر شد و به بیمارستان رفت. جایی که تنها از دور توانست به چهره‌ی پسرش نگاه کند تا هویت نوران رضایی را تایید کند. از آن زمان، همسرش مدام تکرار می‌کند: «آن‌ها بچه‌ام را کشتند.» او گفت: «ما عدالت می‌خواهیم.»
اثبات بی‌گناهی نوران رضایی توسط خانواده‌اش
خانواده و دوستان نوران رضایی که روز دوشنبه به محل تیراندازی رفتند، گفتند او پسری مهربان و آرام بود. آن‌ها تاکید کردند که نوران هیچ گونه رفتار خشونت‌آمیزی نداشت. همچنین هنگام تیراندازی تنها کوله‌پشتی مدرسه‌اش را که پر از کتاب بود، همراه داشت.
او دانش‌آموز دبیرستان «آندره-لوراندو» در لونگوییل بود. مدرسه‌ای که فاصله‌ی چندانی با محل تیراندازی ندارد. سخنگوی مرکز خدماتی که این مدرسه را اداره می‌کند، اعلام کرد حمایت‌های روانی-اجتماعی برای دانش‌آموزان و کارکنانی که تحت تاثیر مرگ نوران رضایی قرار گرفته‌اند، ارائه خواهد شد.
شاهد دیگری به نام «الکساندر ژیرار» که در نزدیکی محل تیراندازی زندگی می‌کند، گفت بعدازظهر یکشنبه در زیرزمین خانه بود که دو صدای مهیب شنید. او بلافاصله به طبقه‌ی بالا رفت. دید فردی روی زمین افتاده و چند افسر پلیس در حال انجام عملیات احیا (CPR) بر او هستند. در همان نزدیکی، گروهی از نوجوانان وحشت‌زده شاهد این ماجرا بودند.
او گفت: «واقعا نگران‌کننده است. وقتی چنین اتفاقی برای پسری می‌افتد که به همان مدرسه‌ای می‌رود که دخترت می‌رود، واقعا تکان‌دهنده است.»
BEI وظیفه‌ی رسیدگی به رویدادهایی را دارد که در آن‌ها افرادی در جریان مداخله‌ی پلیس مجروح یا کشته می‌شوند. این نهاد نظارتی پنج بازپرس را برای بررسی شرایط تیراندازی منصوب کرده است. همچنین اعلام کرده از پلیس مونترال کمک می‌گیرد.
منبع: سی‌بی‌سی
