همانگونه که بعدها کتاب‌های تاریخ در دو بازه‌ی قبل و بعد از کرونا زمان را بررسی خواهند کرد، پژوهشگران فرهنگ پاپ نیز مطالعات خود را تقسیم به قبل و بعد از منتشر شدن ویدیوی “تصور کن” از گل گدوت می‌کنند. (در این ویدیو گل گدوت و چند سلبریتی دیگر از جمله مارک روفالو و ناتالی پورتمن، آهنگ تصور کن از جان لنون را می‌خوانند و گدوت در ششمین روز قرنطینه خانگی، این ویدیو را در اینستاگرام خود منتشر کرد.)
اقدام بازیگر فیلم “زن شگفت انگیز” تعداد زیادی از مردم را به این فکر فرو برد که چرا ما دوست داریم ویدئوهایی گیج کننده از ترکیب سلبریتی‌ها ببینیم که تعداد کمی از آنان موسیقیدان هستند اما با این حال آهنگ پنجاه ساله از جان لنون را می‌خوانند؟
ده روز پس از آن، آماندا هس، نویسنده نیویورک تایمز مطلبی با عنوان “فرهنگ سلبریتی آتش گرفته” نوشت و عنوان کرد که همه گیری جهانی کرونا می‌تواند به برچیده شدن بساط سلبریتی‌ها منجر شود.
معمولاً مردم به حضور سلبریتی‌ها در شبکه‌های اجتماعی علاقه دارند اما در حال حاضر در روزگاری عادی نیستیم.
یک متخصص جامعه شناسی فرهنگی در دانشگاه سیتی لندن به نام پروفسور کریس راجک می‌گوید: یکی از اتفاقات برجسته این دوران موضوع ما همه باهم هستیم در این شرایط بود.دولت ادعا می‌کرد که همه ما در معرض خطریم و فقیر و غنی فرقی ندارند. اما اینگونه نیست! به سلبریتی‌ها نگاه کنید . در خانه‌های لوکس خود نشسته‌اند و زندگی می‌کنند و وقتی می‌گویند من درد تو را درک می‌کنم شبیه یک فانتزی است!
موضوع فقط مربوط به گل گدوت و دوستانش نیست، کرونا موجب مختل شدن همه مناسبات افراد مشهور و انسان‌های معمولی شد.
دیگر نمایش آخر شب و فرش قرمزی وجود ندارد. نمایش فیلم و فستیوال نیز لغو شد و هیچ چیز برای تبلیغات نبود و در مجلات به جای آنان از قهرمان‌های سلامت و نقاشی‌های دیوید هاکنی صحبت شد.
مشهور ترین مرد انگلستان در ماه آوریل کاپیتان “تام مور” بود. یک بازمانده جنگ که بیش از ۳۰ میلیون پاوند برای نظام بهداشت و درمان ملی انگلیس تنها با قدم زدن در باغ خود جمع آوری کرد. اکنون نیز مشاوران سلامت معروفند.
دکتر اشلی بلومفیلد، مدیرکل بهداشت در نیوزلند برای مقابله با ویروس کرونا تلاش می‌کند و یا دکتر فائوچی مدیر موسسه ملی آلرژی و بیماری‌های عفونی در ایالات متحده آمریکا که ویدیوهای او بارها در تیک تاک دیده شده است.
با در خانه ماندن سلبریتی‌ها بازار شایعه رونق سابق را ندارد. هنگامی که نمایشی وجود ندارد پاپاراتزی‌ها به شکار افراد معروف مشغول می‌شوند در حالی که ماسک به صورت دارند در سوپر مارکت‌ها به خرید اقلام مورد نیاز خود مشغولند.
در این صورت به جای عکس‌های شام خوردن سلبریتی‌ها در رستوران.های لوکس و گران قیمت، اکنون تصاویری از بن افلک و آنا دی آرماس را می‌بینیم که در حال پیاده روی روزانه هستند.
یک سلبریتی که وجود او به دیده شدن بستگی دارد اما اکنون باید در خانه بماند چه کاری انجام می دهد؟
مریل استریپ به همراه آئورا مک دونالد و کریستینه بارانسکی در اپلیکیشن زوم نمایش اجرا می‌کنند. الن دجنرس در قرنطینه ماندن را تشبیه به زندان می‌کند. پاتریک استوارت در خانه غزل شکسپیر می‌خواند و مدونا برهنه در وان شیر و گل رز در خانه می‌نشیند و به ویروس کرونا “مساوات بخش عالی” می‌گوید.
در روزگاری که مردم عادی به دنبال ارتباط هستند سلبریتی‌ها با تولیدات خود به دنبال جلب توجه‌اند. آنها نیز مانند همه ما بدون اینکه کاری انجام دهند در خانه می.مانند اما خانه‌های آنها بسیار بزرگتر از خانه‌های ما است و اگر برای مدت طولانی هم کار نکنند مجبور نیستند اقساط عقب افتاده را پرداخت کنند و چیزهای زیادی برای نگرانی ندارند و حوصله شان نیز از ما بیشتر است.
با این حال ویروس کرونا مجالی برای راستی آزمایی این ادعای سلبریتی‌ها بود که با وجود ستاره بودن با بقیه فرقی ندارند. آنها با داشتن عمارت‌های لوکس و مراقب‌هایشان دارای ویدئوهای تاریک و پس زمینه در هم ریخته بودند.
اما خودآگاهی مسیری طولانی را به همراه داشته است. با اینکه حل مشکل همه مردم مقدور نیست اما شاید بشود ده دقیقه یا نیم ساعت احترام و حس مشترک ایجاد کرد.
درست به همین دلیل است که “دیسکوی آشپزخانه” سوفی الیس بکستور، ستاره پاپ انگلیسی در دوران قرنطینه بسیار تاثیرگذار بود. او آهنگ های لایو در خانه خود در شرق لندن اجرا کرد و اجرای خانگی مفرح او با حضور کودکان، استعداد او را یادآوری کرد.
سلبریتی‌هایی که دیگر به ملاقات و تبریک و امضای کتاب‌ها مشغول نیستند حالا با مهارت‌های واقعی و طنز تلاش می‌کنند قلب مردم را به دست آورند.
دالی پارتون برای ساعت خواب داستان می‌خواند و دیزی مک کوپر، ستاره کمدی در اینستاگرام خود داستانی رازآمیز پخش می‌کند.
به گفته پروفسور راجک، بسیاری از سلبریتی‌ها مهارت و استعدادی برای ارائه ندارند که به آنان “سلتوئید” می‌گویند. ترکیبی از سلبریتی و تبلوید(نشریات زرد).
ویروس کرونا به ما یادآوری کرد که ما چقدر زمان برای دیدن این پدیده‌ها صرف می‌کنیم. مارلون براندو به نظر خدا می‌رسید اکنون نیز ممکن است مردم بیانسه را هم خدا بدانند اما او به ما خیلی نزدیک است. ما از اتاق خوابش و آنچه در یخچالش دارد و هر چه که دوست دارد در نتفلیکس ببیند خبر داریم.
البته امور فرح بخش نیز وجود دارد. مثلاً استنلی توچی در زیرزمین خانه خود میلک شیک درست می‌کند. سلبریتی‌هایی هستند که برای فرار از بی حوصلگی برای خود تفریح و سرگرمی فراهم می‌کنند اما کرونا ثابت کرد کسانی که واقعاً کارهای مفیدی می کنند قطعاً سلبریتی نیستند.
با این حال در کنار اعتراض‌های نژادی و ناآرامی های سیاسی، همه گیری جهانی کرونا این فرصت را برای سلبریتی‌ها به وجود آورد که درباره اشتباهات خود صحبت کنند.
لیلی راینهارت بابت عکس بدون پیراهن خود در حمایت از “جان سیاهان ارزش دارد” معذرت خواست. چند سلبریتی سفید پوست دیگر هم در ویدیویی درباره رفتار بی رحمانه پلیس عنوان کردند که “من مسئولیت دارم”. با تمامی این‌ها بینی می‌شود قرنطینه منجر به زوال افراد مشهور شود.
در این دوران نادیده گرفتن خطا برای سلبریتی‌ها دشوار بود. برای مثال کیمل و فالون، دو چهره نمایش تلویزیونی جیمی برای سیاه کردن صورتشان در برنامه‌های گذشته معذرت خواستند.
از پدیده‌های آنلاین اخیر می‌توان به برنامه‌های زیوه فومودو که در لایو اینستاگرامش با سلبریتی‌های مشکل سازی مانند اینفلوئنسر، کارولین کالوی و آلیسون رومان مصاحبه می‌کرد، نام برد. با این برنامه‌ها فومودو معروف شد و عکسش در ونیتی فر و نیویورک تایمز منتشر شد.
روشن است که سلبریتی‌ها حالا زیر ذره بین هستند اما این اتفاق تا کی ادامه دارد؟
پروفسور راجک می‌گوید: احتمالاً این تاثیر بلند مدت نیست. اگر این بحران تمام شود مردم هم فراموش می‌کنند. فرهنگ سلبریتی فرهنگی ده ساله نیست و بیش از صد سال قدمت دارد.
کرونا به ما یادآوری کرد که بدانیم چه چیزهایی واقعاً ارزش توجه دارند. اگر مانند گذشته توجه ما به دادگاه جانی دپ و امبر هرد جلب شود، همچنان در آن چرخه می‌مانیم.
شاید اخیرا توجه ما به ستاره‌ها کم شده باشد اما این اتفاق گذرا است، فرهنگ سلبریتی فرهنگی ماندگار است!
- عضویت در کانال تلگرام رسانه هدهد کانادا
- هم اکنون شما هم عضو هفته نامه رسانه هدهد کانادا شوید
