پس از تقریباً یک دهه علاقه فرهنگی به رقص تورک، ایموجی‌های هلو و لیفت باسن برزیلی، ظاهراً به نظر می‌رسد که سال 2022 به عنوان پایان عصر پروتز باسن در نظر گرفته می‌شود.
در تیک تاک، کاربران درباره این موضوع حرف می‌زنند که «کیم کارداشیان» ایمپلنت‌های باسن خود را برداشته است (روشی که از ابتدا انجام آن را تایید نکرد). «کاردی بی» نیز اخیراً گفته است که ایمپلنت‌های خود را برداشته و به دیگران هشدار داده است که از پروتز باسن خودداری کنند. در ادامه نیویورک پست نیز تیتری را منتشر کرده و نوشته است « خداحافظ پروتز باسن» و اعلام کرده است که ترند «هروئین شیک» (ترند اوایل دهه ٩٠ که به بدن‌های بسیار لاغر همچون افرادی که از سوء مصرف مواد رنج می‌برند اشاره دارد) در حال بازگشت است.
برخی از منتقدان به سرعت به این موضوع واکنش نشان داده و می‌گویند که بدن زنان نباید وسیله‌ای برای ایجاد ترندها باشد. آنها همچنین به نژادپرستی ذاتی در اعلام این نکته اشاره کردند که ویژگی فیزیکی طبیعی بسیاری از زنان رنگین پوست دیگر مطلوب نیست.
دلیل به راه افتادن تمام این بحث‌ها درباره قسمت پشتی بدن زنان این است که قبلاً نیز چنین اتفاقاتی رخ داده است. در سال ٢٠١٤، مجله مشهور «ووگ» نوشت که ما «رسماً در عصر پروتز باسن» هستیم و در همان زمان نیز این تیتر با واکنش‌های زیادی مواجه شد. (مقاله اصلی دیگر به صورت آنلاین در دسترس نیست.)
توجه به این بخش بدن به قرن‌ها قبل برمی‌گردد
اما این توجه فرهنگی به باسن‌های بزرگ و کوچک، در واقع به خیلی دورتر از آن چه فکرش را می‌کنیم– در واقع به قرن‌ها قبل– برمی‌گردد. به گفته روزنامه‌نگار «هیدر رادکه»، که کتابش با نام «Butts: A Backstory»، تاریخچه فرهنگی توجه به نشیمنگاه را به تفصیل شرح می‌دهد، می‌تواند در مورد رابطه ما با جنسیت، نژاد و بدن چیزهای زیادی به ما بگوید.
«رادکه» می‌گوید: «برای من، موضوع باسن به نوعی لنز تبدیل شده است که از طریق آن می‌توان به دنیا نگاه کرده و شروع به درک نحوه تفکر ما درباره بدن‌ها کرد».
به گفته وی، بیشتر تفکرات پیچیده ما در خصوص این ناحیه بدن به نژاد مربوط می‌شود. «سارا بارتمن»، یک زن سیاهپوست که در قرن هجدهم در آفریقای جنوبی می‌زیست، «منشا توجه نسل‌ها به باسن بوده است». او با نام مستعار «ونوس هاتنتوت» به واسطه نشیمنگاه خود، که بزرگتر از آنچه اروپایی‌ها در آن زمان به آن عادت داشتند بود، به اروپا آورده شده و برای مردم به نمایش گذاشته می‌شد تا مردم از دیدن فرم اندامی او شگفت‌زده شوند. به این تریتب، زنان سیاهپوست و باسن‌های بزرگشان با مفهوم افزون خواهی و بیش فعالی جنسی (میل غیرعادی و مکرر به فعالیت جنسی )، مرتبط شدند.
در سال ٢٠١٤، تصویر جلد مجله بدنام کیم کارداشیان با تیتر «اینترنت را به آتش کشید» با تصاویر «سارا بارتمن» مقایسه شد و این حرکت توسط منتقدان نمودی از تصاحب فرهنگی و استثمار جنسی بدن زن سیاه پوست در نظر گرفته شد.
«رادکه» می‌گوید: «این موضوع نشان می‌دهد که چگونه این کلیشه‌ی بسیار مخرب در مورد زنان سیاهپوست در سالن‌های اجرای لندن شکل گرفت.»
همچنین تصور می‌شود که لفاف گذاری و برجسته سازی قسمت نشیمنگاه دامن‌ها برای پر کردن پشت لباس‌ها، که در دوران ویکتوریا محبوبیت داشت، از شکل ظاهری «سارا بارتمن» الهام گرفته شده است. از نظر «رادکه»، این تمایل به تبدیل بدن زنان سیاهپوست به لباس‌های مد روز، نمونه‌ای اولیه از آنچه در طول ١٥٠ سال آینده اتفاق افتاد، بوده است.
ظهور فرهنگ هیپ هاپ
پس از دوران شیک هروئینی در اواخر دهه ٨٠ و ٩٠، زمانی که مدل‌های بسیار لاغر مانند «کیت ماس» به عنوان ایده‌آل بدنی در نظر گرفته می‌شدند، مجددا یک تغییر فرهنگی جدید شروع به رخ دادن کرد و جامعه دوباره به سمت باسن‌های بزرگتر سوق پیدا کرد.
«کایرا گانت»، قوم موسیقی شناس و محقق رسانه‌های اجتماعی در دانشگاه آلبانی می‌گوید که شروع این روند تا حدی به دلیل ظهور هیپ هاپ در فرهنگ عامه بود. او می‌گوید که وقتی هنرمندان هیپ هاپ در دهه ٩٠ شروع به تولید محتوا برای مخاطبان تجاری‌تر کردند، بدن زنان سیاه پوست بیشتر و بیشتر در موزیک ویدیوهای MTV مورد توجه قرار گرفت.
سپس در سال ١٩٩٢، رپر مشهور Sir Mix-a-Lot آهنگ خود با نام Baby Got Back منتشر کرد. اگرچه در آن زمان این موزیک به خاطر اشعار جنسی آشکارش با جنجال‌هایی مواجه شد، اما به یک موفقیت واقعی تبدیل شده و پنج هفته در صدر جدول ١٠٠ آهنگ برتر بیلبورد بود و به دومین آهنگ پرفروش در ایالات متحده در آن سال تبدیل شد.
«گانت» می‌گوید: «وقتی موزیک Baby Got Back منتشر شد، آن آهنگ تلاشی از سوی آن خواننده رپ خاص برای قدرت بخشیدن به زنان سیاهپوست بود.»
ترند سفیدپوستان، میراث سیاه‌پوستان
همانطور که ما وارد دهه ٢٠٠٠ تا ٢٠١٠ شدیم، باسن‌های بزرگ بیشتر و بیشتر مورد توجه قرار می‌گرفتند – اما دیگر لزوماً در بدن افراد سیاه پوست دید نمی‌شدند. در مقاله ووگ با تیتر «عصر باسن‌های بزرگ»، نویسنده از افراد مشهوری مانند جنیفر لوپز، ایگی آزالیا، کیم کارداشیان و مایلی سایرس، که همگی زنان غیر سیاه پوست هستند، به عنوان نمونه‌های برجسته این ترند استفاده کرد. منتقدان این مجله خاطرنشان کردند که فرهنگ سیاه‌پوستان برای مدت طولانی باسن‌های بزرگ را به عنوان بخشی از ماهیت وجودی این نژاد به رسمیت شناخته است، اما اکنون فقط زنان سفیدپوست به خاطر داشتن آن مورد تحسین قرار می‌گیرند.
«رادکه» می‌گوید: «اگرچه ممکن است در سال‌های اخیر باسن بزرگ برای زنان سفیدپوست یا زنان غیرسیاه‌پوست یک ترند بوده باشد، اما در واقع توجه به این موضوع برای زنان سیاهپوست چندان مفید نبوده است.»
«گانت» معتقد است که در حال حاضر نیز این تغییر فرهنگی جدید به همان اندازه مشکل ساز خواهد بود. به این ترتیب، زنانی که بدنشان به طور طبیعی چنین است، نمی‌توانند همچون کیم کارداشیان از شر آن خلاص شوند و در نهایت باید گفت که فرم بدنی نباید به یک ترند تبدیل شود، چرا که این بخشی از بدن زنان زنگین پوست و میراث طبیعی آنهاست.
- عضویت در کانال تلگرام رسانه هدهد کانادا
- اخبار روز کانادا و اخبار مهاجرت کانادا را در رسانه هدهد دنبال کنید
- هم اکنون شما هم عضو هفته نامه رسانه هدهد کانادا شوید
منبع: سی‌بی‌سی
