دارا خسروشاهی و 38 ایرانی قدرتمند عضو سیلیکون ولی – امروزه دانشمندان و اندیشمندان ایرانی زیادی بر کرسی‌های علمی و اقتصادی جهان تکیه زده‌اند.
«دارا خسروشاهی»، مدیر عامل اوبر (Uber) تنها یکی از ده‌ها ایرانی قدرتمند و سرمایه‌گذار در حوزه‌های مختلف بین‌المللی است از Airbnb گرفته تا گوگل و Y Combinator که آشنایی با زندگی آنها می‌تواند الگویی برای جوانان ایرانی باشد.
موفقیت در پس رنج
بحران گروگانگیری، مرگ بر آمریکا، محور شرارت، شیطان بزرگ، سفرهای ممنوعه، خریدهای کلان عربستان سعودی از آمریکا و ترامپ…. اینها شعارها و عواملی هستند که به ندرت می‌توانند روابط ایران – آمریکا را مثبت کنند با این وجود آمریکایی‌های ایرانی در میان همین رنج‌ها و سختی‌ها شکوفا شدند.
چگونگی دستیابی آنان به این مهم نه تنها برای نسل جدید نوآوران، بلکه برای سیاست‌گذاران، فعالان مهاجرت و هرکسی که خواهان درک رابطه ایالات متحده و کشورهای مخالفش است، می‌تواند سرمشق باشد.
دارا خسرو شاهی کیست و چه میراثی داشته است؟
نسل «خسروشاهی» و بسیاری دیگری از افراد، در دوران سقوط شاه و شروع مهاجرت به آمریکا آغاز می‌شود، افرادی که زندگی‌شان را از نو بازسازی کردند.
فرهاد محیط، که سال 1978 ایران را در 9 سالگی ترک کرده و امروز مالک BizRate, Shopzilla, و Flipagram است می‌گوید: موج اول مهاجران ایرانی از سطوح بالای جامعه بودند.
پدر فرهاد محیط ، طبیب و مدیر تنظیم خانواده تهران بوده است.
محیط که مقاله‌ای علمی – دانشگاهی در رابطه با دستاوردهای آمریکای ایرانی‌تبار به رشته تحریر درآورده می‌افزاید: آنها ثروتشان(والدینش) را با خود از مرز خارج نکردند با این وجود می‌توانستند یک زندگی متوسط را برای خودشان در آمریکا دست و پا کنند.
بسیاری از افرادی که در آن زمان ایران را ترک کردند از قشر تحصیل کرده بودند.
همچنان که خانواده‌های این افراد به دنبال آنچه که از دست داده‌اند رفتند، فرزندانشان که اتوماتیک به ریاضیات و علم گرایش داشتند، به سمت علوم کامپیوتری و سیلیکون ولی رویدند.
برای موجی از ایرانیان مهاجر مانند «خسروشاهی»، که در دوران انقلاب اسلامی، به امریکا آمدند، وارد شدن به شبکه‌ای اجتماعی با ابزارهای محدود ساده نبود چراکه تعداد افراد بانفوذ محدود بود.
اما به محض اینکه یکی از اعضای خانواده موفق می‌شد، سایرین را هم تشویق می‌کرد.
امیر خسروشاهی می‌گوید: پسرعموهای من واقعا در موفقیت من موثر بودند.
او می‌افزاید: نه تنها «دارا» بلکه برادرش «کاوه» و همینطور عمه‌زاده‌های دوقلویش یعنی «علی و هادی پرتوی» بعنوان اولین سرمایه‌گذاران استارت آپ « Nervana» که بعدها به اینتل(Intel) فروخته شد اشاره کرده و تصریح می‌کند: آنها مرا در فرایند ایجاد این کسب و کار همراهی کردند.
امروز نسل دوم آمریکایی – ایرانی‌ها یا تازه واردین کانادا و آمریکا، اغلب از میان تحصیلکرده‌های دانشگاه‌های تراز اول ایران هستند.
می‌خواهیم به داستان «آرش فردوسی»، موسس Dropbox، بپردازیم.
والدین او مهاجر و خودش متولد کانزاس است. او برای اولین بار زمانی با «پرتوی» ملاقات کرد که در دانشگاه میشیگان (MIT) تحصیل می‌کرد و برای دوران کارورزی تابستانی‌اش درخواست داده بود اما با درخواستش موافقت نشده بود.
پرتوی اگرچه «فردوسی» دانشگاه MIT را ترک کرد و وارد Dropbox شد ولی او را دوست داشت و برای این کار هم به او مشاوره زیادی داد و تاحدی در سرمایه اولیه‌اش کمک کرد.
وقتی «فردوسی» و شریکش درو هستون (Drew Houston) در صدد جذب سرمایه‌گذار برای Dropbox بودند با «پژمان نوزاد» آشنا شدند.
فردوسی می گوید: بلافاصله بعد از اتمام معرفی (پرزنت) «پژمان» سمت ما دوید و شروع کرد به فارسی حرف زدن.
او خیلی هیجان زده بود اول بخاطر ایده و دوم برای ایرانی بودن‌مان.
«نوزاد» از فرش فروش‌های قدیمی بود که به یک سرمایه‌گذار در دایره فناوری ایرانی-آمریکایی‌ها مبدل شده بود.
او سالیان سال در پالوآلتو(Palo Alto)هر صبح جمعه ، صبحانه ایرانی مهیا می‌کرد و روش او چنان محبوب شده بود که در حال حاضر کارهای مشابه آن را در سانفرانسیسکو، منلوپارک، اورنج کانتی، ونکوور، بارسلون و لندن راه‌اندازی کرده‌اند.
او همچنین سرمایه‌گذار و بنیانگذار اولیه چند شرکت فناوری اطلاعات امریکایی – ایرانی مانند Aquantia, SoundHound و AppLovin بود.
«نوزاد» پس از ملاقات با «فردوسی» پیشنهاد سرمایه‌گذاری در(Dropbox) را قبول کرد.
نوزاد می‌گوید:
وقتی که من به کارآفرینان نگاه می‌کنم، دنبال بخشی از خودم در این افراد می‌گردم، اگر آن را دیدم به سرعت ارتباط برقرار می‌کنم.
وی ادامه می‌دهد: وقتی شما ایرانی هستید و ما درباره غذا، گذشته و فرهنگ شما صحبت کنیم، مانند آهنربا جذب هم می‌شویم.
همه این افراد نه فقط برای دنیای تکنولوژی بلکه برای نسل بعدی مهاجران ایرانی هم خوب است.
«پیروز پرونده»، مدیر اجرایی شرکت Aquantia و بنیانگذار مشارکت غیرانتفاعی ایرانی-آمریکایی که از امکان استخراج اطلاعات برای دستیابی به دستاوردهای حرفه ای و مدنی ایران و آمریکایی برخوردار است، با اشاره به افزایش تعداد وکلای ایرانی-آمریکایی از سال 2000 تاکنون می‌گوید: قانون نیاز به تسلط کامل بر زبان انگلیسی دارد چیزی که نسل اول مهاجران فاقد آن بودند.
آنها به طور طبیعی گرایش به چیزهایی مانند ریاضی و علوم داشتند که به تسلط زبان انگلیسی نیاز نداشت.
اما در حال حاضر نسل دوم دارای فرصت‌ها و موقعیت‌های وسیع تری هستند.
در اینجا ما لیستی از مدیران، بنیانگذاران و همچنین سرمایه گذاران ایرانی فعال در سیلیکون ولی را تهیه و طبق حروف الفبای تنظیم کرده‌ایم:
Alphabet/Google – سالار کمانگر
سالار کمانگر عضو مدیریت اجرایی آلفابت(Alphabet)، مدیرعامل سابق یوتیوب(YouTube)
کمانگر نهمین کارمند استخدام شده در گوگل بوده و نقش زیادی در دوران کاری خود برعهده داشته است.
وی در بین بنیانگذاران Google، Larry Page و Sergey Brin، دارای جایگاه ارزشمندی است.
فرزاد خسروشاهی، مهندس مسئول Area 120
فرزاد معروف به “Fuzzy,”، در کارگاه جدید گوگل برای محصولات آزمایشی کار می‌کند.
از او به عنوان خالق Google Sheets در سیلیکون ولی یاد می‌کنند.
پریسا تبریز پرنسس امنیت گوگل
پریسا تبریز زمانی به عنوان «پرنسس امنیت» شناخته می‌شد. او قبلاً عضو سرویس دیجیتال ایالات متحده(United States Digital Service) بوده است.
نشریه فوربس از پریسا تبریز به عنوان یکی از ۳۰ چهره برتر در زمینه تکنولوژی، در کنار افرادی چون مارک زاکربرگ از او نام برده‌است. او در گوگل ریاست بخشی را بر عهده دارد که از ۳۰۰ هکر در اروپا و آمریکا تشکیل شده و وظیفه بررسی تهدیدات امنیتی مرتبط با موتور جستجوی گوگل و همینطور دیگر محصولات این شرکت، از جمله مرورگر گوگل کروم را بر عهده دارند.
بابک پرویز معاون و مدیر تیم تحقیقاتی Grand Challenge
بابک پرویز نسخه آمازون مرکز تحقیقات بلندمدت گوگل موسوم به (گوگل X) را اداره می‌کند. او کارمند سابق گوگل و خالق Google Glass است.
از او به عنوان خالق عینک گوگل نیز یاد می‌کنند. او هم اکنون در آمازون مشغول به کار است.
«آدام فروغی» AppLovin
AppLovin به سازندگان بازی‌های موبایل کمک می‌کند تا مخاطبین خود را پیدا کرده و از بازی‌هایشان درآمدزایی کنند.
ارزش AppLovin اخیرا به ۲ میلیارد دلاری رسیده و «فروغی» پیش‌بینی کرده سهام شرکت خود را طی ۱۸ الی ۲۴ ماه آینده به صورت عمومی عرضه کند.
فرج علایی، مدیر عامل Aquantia
رامین فرجاد، شریک و مسئول ارشد R&D همین شرکت
پیروز پرونده: مدیر عامل اجرایی همین شرکت
شرکت Aquantia، یک شرکت نیمه هادی، متمرکز در شبکه های با سرعت بالا است که «فرج علایی»آنرا در سال 2004 تاسیس و در سال 2017 به بازار عرضه کرد. ارزش بازاری آن حدود 400 میلیون دلار است.
«نیوشا زاده»، مدیرعامل و شریک Brite
«زاده»، مدیر عامل و شریک سرمایه‌گذار Brite است، استارتاپی در زمینه سلامتی که از هوش مصنوعی برای مدیریت دوره بالینی استفاده می‌کند.
علی پرتوی و Code.org
«علی پرتوی»، جزء تیم هیات بنیانگذاران
«علی پرتوی»، یکی از پسرعمه‌های خسروشاهی، جزء تیم بنیانگذاران و سرمایه‌گذار مطرح در دنیای فناوری است.
او در تأسیس Link Exchange مشارکت داشت، یک نرم‌افزار تبلیغات اینترنتی سرآمد که در سال۱۹۹۸ به مبلغ ۲۵۰ میلیون دلار در اختیار مایکروسافت قرار گرفت.
او یک سرویس اجتماعی موسیقی نیز به نام iLike ایجاد کرد که در سال ۲۰۰۹ توسط MySpace به قیمت ۲۰ میلیون دلار خریداری شد. «علی پرتوی» در حال حاضر مدیرعامل Neo ، یک صندوق سرمایه‌گذاری مشترک است.
«هادی پرتوی»، مدیرعامل و جزء تیم هیات موسس
«هادی پرتوی»، برادر دوقلوی علی و جزء تیم هیات موسس TellMe Networks نقش داشت.
یک سرویس تشخیص صوت که در سال ۲۰۰۷ توسط مایکروسافت و به مبلغ ۸۰۰ میلیون دلار خریداری شد.
او همچنین با برادرش iLike را بنیان نهاد. برادران «پرتوی» Code.org را ایجاد کردند تا به نوجوانان در یادگیری برنامه‌نویسی رایانه، کمک کنند. ۳۰ درصد از دانش‌آموزان ایالات متحده در Code.org حساب کاربری دارند.
«علی» و «هادی پرتوی» در استارتاپهای متعدد و مشهور همچون Airbnb ،Change ،ClassPass ، Convoy، Dropbox، Facebook، Indiegogo ، SpaceX ، ThriveMarket و Thumbtack نیز سرمایه‌گذاری کرده‌اند.
شایگان خردپیر Coriant
«شایگان خردپیر»، مدیرعامل سابق
«خردپیر» مدیرعامل Juniper Networks در سال2014 و تا 2018 ، Coriant را مدیریت می‌کرد. Coriant اندکی بعد توسط Infinera و به قیمت ۴۳۰ میلیون دلار تصاحب شد.
آرش فردوسی Dropbox
«آرش فردوسی»، مدیر ارشد تکنولوژی سابق و عضو هیات موسس
«فردوسی» کمک کرد تا Dropbox از یک استارت‌آپ متعلق به Y Combinator به یک شرکت عمومی با ارزش بیش از ۹ میلیارد دلار و سود سالیانه بیش از ۱ میلیارد دلار تبدیل شود.
پیر امیدیار eBay
«پیر امیدیار»، عضو هیات موسس
«امیدیار» در یکی از استارتاپهای افسانه‌ای Silicon Valley به نام General Magic کار می‌کرد. او در همان اولین روزهای وب جهانی(World Wide Web)، قدرت بازار محورخریداران و فروشندگان را پیش بینی کرد.
eBay از نخستین موفقیت‌های dotcom era به شمار می‌رود و امروزه ارزشی معادل ۲۸.۵ میلیارد دلار دارد.
«امیدیار» هم‌اکنون یک خیرخواه و سرمایه‌گذار است.
او از Code.org، آکادمی رهبری آفریقایی، Kiva ،Meetup و تعدادی از سایر کسب وکارهای اجتماعی حمایت می‌کند.
او همچنین بنیانگذار The Intercept است، یک استارتاپ روزنامه‌نگاری و رسانه‌ای دیجیتال که تا به حال تعدادی فیلم و مستند مانند Spotlight and Dark Money Money از طریق First Look Media ساخته و موفق به دریافت جایزه هم شده است.
امین ذوفنون (ذوالفنون)، معاونت توسعه فیسبوک
«امین ذوفنون» کل زندگی کاری خود را در بخش توسعه گذرانده است. وی قبل از ملحق شدن به فیسبوک در سال2011 هشت سال را در پستی مشابه در گوگل گذراند.
«فرهاد محیط»، جزء هیات موسس Flipagram
«فرهاد محیط» یک کارآفرین سریالی است که Bizrate را راه‌اندازی کرد تا به مشتریان در زمینه تجارت الکترونیک مشاوره ارائه دهد. او سپس Shopzilla را خلق کرد، یک موتور جستجوی خرید.
در سال 2005 ، Shopzilla را به E.W. Scripps و به مبلغ ۵۶۵ میلیون دلار فروخت.
وی بعد از آن به سراغ اپلیکیشن اجتماعی محبوب به اشتراک‌گذاری تصاویر Flipgram رفت که در سال 2017 در اختیار Bytedance قرار گرفت.
«مهبد مقدم»، جزء هیات موسس Genius
«مهبد مقدم» یکی ازاعضای هیات موسس RapGenius است که بعدها به Genius تغییر نام داد. Genius سایتی است که به توضیح متن آهنگ‌های رپ و سایر متن‌ها اختصاص دارد.
«مقدم» به دلیل عناوین پر زرق و برقش توجه بسیاری را به سوی این استارتاپ تازه پا گرفته جلب کرد.
حاشیه‌های کاری او موجب شد خود و شرکتش با شرکتهای Google، Whole Foods و … دچار دردسر شود.
«مقدم» در ماه می سال 2014 به علت ارسال نظرات خود در رابطه با San Bernardino، California و کشتار جمعی از Genius اخراج شد.
«لیلا یا لیلی صرافان»، مدیرعامل Home Care Assistance
«لیلی صرافان»، مدیریت این شرکت فعال در حوزه «نگهداری از سالمندان در خانه» را بر عهده دارد.
«امیر خسروشاهی»، مدیر ارشد تکنولوژی، محصولات هوش مصنوعی Intel
یکی دیگر از پسرعموهای «دارا خسروشاهی»، بنیانگذار و مدیر ارشد تکنولوژی Nervana است، استارتاپی در زمینه‌ی هوش مصنوعی (AI) که اینتل آن را در سال 2016 و به مبلغ ۴۰۸ میلیون دلار تصاحب کرد.
حضور در سیلیکون ولی یکی از انگیزه‌های مهم او به شمار می‌رفت.
ساسان گودرزی Intuit
«گودرزی» مانند «خسروشاهی»، وقتی تنها ۹ سال داشت همراه با خانواده‌اش به آمریکا مهاجرت کرد.
بعد از اینکه پدر «گودرزی» فوت کرد، برادر بزرگ‌ترش یک کسب و کار برای حمایت از خانواده راه‌اندازی می‌کند. این ارتباط ابتدایی با کسب‌وکاری کوچک، به «گودرزی» تجاربی داد تا بعدها به کمک آن، مقامش را در Intuit ترفیع دهد.
این شرکت درآگوست گذشته اعلام کرد که از اول سال 2019 «ساسان گودرزی»، مدیرعامل بعدی این شرکت خواهد بود.
«آوید لاری‌زاده دوگان»، مدیر راهبرد و کسب وکار Kobalt
«دوگان»ابتدا یک همکار عمومی GV یکی از دستاوردهای سرمایه گذاری سرمایه ای Alphabet در لندن بود.«دوگان» همچنین سال 2018 به منظور اجرای استراتژی‌های جهانی Kobaltسال 2018 به این شرکت پیوست.
«حسین معین»، رئیس سابق تکنولوژی و استراتژی Nokia
«معین» بیش از ۳۰ سال در صنعت فناوری سابقه دارد و از سال 2010 تا فوریه 2018 مشغول به کار بوده است.
در نهایت «شایگان خردپیر»، مدیرعامل سابق Coriant، او را به عنوان مشاور اجرایی استراتژیک برای برنامه‌های 5G شرکت استخدام کرد.
«باب ماینر»، از اعضای هیات موسس Oracle
زندگی «ماینر» با بقیه ایرانیان سیلیکون ولی کمی فرق دارد.
پدر و مادر او در دهه 1920 در حالی که دهه سوم زندگی‌اش را می‌گذراند به امریکا مهاجرت کرد. او در دهه سوم زندگی خود، یک مدیر اجرایی فناوری موفق محسوب می‌شد. سال 1977، «ماینر» با «لری الیسون» در Ampex ملاقات داشت اما اندکی بعد آنجا را ترک کرد تا با دو همکار دیگرش و «الیسون» یک شرکت جدید تأسیس کند.
او بخش مهندسی و الیسون مسئولیت تیم فروش را برعهده گرفت و Oracle نسخه ۳ را خودش خلق کرد.
او به رعایت تعادل بین زندگی شخصی و کار اعتقاد داشت و اجازه نمی‌داد مهندسانش ساعت‌های طولانی کار کنند.
وی در سال1994 و در سن ۵۲ سالگی بر اثر بیماری «مزوتلیوما» فوت کرد.
«کامران پورزنجانی»، از اعضای هیات موسس PriceGrabber
«پورزنجانی» PriceGrabber را در سال1999 شروع کرد.
ابزاری برای مقایسه قیمت کالاها که در سال2015 توسط Connexity خریداری شد. Connexity نام جدید Shopzilla است که «فرهاد محیط» آنرا بنیان‌گذاری کرده بود.
«داریان شیرازی»، مدیرعامل و عضو هیات موسس Radius Intelligence
«شیرازی» پسردایی «دارا خسروشاهی» و یکی از اولین کارکنان فیسبوک است که سال 2008 قبل از شروع کسب وکار پلتفرم آنالیز داده Radius در eBay کار می‌کرد.
«نرگس بنی‌اسدی»، معاون سابق Roche
یکی دیگر از ایرانیان سیلیکون ولی «بنی‌اسدی» Bina Technologies که یک استارتاپ آنالیز داده‌های ژنومیک است، بنیان نهاد. او این استارتاپ را در سال 2014 با مبلغ ۱۲۱ میلیون دلار خریداری کرد. «بنی‌اسدی» هم‌اکنون به عنوان کارآفرین در Zinc VC فعالیت دارد.
«سیان راد»، مدیرعامل سابق و عضو هیات موسس Tinder
والدین «راد» سال 1970 از ایران به لس‌‌آنجلس مهاجرت کردند. او در سال2012 جزء بنیانگذاران تیندر(Tinder) بود. «راد» مسیر شغلی بحث‌برانگیزی داشته‌است. «جاستین متین»، (Justin Mateen) و «ویتنی ولف»(Whitney Wolfe) شرکای بنیانگذار او هردو به دلیل یک ماجرای آزار و اذیت جنسی، ترک کردند.
«راد» سال 2014 حدود 6 ماه جایگزین مدیرعامل بود اما پس از مدتی، از شرکت تیندر(Tinder)، Match Group با نظراتی عمومی انتقاد کرد.
«راد» در آگوست2018 شکایتی علیه Match Group ترتیب داده و در آن ذکر کرده که این شرکت مغرضانه ارزش تیندر(Tinder) را پایین آورده تا به او و سایر کارمندان پول کمتری بپردازد.
«امید کردستانی» ، مدیر اجرایی Twitter
«امید کردستانی» سابقه اجرایی موفقی در سیلیکون‌ولی داشته است.
وی در HP، استارتاپ‌هایی نظیر Go ،3DO و Netscape فعالیت داشته است.
«کردستانی»، یازدهمین کارمند گوگل و اولین مدیر اجرایی بخش کسب وکار این شرکت بوده‌است.
او به گوگل کمک کرد تا به شرکتی با گردش مالی سالانه 70 میلیارد دلاری تبدیل شود.
وقتی «جک دورسی»،(Jack Dorsey) بنیانگذار توییتر، در اکتبر ۲۰۱۵ به این شرکت بازگشت تا مدیرعامل آن شود، «کردستانی» را به عنوان مدیر اجرایی منصوب کرد.
کیوان بیک‌پور، سرپرست محصول و بنیانگذار Periscope
«بیک‌پور» اپلیکیشن استریم زنده ویدیویی Periscope را بنیان‌گذاری کرد و قبل از شروع به کار آن در سال2015 ، توییتر آن را به مبلغ ۱۰۰ میلیون دلار خریداری کرد.
وی در ژوئن 2018 به عنوان سرپرست محصول توییتر گمارده شد.
«دارا خسروشاهی»، مدیرعامل Uber
«خسروشاهی» یک کاندیدای غیرمنتظره برای مدیرعاملی «اوبر» بود اما او این سمت را در اوت 2017 به دست آورد. «خسروشاهی» از سال2005 مدیرعامل Expedia است.
علاوه بر آن او یکی از مدیران اجرایی IAC بوده و در سمت‌های گوناگونی برای Barry Diller کار کرده است. او در شرکت Convoy نیز به‌عنوان سرمایه‌گذار حضور دارد.
«پدرام کیانی»، سرپرست مهندسی Virgin Hyperloop One
شروین پیشه‌ور، بنیانگذار Virgin Hyperloop One
«شروین پیشه‌ور» یکی دیگر از بنیانگذاران برجسته و بحث‌برانگیز این لیست است.
«پیشه‌ور» بیش‌تر به عنوان یک مخترع شناخته می‌شود. وی Hyperloop One را در سال2014 در پاسخ به ایده حمل و نقل سریع Elon Musk بنیان‌گذاری کرد.
در اکتبر ۲۰۱۷، Sir Richard Bransonدر این شرکت سرمایه‌گذاری عظیمی انجام داد.
«پیشه‌ور» در دسامبر 2017 ، بعد از اتهامات سوء رفتار جنسی، از سمت مدیریت اجرایی خود استعفا داد.
وی این اتهامات را رد کرده و اذعان داشته که این اتهامات از روی عمد و برای لکه‌دار کردن نام وی به او نسبت داده شده‌اند.
«علی روغنی»، مدیرعامل Y Combinator
علی روغنی دیگر ایرانی سیلیکون ولی در سال 2014 به عنوان همکار به Y Combinator پیوست و Continuity را راه‌اندازی کرد. Continuity یک شتاب‌دهنده استارتاپی است.
«روغنی» کمک کرد تا برای مرحله ابتدایی حدود ۷۰۰ میلیون دلار سرمایه جمع‌آوری شود.
وی در بخش برنامه‌ریزی استراتژیک پیکسار به عنوان مدیر ارشد مالی و معاون ارشد کار کرد.
او همچنین در سال 2013 در سمت‌های مدیریت ارشد مالی و مدیریت ارشد اجرایی توییتر مشغول بوده است.
«فرزاد ناظم»، مدیر ارشد فناوری سابق Yahoo
«فرزاد ناظم»، از سال1985 برای Oracle کار کرده است.
او به Oracle کمک کرد تا به غول فعلی پایگاه داده تبدیل شود.
یاهو «ناظم» را در سال1996 به استخدام خود در آورد تا تیم مهندسی خود را به او بسپارد.
او در رشد استعداد فنی شرکت نقشی اساسی داشته و با تصاحب چندین استارتاپ، ساخت سرویس‌های اینترنتی یاهو را ممکن کرد. ناظم در سال2007 بازنشست شده و از آن پس به عنوان مشاور و سرمایه‌دار فعالیت می‌کند.
ناظم در بخش سرمایه‌گذاری نیز فعال بوده است و شرکت‌هایی همچون Color Genomics ،Ginkgo Bioworks و Ubiom نیز به‌عنوان سرمایه‌گذار حضور دارد.
«الکس مهر»، عضو هیات موسس Zoosk
«مهر» این سرویس آنلاین دوست‌یابی را در سال2007 راه‌اندازی کرد.
این سرویس در سال2013 حدود ۲۰۰ میلیون دلار سود کسب کرده. البته محبوبیت تیندر مانع از دستیابی این شرکت به چشم‌اندازهای خود شد و «مهر» با لغو عرضه عمومی سهام شرکت در دسامبر ۲۰۱۴، آن را ترک کردند. «مهر» MentorBox را بنیان‌گذاری کرد، برنامه آموزشی اجرایی جدیدی که «مهر» مدیرعامل آن است.
«شایان زاده»، عضو هیات موسس Zoosk
«زاده» و «مهر» در مدرسه با یکدیگر آشنا شدند و با هم Zoosk را خلق کردند. «زاده» در حال حاضر مدیرعامل و بنیانگذار Leap Rail، یک پلتفرم آنالیز داده‌های عمل‌های جراحی است.
هرچند این پایان ماجرا نیست و امروزه صدها ایرانی در سیلیکون ولی مشغول به فعالیت هستند و البته این مطلب تنها نگاهی سطحی و گذرا به زندگی هرکدام از افراد موفق ایرانی بود که در سیلیکون ولی حضور داشتند و اگر بخواهیم لیستی از ایرانیان موفق آمریکای شمالی تهیه کنیم می‌بایست صدها صفحه بنویسیم که امکان آنرا نداریم.
نکته قابل توجه در زندگی هرکدام از این افراد تحمل سختی‌های زیادی بود که در طی سالیان بسیار پشت‌سر گذاشتند و هرگز از مسیر خود منحرف نشدند. به دنبال چیزی‌هایی که دوست داشتند رفتند و سختی‌ها را در طولانی مدت به جان خریدند.
در پروژه‌های آنان همیشه وجود کار تیمی مشترک در دراز مدت بسیار قابل لمس است. مشکلی که شاید ایرانیان نسل امروز تازه مهاجر از آن رنج می‌برند!
درباره سیلیکون ولی چه میدانید؟
سیلیکون ولی (Silicon Valley) در بخش جنوبی خلیج سانفرانسیسکو در کالیفرنیای شمالی ایالات متحده‌ی آمریکا قرار گرفته است.
این منطقه خانه‌ی بسیاری از بزرگ‌ترین شرکتهای تکنولوژی دنیا از جمله اپل، سیسکو، گوگل، اچ‌پی، اینتل و اوراکل است. این دره به این دلیل دره سیلیکون نامیده می‌شود که در ابتدا محل حضور بسیاری از تولید‌کنندگان و نوآوران تولید تراشه بوده است، اما در نهایت به خاطر وجود کسب‌و‌کارهای مرتبط با تکنولوژی‌های پیشرفته (High-tech)، سیلیکون نامیده شد.
امروزه سیلیکون ولی اصطلاحا به صنعت تکنولوژی‌های پیشرفته‌ی آمریکا اشاره دارد.
با وجود توسعه‌ی مراکز اقتصادی تکنولوژی‌های پیشرفته‌ی دیگر در ایالات متحده و دنیا، سیلیکون ولی که یک‌سوم سرمایه گذاری‌های خطرپذیر آمریکا را به خود اختصاص داده است، هنوز هم قطب پیشتاز نوآوری و توسعه‌ی تکنولوژی پیشرفته محسوب می‌شود.
سیلیکون ولی از اوایل قرن بیستم به خانه‌ی صنعت رو به رشد و پر جنب‌و‌جوش الکترونیک تبدیل شده است.
این صنعت کار خود را با آزمایش و نوآوری در حوزه‌های رادیو، تلوزیون و نظامی آغاز کرد. دانشگاه استنفورد (Stanford)، شرکا و فارغ‌التحصیل‌های این دانشگاه نقش محلی در پیشرفت این منطقه ایفا کرده‌اند.
همبستگی و اتحاد قوی منطقه‌ای کمک بزرگی به رشد سیلیکون ولی کرد.
از دهه‌ی ۱۸۹۰، رهبران دانشگاه استنفورد ماموریت خود را خدمت کردن به غرب و شکل دادن به مدارس بر همین اساس دانستند.
از سوی دیگر، از آنجا که غربی‌های آمریکا فکر می‌کردند اسباب استثمار شرقی‌های این کشور شده‌اند به تلاش‌های خود برای ساخت یک صنعت بومی خودکفا افزودند.
بنابراین، برای ۵۰ سال ابتدایی توسعه‌ی سیلیکون ولی منطقه‌گرایی کمک کرد تا منافع دانشگاه استنفورد با منافع شرکتهای غربی فعال در زمینه‌ی تکنولوژی‌های پیشرفته هم‌راستا شود.
امروز سیلیکون ولی محدود به جغرافیا نمی‌شود و اکثر شهرهای بزرگ دنیا شعبه‌ای از آنرا تشکیل داده‌اند، مانند مونترال، لندن، تورنتو و….
واشنگتن پست گزارش داد، چرا موفقیت ایرانیان آمریکا در عرصه های تکنولوژی جای تعجب ندارد؟
