روز آخر سال می‌تونه شبیه آخرین ساعتهای قبل از تولد یه نوزاد باشه. یه قدمی یه شروع تازه، انتظار شنیدن اولین گریه‌هاش كه خبر از یه زندگی تازه میده.
روز آخر سال گاهی شبیه لحظه قبل ازخلاصی از یه سلوله، رهایی از یه اتاق نمناك و تاریك و سرد به امید در آغوش گرفتن كسی كه دوستت داره و اون بیرون منتظرته.
روز آخر سال شبیه لحظه‌ی قبل از پروازه، وقتی كه میخوای از یه سفر راه دور برگردی خونه. دل تو دلت نیست كه لحظه‌های اخر سپری بشه و تو به مامن گرمت برسی.
همیشه ساعتهای آخر طولانی تر از همه ی لحظه ها میگذره.
روز آخر سال مجبورت میكنه به 365 روزی كه با انگیزه و بی‌انگیزه از رختخوابت جدا شدی و به جنگ دنیا رفتی، فكر كنی.
گذروندن لحظه‌های شیرین و تلخ، قورت دادن بغض‌هات و فریاد كردن شادی‌هات، یاد ازدست دادن‌ها و دستاوردهات. یاد جدایی‌ها و آشنایی‌هات.
تو روز آخرسال، حجمی از 365 روز دوییدن، نفس نفس زدن، جنگیدن و زندگی كردن رو روی شونه‌هات حس می كنی. اما چند ساعت وقت داری بایستی، برگردی عقب، نگاه كنی به گذشته…. كه چیكاركردی با روزهات.
ببینی كه ناباورانه چقدر سختی رو پشت سر گذاشتی و چقدر بزرگ شدی.
جلوی آینه می‌ایستی، به خط‌ها و چین‌های روی صورتت نگاه میكنی. به چشمهات كه هرچقدر میگذره روحت رو عریان‌تر و بی‌آلایش تر میبینه.
تو این زمان‌ها به لحظه‌هایی فكر میكنی كه میتونستی بیشتر زندگیشون كنی و ازدست دادی، به كلمه‌هایی كه با گفتنشون میتونستی حس یا اتفاقی رو تغییر بدی، اما نگفتی. وبه آغوشی كه میتونستی توش آروم بگیری و لمسش كنی اما…
تو ساعتهای آخر روزهایی رو میشماری كه اخم كردی، ساعت‌هایی كه لبخند نزدی، دقایقی كه میتونستی با بخشیدن خودت بهشون رنگ بپاشی و دنیا رو زیباتر كنی اما نكردی.
روز آخر بهمون یادآوری میكنه كه لحظه‌ها سریعتر از آنچه كه تصور میكنیم از توی دستهامون لیز میخورن و ما هیچوقت قادر به برگردوندنشون نیستیم.
آخرین روز سال بهمون میگه تنها چیزی كه داریم همین لحظه ست. آره دقیقا همین ثانیه. .. همین….همین كه الان دیگه نداریمش.
حالا كه فهمیدیم زمان تنها چیزیه كه قابل بازگشت نیست ، ناامیدی‌ها و یاس‌ها رو كنار بذاریم و با بیشترین توان و انرژی به ساعتهای پیش رومون امیدوار باشیم. یادمون باشه كه با شروع سال جدید ما 12 فصل و 365 شانس جدید رو در اختیار داریم تا از لحظه‌هامون نهایت لذت رو ببریم.
سالی كه گذشت با ناگواری‌هایی كه درروزهای انتهایی نشونمون داد ، شاید خاطرات شیرینمون رو كم رنگ كرد اما اصرار داشت كه قدر باهم بودن‌هامون رو بیشتر بدونیم، از سیاره مون بیشتر مراقبت كنیم، زندگی رو آسون تر بگیریم و بدون چشمداشت همدیگه رو دوست بداریم.
یادمون باشه شادبودن همیشه قدرت بیشتری میخواد. پس تو سال جدید انتخاب كنیم كه قویتر باشیم.
سال نو مبارك
غزل شیربخت
