به گفته‌ی این کمپین، به ازای هر یک از موارد ضربه مغزی بازیکنان تیم هاکی NHL، هزاران نفر از قربانیان خشونت خانگی هم شرایط مشابهی را تجربه می‌کنند.
«ریچل» حالا پنج سال است که مورد آزار و اذیت شدید همسر سابقش قرار گرفته بوده است، اما هنوز هم اثرات ضرب و شتم او را درست مثل روز اول احساس می‌کند.
او که به دلیل حفظ حریم خصوصی از ذکر نام واقعی‌اش خودداری کرد گفت: «۱۲ هفته بعد از این اتفاق جزئی از بدترین لحظات زندگی من بود و شش ماه بعد هم مجددا دچار آسیب شدم. من در این مرحله بعضی از علائم سندرم پیش از ضربه مغزی را دارم که هیچ نشانی مبنی بر بهبودشان هم وجود ندارد.»
او می‌گوید که در محل کارش از در طول روز مجبور است که از عینک‌های مخصوص استفاده کند و حتی توانسته است که به یک متخصص اعصاب و روان هم مراجعه کند تا در روند بهبود به او کمک کند.
ریچل افزود: «با این حال، حتی مراجعه به متخصص مغز و اعصاب هم چیزی بود که من باید حتما از طریق پزشکم بابت آن درخواست می‌دادم و همان هم سه ماه طول کشید تا انجام شود. این چیزی است که من مطمئنا فکر می‌کنم بدون هیچ چشمداشتی برای ورزشکاران فراهم است. اما برای من یا کسانی مثل من ماه‌ها طول می‌کشد.»
این کمپین توسط YWCA Metro Vancouver با همکاری «تریور لیندن» بازیکن سابق تیم NHL برای افزایش آگاهی و حمایت از قربانیان خشونت خانگی انجام شد. به گزارش این پروژه، به ازای هر یک از تجربیات ضربه مغزی بازیکنان تیم NHL، هزاران زن کانادایی در بستر خود دچار همان آسیب می‌شوند.
«کارن میسون»، یکی از بنیانگذاران SOAR درباره یافته‌های این پروژه گفت: «من فکر می‌کنم که ما به عنوان یک جامعه نمی‌خواهیم بپذیریم که این اتفاق در سطح گسترده در حال رخ دادن است. آمار این کمپین بسیار هولناک است و خیلی عجیب است که ما تا به حال نه به آن اهمیتی داده‌ایم و نه کاری کرده‌ایم. ما نمی‌خواهیم درباره این مسئله صحبت کنیم و باور کنیم مردانی که پارتنر خود را دوست دارند ممکن است آنها را مورد ضرب و شتم و آزار قرار دهند.»
بحران نامرئی
با اینکه اکثر افرادی که ضربه مغزی را تجربه می‌کنند در عرض چند هفته به بهبودی کامل می‌رسند، میسون اعلام کرد که حدود ۱۵ تا ۳۰ درصد از آنها دچار مشکلات مداوم و مزمنی مانند اختلال در خواب و حافظه خواهند شد. با این حال، این آمار می‌تواند برای زنانی که قربانی خشونت خانگی شده‌اند، بیشتر باشد.
میسون افزود: «تجربه ضربه مغزی یا آسیب مغزی ناشی از خفگی برای قربانیان خشونت خانگی اغلب یک تجربه یک باره نیست. تعداد زیادی از این افراد اغلب هفته‌ها، ماه‌ها یا شاید حتی سال‌ها با این مسئله درگیر بوده‌اند. بازماندگان خشونت‌های خانگی به طور کلی با پیامدهای متعددی سروکار دارند که می‌تواند زندگی شخصی و حرفه‌ای آنها را به چالش بکشد.»
وی در ادامه گفت: «اگر شما یک والد مجرد هم باشید، همیشه سعی می‌کنید برای فرزند خود هم پدر باشید و هم مادر. شما دائما در تلاش هستید تا کار کنید، شغلتان را حفظ کنید و برای کودک خود یک سرپناه فراهم کنید. به همین دلیل است که این مسئله در بهداشت عمومی یک بحران نامرئی به نظر می‌رسد.»
لازم به ذکر است که مدیریت این امر با توجه به فقدان ساختار و سیستم‌های موجود برای کمک به افراد قربانی کار دشواری است. با این حال، برخی از مقامات در تلاشند تا از هیچ تلاشی برای ارائه خدمات دریغ نکنند. قربانیان خشونت خانگی آنقدر در این مسئله ناآگاه هستند که با وجود سال‌ها تلاش میسون در این زمینه، برخی از آنها هنوز او را نمی‌پذیرند.
میسون گفت: «ما حتی در خیال خود هم فکر نمی‌کردیم که بعضی از مراجعانمان آسیب‌هایی مانند ضربه مغزی و خفگی را تجربه کرده باشند.»
تغییر برای بازماندگان
ریچل می‌گوید که اغلب سعی می‌کند از تجربه تلخ زندگی‌اش درس بگیرد. با این حال دوست دارد که شرایط برای کسانی که مانند او قربانی خشونت خانگی هستند، تغییر کند.
او در نهایت گفت: «تمام زندگی من یک شبه زیر و رو شد و من دیگر نتوانستم به خانه خودم برگردم. من خیلی خوش شانس بودم که جایی برای رفتن داشتم.»
- عضویت در کانال تلگرام رسانه هدهد کانادا
- اخبار روز کانادا و اخبار مهاجرت کانادا را در رسانه هدهد دنبال کنید
- هم اکنون شما هم عضو هفته نامه رسانه هدهد کانادا شوید
منبع: سی‌بی‌سی
