«پابلو روییس ای پیکاسو» در ۲۵ اکتبر ۱۸۸۱ در مالاگا، یکی از شهرهای کشور اسپانیا به دنیا آمد و با نام «پابلو دیه‌گو خوسه فرَنسیسکو د پائولا خوان رمدیوس ترینیداد روییس ای پیکاسو» غسل تعمید داده شد. او فرزند یک نقاش تحصیل‌کرده به نام خوزه روییس بلانکو (Jośe Ruis Blanco) و ماریا پیکاسو (Maria Picasso) بود. که از سال ۱۹۰۱ نام خود را به نام خانوادگی مادرش تغییر داد.
پابلو از همان دوران کودکی به نقاشی علاقه پیدا کرد. از ده سالگی نزد پدرش که معلم یک آموزشگاه هنری بود، اصول اولیهٔ نقاشی را فراگرفت و دوستانش را با کشیدن نقاشی بدون بلند کردن قلم یا نگاه کردن به کاغذ سرگرم می‌کرد.
پابلو پیکاسو؛ نقاش، شاعر، طراح صحنه، پیکرتراش، گراورساز و سرامیک کار اسپانیایی و یکی از برترین و تأثیرگذارترین هنرمندان سده ۲۰ میلادی بود. او به همراه ژرژ براک، نقاش و پیکرتراش فرانسوی، سبک کوبیسم را پدیدآورد.
دوشیزگان آوینیون و گرنیکا، مشهورترین‌ها
از جمله آثار مشهور او می‌توان به «دوشیزگان آوینیون» و «گرنیکا» اشاره کرد. پیکاسو بیشتر عمر خود را در فرانسه به سر برد. او به دلیل جستجوگری، نوآوری، پرکاری و اثرگذاری بر معاصران، یکی از مهم‌ترین هنرمندان سده بیستم به‌شمار می‌آید.
داستان نقاشی پیکاسو و زن معترض
یکی از روایت‌هایی که درباره پیکاسو می‌گویند این است که روزی زنی در یکی از خیابان‌های پاریس مشغول قدم زدن بود که ناگهان با پیکاسو روبه‌رو شد که مشغول نقاشی بر دیوار یک کافه بود. زن از پیکاسو خواست تا تصویر او راکشیده و در مقابل هزینه آن را از او دریافت کند.
هنرمند مشهور، خواسته زن را پذیرفت و تصویر وی را در عرض ۳ دقیقه کشید. پیکاسو پنج هزار فرانک از آن زن خواست. زن به پیکاسو اعتراض کرد و گفت که او تنها سه دقیقه روی این نقاشی وقت گذاشته است. جالب است بدانید که پیکاسو به وی گفت: «نه خیر، تمام عمرم را صرف کرده‌ام.»
بنیان‌گذار مکتب کوبیسم
در سال ۱۹۰۸ پابلو پیکاسو و نقاش فرانسوی ژرژ براک متأثر از قالب امپرسیونیسم فرانسوی، سبک جدیدی را درکشیدن مناظر به کار بردند که از نظر چندین منتقد از مکعب‌های کوچکی تشکیل شده‌است. این سبک، کوبیسم نام گرفت و بعضی از نقاشی‌های این دو هنرمند در این زمینه آنقدر به هم شبیه هستند که تفکیک آن‌ها بسیار مشکل است.
پیکاسو، هنرمند بود و نگاه خاصی به کسب و کار داشت. از جمله آنکه برای «رقابت» جایگاه خاصی قائل بود. با آنکه «رقیب شناسی» برای پیکاسو مهم بود، توجه چندانی به «پول» نداشت. به گونه‌ای که در پایان زندگی وی گفته‌اند تابلوهای زیادی از او بر جا مانده بود که برای فروش آن هیچ اقدامی نکرده بود.
پیکاسو در مدت کوتاهی از کشیدن نقاشی‌هایی با کنایهٔ اجتماعی و مذهبی به سوی تحقیق در فضای دیگر و خلق آثاری برد که اوج آن در مکتب کوبیسم به ثمر رسید. پرترهٔ فرناند با روسری زنانهٔ سیاه (Fernande with a black Montilla) اثری در این مرحلهٔ کاری است. خیالی بودن تصویر با رنگ‌بندی مناسب و ضربه‌های قلم موی پرنشاط نشان از معشوقهٔ او فرناند الیور (Fernonde Oliver) می‌دهد که روسری به سر کرد و سمبل هنر اسپانیایی او است.
از ایجاد سبک شمایلی از صورت او با مشخصات خلاصه شده می‌توان افزایش علاقهٔ پیکاسو را در خلاصه کردن ویژگی‌ها و استحکام پیکرتراشی پیشگویی کرد که این تأثیر را در آثار بعدی او می‌بینیم.
وی در ۸ آوریل ۱۹۷۳، در حالی که به اتفاق همسرش ژاکلین روک، دوستانشان را برای صرف شام پذیرایی می‌کردند بر اثر حمله قلبی درگذشت. ژاکلین روک که پس از پیکاسو شدیداً از نظر روحی دگرگون شده بود، در سال ۱۹۸۶، با شلیک گلوله خودکشی کرد.
- عضویت در کانال تلگرام رسانه هدهد کانادا
- اخبار روز کانادا و اخبار مهاجرت کانادا را در رسانه هدهد دنبال کنید
- هم اکنون شما هم عضو هفته نامه رسانه هدهد کانادا شوید
منبع: ویکی‌پدیا
