ما در این مقاله به بررسی داستان «فی نوجت»، مدیر پروژه ۵۲ ساله، اهل بریتانیا می‌پردازیم که با کمک واقعیت مجازی موفق شد به ترس خود از ارتفاع غلبه کند.
ترس نوجت از پله برقی آنقدر زیاد بود که احساس می‌کرد زندگی روزمره‌اش در حال مختل شدن است. او به یاد می‌آورد که ترسش از ارتفاع از اوایل ۳۰ سالگی در تعطیلات آخر هفته با دوستانش آغاز شد.
نوجت به خبرگزاری سی‌بی‌سی گفت: «ما تصمیم گرفتیم در تعطیلات خود یک ماجراجویی کوچک داشته باشیم و قرار بود از یک تیر بالا برویم و بعد هم در ارتفاعات مختلف روی یک طناب راه برویم.» با این حال، زمانی که نوبت به نوجت رسیده بود، او نتوانسته بود این کار را انجام دهد و از ترس سر جای خود خشک شده بود. نوجت بعد از این اتفاق دیگر نتوانست ارتفاع را تحمل کند. و هر زمان که در موقعیت این چنینی قرار می‌گرفت دچار سرگیجه می‌شد و احساس نگرانی زیادی می‌کرد.
او تا ۲۰ سال بعد از این اتفاق تا حد امکان از تمام ارتفاعات اطراف خود دوری کرد تا اینکه در سال ۲۰۱۸ با تعدادی از همکارانش به فرودگاهی در هلند رفت. نوجت در این باره می‌گوید: «همکاران من با چمدان‌های خود به سمت پله برقی می‌رفتند تا بارشان را تحویل بدهند. من خیلی ترسیده بودم، اما مجبور شدم دنبالشان بروم.»
نوجت مدتی بعد در رادیو یکی از تبلیغات دانشگاه آکسفورد را شنیده بود که در آن محققان به دنبال افرادی بودند که ترس از ارتفاع داشتند. محققان در این پروژه قصد داشتند تا از یک فناوری جدید واقعیت مجازی به عنوان ابزار درمانی استفاده کنند. او گفت: «این همان چیزی بود که من می‌خواستم. با این کار می‌توانستم تلاش کنم تا به نوعی به زندگی روزمره و عادی خودم برگردم.»
این شیوه درمانی اشکال دیگر درمان از جمله درمان گفتاری را با واقعیت مجازی ترکیب می‌کند. و به بیماران این اجازه را می‌دهد تا با ترس‌های خود مواجه شوند. این درمان برای اختلالاتی مانند استرس پس از سانحه، اضطراب و سایر مشکلات سلامت روان مورد استفاده قرار می‌گیرد. نوجت اما در شیوه درمان خود در یک محیط کنترل شده با موقعیت‌های چالش‌برانگیزی مواجه شده بود که غلبه بر ترسش را برای او ممکن کرد.
«جان فرانسیس لیدر»، روانشناس و دانشمند علوم شناختی، در این باره گفت: «بیماران این چنینی می‌توانند با استفاده از یک هدست واقعیت مجازی تجربیات تلخ خود را متوقف کنند یا از آنها فاصله بگیرند. با این حال، درمان واقعیت مجازی هنوز جای کار دارد و ترکیبی از فیزیک، دنیای مجازی و خیالی است.»
سناریوهای مجازی برای درمان فوبیا
لیدر گفت: «تخیل به خودی خود می‌تواند محرک بسیار قدرتمندی برای اضطراب باشد. افرادی که فوبیا دارند در بسیاری از مواقع با استفاده از تخیلات خود یکسری تمرین ذهنی انجام می‌دهند. با این حال، مشکل اصلی این است که ما باید بدانیم آیا این تجربه‌ها واقعا فوبیای این افراد را به چالش می‌کشند یا خیر؟»
«استفان بوچارد»، محقق، در این باره افزود: «باور عامه این است که درمان واقعیت مجازی با تحریک بادامک مغز و ایجاد واکنش‌های عاطفی فوبیا را درمان می‌کند. این روش با حمایت یک درمانگر به بیمار کمک می‌کند تا به یک روش منطقی به تجربه تلخ خود واکنش نشان دهد و مجددا آن را برای خود ترسیم کند.»
«ان اوتوآیس»، پرفسور دانشگاه کبک، نیز گفت: «بیشتر مطالعات حاکی از آن است که درمان استاندارد طلایی بازسازی موقعیت و واقعیت مجازی از لحاظ کارآمدی کاملا با یکدیگر برابرند.»
نوجت در طول درمان خود به یک مرکز خرید در آکسفورد برده شد. محققان طی این پروژه از او خواستند از یک پله برقی پایین بیاید و از او فیلم گرفتند. او نمی‌توانست این کار را انجام دهد و گفت: «من می‌ترسیدم.»
محققان در مرحله‌ی بعد به او یک هدست واقعیت مجازی دادند. او این تجربه را مانند یک دنیای کارتونی بسیار پیچیده می‌داند. و می‌گوید که اصلا واقعی به نظر نمی‌رسید، با این حال، همچنان احساس ترس با او همراه بوده است.
او در باره تجربیات خود گفت: «چالش‌ها در ابتدا ساده بودند. مثلا من در یکی از مراحل باید روی لبه یک بالکن خم می‌شدم. اما هر چه گذشت سخت‌تر و ترسناک‌تر شد. من مجبور شدم یک گربه را از روی یک درخت نجات دهم. و حتی در یکی از تجربیاتم از یک خط راه آهن بیرون بروم. آخرین کاری که باید انجام می‌دادم که وحشتناک‌ترین کار هم بود، این بود که باید در یک مرکز خرید می‌ایستادم که ناگهان یک نهنگ قاتل از راه رسید و من مجبور شدم روی بینی‌اش بایستم و او شنا کند.»
نوجیت با اینکه می‌دانست در یک دفتر امن است و هیچ یک از این تجربیات واقعی نیست گفت که همان ترس‌ها و واکنش‌های فیزیکی زندگی واقعی‌اش را تجربه می‌کرد. او می‌گوید: «قلبم تند تند می‌زد، مضطرب بودم و کمی هم عرق کرده بودم. اما در نهایت، تمام این احساست فروکش کردند.»
واقعیت مجازی، جایگزینی برای تجربیات دنیای واقعی
لیدر در پی صحبت‌های نوجیت اعلام کرد که تمام این احساسات می‌توانند مفید باشند. او افزود: «زمانی که شخصی نسبت به چیزی مضطرب است، اغلب مواجهه یا تعامل با آن چیز خاص بخش مهمی از روند درمان به حساب می‌رود. این نوع مواجهه یک شیوه درمانی رایج است، اما واقعیت مجازی به پزشکان این امکان را می‌دهد که از آن به روش متفاوتی استفاده کنند. یکی از این موارد در درمان شخصی است که با اضطراب اجتماعی زندگی می‌کند. واضح است که کمک به چنین اشخاصی در تعاملاتشان با افراد دیگر مفید خواهد بود. اما انجام این کار به دلیل اضطرابی که دارند، به روش سنتی دشوار است.»
لیدر در این باره توضیح داد: «اینجاست که واقعیت مجازی می‌تواند بسیار مفید باشد. شما در این روش می‌توانید صحنه‌ای را با افراد و شخصیت‌های دیگر بسازید و بیمار هم می‌تواند با استفاده از هدست تمرین کند.»
بوچارد افزود که واقعیت مجازی به خودی خود نمی‌تواند یک شیوه درمانی باشد و در عوض می‌تواند ابزاری برای درمان سنتی باشد و به درمانگران کمک کند. او گفت: «شما می‌توانید یک سیستم واقعیت مجازی بخرید. اما این سیستم شما را درمان نمی‌کند. شما نمی‌توانید برای ترس از عنکبوت یا پرواز از این روش استفاده کنید. درمان چنین فوبیاهایی بسیار پیچیده است و واقعیت مجازی فقط بخشی از این داستان است.»
او همچنین گفت: «با وجود پیشرفت تکنولوژی و راحتی بیمار با فناوری واقعیت مجازی، چنین سیستم‌هایی می‌توانند در درمان از راه دور مفید باشند و افراد را با درمانگرانشان مرتبط سازند. پیشرفت در هوش مصنوعی نیز ممکن است گزینه‌های بهتری را برای درمان مبتنی بر این سیستم فراهم کند، اما چنین گزینه‌هایی فعلا از دسترس خارج هستند.»
نوجت حالا پس از طول درمان خود از تجربه مجددش در مرکز خرید آکسفور می‌گوید: «من بدون هیچ فکری از پله برقی رد شدم.»
او از واکنش جدید خود به ارتفاع همچنان متعجب است و می‌گوید: «تمام احساسات و نگرانی‌های من حالا از بین رفته‌اند. با اینکه هنوز از ارتفاع می‌ترسم، این درمان تاثیرات زیادی در زندگی من داشته است. من حالا در ۵۲ سالگی تصمیم به یادگیری اسکی گرفته‌ام و بدون ترس از پله برقی با دخترم به خرید می‌روم.»
فضای متاورس تا سال ۲۰۳۰ شاهد یک رونق مالی بزرگ خواهد بود
- عضویت در کانال تلگرام رسانه هدهد کانادا
- اخبار روز کانادا و اخبار مهاجرت کانادا را در رسانه هدهد دنبال کنید
- هم اکنون شما هم عضو هفته نامه رسانه هدهد کانادا شوید
منبع: سی‌بی‌سی
