«آنی اوهانا» می‌گوید در کلاس‌هایش از پایه هشتم تا دوازدهم، ایده‌های سمی و مخرب همیشه در اطراف حضور دارند. به گفته‌ی او، در سال‌های اخیر نشانه‌هایی از افزایش مردسالاری در کانادا و رواج تفکرات غلط درباره‌ی مردانگی در میان نوجوانان دیده می‌شود. به عنوان مثال، در اوایل سال تحصیلی، هنگامی که او برای یک فعالیت فنجان‌هایی توزیع می‌کرد، یکی از دانش‌آموزان پسر پرسید آیا انجام این فعالیت «تستوسترون او را کاهش می‌دهد» یا خیر.
اوهانا می‌گوید این دانش‌آموز اعتراف کرد که واقعا نمی‌داند تستوسترون چیست یا چگونه بر بدنش تأثیر می‌گذارد. اما با اطلاعات نادرستی که در فضای آنلاین درباره‌ی مردانی که سطح تستوسترون پایین‌تری دارند و به ادعای این اطلاعات، کمتر مردانه هستند، آشنا بود. اوهانا به شبکه‌ی خبری سی‌بی‌سی گفت: «من دقیقاً می‌دانم این نوع زبان از کجا می‌آید. این نوع حرف زدن کاملاً از فضای مردسالارانه (manosphere) نشأت می‌گیرد و بخشی از افزایش ایده‌های زن‌ستیزی در کانادا را بازتاب می‌دهد.»
افزایش ایده‌های زن‌ستیزی در کانادا
«جاناتان رید»، مدیر برنامه‌های سازمان غیرانتفاعی «نسل بعدی مردان» که برای ترویج مردانگی سالم فعالیت می‌کند و بخشی از آن از طریق کار مستقیم با مردان جوان است، می‌گوید: «این دنیاها دیگر مثل گذشته از هم جدا نیستند.» او با اشاره به افزایش مردسالاری در کانادا و تأثیر آن بر رفتار نوجوانان می‌افزاید: «این موضوع باعث می‌شود که شوخی‌ها و میم‌ها به راحتی در هم آمیخته شوند.» به گفته‌ی او، این ایده‌ها اغلب به شکل شوخی مطرح می‌شوند. همچنین «میم‌سازی» موضوعات جدی می‌تواند به عادی‌سازی تفکرات افراطی و نشانه‌های افزایش ایده‌های زن‌ستیزی در کانادا کمک کند.
الگوریتم‌ها و اینفلوئنسرهایی که نفرت را بازتولید می‌کنند
«سالسابل المنصوری»، استادیار آموزش در دانشگاه «ویندزور»، می‌گوید باورهای نفرت‌آمیز دیگر در تالارهای گفت‌وگوی 4-chan یا ردیت پنهان نیستند، بلکه توسط اینفلوئنسرهایی مانند «اندرو تیت» که خود را زن‌ستیز معرفی می‌کند و الگوریتم‌های شبکه‌های اجتماعی بازنشر می‌شوند. او با اشاره به افزایش مردسالاری در کانادا تأکید می‌کند که اینفلوئنسرها نقش پررنگی در شکل‌دهی نگرش‌های جوانان دارند و این روند موجب افزایش ایده‌های زن‌ستیزی در کانادا شده است.
المنصوری درباره‌ی چگونگی تسهیل خشونت جنسی در مدارس از طریق فناوری پژوهش کرده و یافته‌های او با نتایج نظرسنجی‌ها همخوانی دارد. او می‌گوید: «آن‌ها این موضوع را بسیار مکرر می‌بینند. این مسائل را با خود به مدارس می‌آورند و به نوعی به یک برنامه‌ی درسی پنهان تبدیل می‌شود که در میان همسالان تقویت می‌شود… انگار با صحبت کردن به زبان فضای مردسالارانه امتیازات بیشتری برای مردانگی کسب می‌کنی.»
زبان دنیای مردانه؛ برنامه‌ی پنهان در کلاس‌های درس
«لوگان پدوِل-رضایی‌فرد»، دانش‌آموز سال دوازدهم در تورنتو، می‌گوید تیت اخیراً در شبکه‌های اجتماعی کمتر محبوب شده است، اما تعداد زیادی از اینفلوئنسرهای ورزشی جای او را گرفته‌اند و ایده‌هایی درباره‌ی ظاهر مردان ترویج می‌کنند و درباره‌ی زنان به شیوه‌ای تحقیرآمیز و جنسی صحبت می‌کنند. او معتقد است این تغییر نشان‌دهنده‌ی افزایش مردسالاری در کانادا و گسترش تدریجی الگوهای رفتاری زن‌ستیزانه در میان نوجوانان است.
او توضیح می‌دهد که اینفلوئنسرها زنان را بر اساس ظاهرشان رتبه‌بندی می‌کنند یا بر اساس رفتارشان با مردان، آن‌ها را «زنان باارزش» می‌نامند. پدوِل-رضایی‌فرد افزود: «فکر می‌کنم این حرف‌ها در مدرسه تقریباً همیشه به عنوان شوخی شروع می‌شود.» اما اگر دیگر دانش‌آموزان این شوخی را بپذیرند، اوضاع می‌تواند «به سمت بدرفتاری پیش برود.» همچنین نشانه‌هایی از افزایش ایده‌های زن‌ستیزی در کانادا را در محیط‌های آموزشی نمایان کند.
او همچنین ابراز تعجب می‌کند که تمامی معلمان در نظرسنجی‌ها گزارش نکرده‌اند که اظهارات زن‌ستیزانه را در کلاس درس شنیده‌اند، با توجه به اینکه به تجربه‌ی او این موضوع بسیار رایج است؛ او دست‌کم چند بار در هفته نظرات تحقیرآمیزی را می‌شنود. به گفته‌ی وی، از آنجا که برخی توهین‌ها به اصطلاحات عامیانه وابسته هستند، به نظر می‌رسد برخی از آن‌ها از توجه معلمان دور می‌مانند. او می‌افزاید که حتی اظهارات آشکارا زن‌ستیزانه نیز همیشه مورد توجه و برخورد قرار نمی‌گیرند.
نیاز به آموزش معلمان برای مبارزه با افزایش ایده‌های زن‌ستیزی در کانادا
اوهانا اظهار می‌کند که تنها به دلیل آشنایی با برخی گفت‌وگوهای آنلاین توانست سؤال دانش‌آموز خود درباره‌ی تستوسترون را درک کند. او می‌گوید: «در غیر این صورت، نمی‌توانستم با آن برخورد کنم.» او معتقد است چنین پرسش‌هایی بازتابی از افزایش مردسالاری در کانادا و نفوذ گفتمان‌های زن‌ستیزانه در فضای آموزشی است.
اوهانا، که همچنین مشاور آموزشی در سازمان «وایت ریبون» است، توضیح می‌دهد که معلمان به آموزش بیشتری در مورد معانی اصطلاحات زن‌ستیزانه نیاز دارند تا بتوانند آن‌ها را شناسایی کرده و با دانش‌آموزان درباره‌شان گفت‌وگو کنند. او تأکید می‌کند که بدون شناخت ریشه‌های فرهنگی و آنلاین این مفاهیم، مقابله با افزایش ایده‌های زن‌ستیزی در کانادا در مدارس دشوار خواهد بود. او می‌افزاید: «ما هنوز ابزار و امکانات لازم را نداریم تا بتوانیم به شیوه‌ای فراتر از واکنش‌های تند یا قضاوت درباره‌ی آنچه کسی ممکن است بگوید یا انجام دهد، با این موضوع برخورد کنیم.»
قانون‌گذاری، راهی برای مقابله با ریشه‌های مشکل در شبکه‌های اجتماعی
به گفته‌ی المنصوری، برای رسیدگی به ریشه‌ی مشکل؛ یعنی شبکه‌های اجتماعی، نیاز به قانون‌گذاری است. او می‌گوید مقامات در مقابله با افزایش مردسالاری در کانادا و گسترش افزایش ایده‌های زن‌ستیزی هنوز عقب مانده‌اند. در حالی که کشورهایی مانند بریتانیا، پلتفرم‌های شبکه‌های اجتماعی را موظف کرده‌اند تا از دسترسی جوانان به محتوای مضر جلوگیری کنند. همچنین در استرالیا کودکان زیر ۱۶ سال به زودی از استفاده از شبکه‌های اجتماعی منع خواهند شد. المنصوری معتقد است اقداماتی که تاکنون انجام شده، مانند ممنوعیت استفاده از تلفن همراه در کلاس درس، کافی نیست. زیرا این اقدامات مانع از آن نمی‌شوند که کودکان در سایر ساعات روز ایده‌های مضر را از شبکه‌های اجتماعی دریافت کنند.
نقش رابطه‌ی قوی معلم و والدین با دانش‌آموز در پیشگیری از گسترش تفکرات سمی
در این میان، رید از سازمان نسل بعدی مردان می‌گوید. از آنجا که ایده‌های غیرواقعی در مورد مردانگی در نتیجه‌ی عزت‌نفس پایین رشد می‌کنند، ایجاد روابط قوی بین دانش‌آموز و معلم برای تقویت اعتماد به نفس پسران نیز بخشی از حل این مشکل است. این کار ممکن است به این معنا باشد که معلم ویژگی‌های مثبتی در دانش‌آموزی که تمایل به بیان چنین اظهاراتی دارد پیدا کند و به او کمک کند تا ویژگی‌های خوب خود را ببیند.
رید می‌گوید مواجهه با این ایده‌ها در لحظه با عبارتی مانند «می‌توانم در این مورد با تو بحث کنم؟» می‌تواند به دانش‌آموز و معلم کمک کند تا درباره‌ی آنچه گفته شده صحبت کنند، بدون اینکه دانش‌آموز احساس شرمندگی کند. او همچنین به والدین توصیه می‌کند که نباید خود را تحت فشار قرار دهند تا دنیای اینفلوئنسرهای مردسالار آنلاین را به طور کامل درک کنند. بلکه باید رابطه‌ای را پرورش دهند که به فرزندشان اجازه دهد صادقانه درباره‌ی آنچه در فضای آنلاین به اشتراک گذاشته می‌شود صحبت کند تا والدین بتوانند این آسیب‌ها را برطرف کنند. او می‌گوید: «لازم نیست تمام جزئیات مربوط به هر اینفلوئنسر مردسالاری را درک کنید. فقط کافی است فرزند خود را بشناسید. درنتیجه آن‌ها به شما خواهند گفت چه چیزی در زندگی‌شان اهمیت دارد.»
منبع: سی‌بی‌سی
