نتایج تحقیقی جدید نشان می‌دهد مردم اینوییت ساکن مناطق قطب شمال کانادا از نظر ژنتیک با همه گروه‌های شناخته شده دیگر تفاوت دارند.
زندگی در انزوای جغرافیایی برای هزاران سال منجر به آن شده که مردم اینوییت ساکن نوناویک – یکی از اقوام اصلی جمعیت بومی کانادا – ژنومی کاملا متفاوت به دست آورده‌اند که برای زندگی در مناطق بسیار سرد و با رژیم غذایی بسیار چرب مناسب است.
بر بنیاد این مقاله که در نشریه پیشرفت‌های آکادمی ملی علوم ایالات متحده منتشر شده، نزدیک‌ترین خویشاوندان آنها اسکیموهای کهن‌اند که برای چهار هزار سال در قطب شمال و در انزوای کامل زندگی می‌کردند تا اینکه هفتصد سال پیش همگی جان‌شان را از دست دادند.
بر اساس ژنوم این مردم، می‌توان فهمید آنها ۱۱ هزار سال پیش از اروپا مهاجرت کردند. حدود ۱۰۵۰۰ سال پیش آنها از اینوییت‌های گرینلند جدا شدند و به محل اقامت فعلی‌شان رفتند.
دکتر پاتریک دیون از موسسه تحقیقات عصب شناسی مونترال در گفتگو با ایندیپندنت می‌گوید: «در طی چند هزار سال این جمعیت در کانادا از غرب به شرق مهاجرت کرده‌اند تا به آنجایی که الان در آن اقامت دارند رسیدند و سپس به صورت تدریجی در ترکیب ژنتیک شان تغییراتی بوجود آمده است. آنها در تمامی این سالها با جمعیت‌های ساکن در مناطق محاطشان ترکیب نشده‌اند.»
وی افزود: «طیف ژن‌هایی که در ژنوم آنها دیده می‌شود در هیچ جمعیت دیگری یافت نمی‌شود. برخی از این تغییر ژن‌ها برای سازگاری آنها با شرایط زندگی در شمال بسیار مفید بوده است. هرچند این بدان معناست که اگر این بومیان رژیم غذایی و سبک زندگی غربی را برگزینند، خطر ابتلا به برخی بیماری‌ها در آنان بالاتر است.»
یک مثال از این خطرها مستعد بودن برای اختلالات رگی و قلبی و احتمال ابتلا به آنوریسم مغزی است. آنوریسم زمانی روی می‌دهد که دیواره یک رگ در مغز نازک می‌شود و احتمال پاره شدنش وجود دارد که می‌تواند منجر به خونریزی مغزی شود.
از آنجایی که این بومیان دور از مراکز تحقیقات علمی زندگی می‌کنند تا کنون دانش درستی در مورد پس زمینه ژنتیک این جمعیت حدود ۳۰۰۰ نفره وجود نداشت.
دانشمندان موسسه نورو (موسسه و بیمارستان عصب شناسی مونترال) وابسته به دانشگاه مک گیل ویژگی‌های ژنتیک ۱۷۰ داوطلب اینوییت ساکن نوناویک، منطقه‌ای در شمال کبک، را تحلیل کردند.
به گفته دکتر دیون: «ما پیش از این هم می‌دانستیم که چنین خطری این مردم را بیشتر تهدید می‌کند. اکنون توضیحی ژنتیک برای آن داریم.»
اینوییت‌ها تا صد سال پیش با انسان‌های بیرون گروه‌شان ازدواج نمی‌کردند. آنها این سنت را سالیان نگه داشته بودند. اکنون بین ۱۰ تا ۱۵ درصد جمعیت ژن‌هایی از جاهای دیگر دارند.
گروه‌های منزوی غیراروپایی که در جاهای مختلف جهان زندگی می‌کنند معمولا در تحقیقات ژنتیک یا توجه کمی می‌گیرند و یا اصلا به آنها توجهی نمی‌شود. درک بهتر از ساختار ژنتیکی‌شان به محققان پزشکی کمک می‌کند خدمات درمانی بهتری به آنها ارائه کنند.
دکتر گای رولو سرپرست ارشد این تحقیق از دانشگاه مک گیل می‌گوید: «در مورد اینوییت‌های نوناویک نتایج ما نشان می‌دهند که این گروه نیاز به خدمات موثر عصب شناسانه دارند. تحقیقات آینده بر اساس دستاوردهای تحقیق ما می‌تواند که آیا این ساختار ویژه ژنتیک باعث افزایش خطر آنوریسم می‌شود یا نه و اگر اینگونه است، برای کاهش این خطر چه کار می‌توان کرد.»
این مطالعه با تایید کمیته بهداشت و تغذیه نوناویک مستقر در کوجوآک انجام شده‌است.
