دانشمندان موفق شدند به فنچ‌ها آوازی را بیاموزند که تا بحال هرگز نشنیده‌اند.
آنان با دستکاری بخشی از مغز و القای پالس‌های نوری بر سلول‌های عصبی نوزاد پرنده خاطراتی را در ذهن او جای دادند که سبب شد تا پرنده آوازی را بخواند که در واقعیت هیچگاه تکرار نشده است.
الگوی یادگیری آواز در پرنده ها وجه ساده‌ای از نحوه‌ی حرف زدن نوزاد انسان است.
فنچ‌ها آواز خواندن را با تکرار نغمه ای که پدر می‌خواند می‌آموزند.پژوهشگران در آزمایشات جدید با تکیه بر الگوی صدا و فرآیند یادگیری در پرنده صدای فنچ پدر را حذف کرده و مستقیما مفز نوزاد را دستکاری می‌کنند.
القای هجاها به کمک روش اپتوژنیک
محققان دانشگاه ساوت‌وست تگزاس با استفاده از تکنیکی به نام اپتوژنیک ژن‌هایی را به نورون‌های مناطقی از مغز موسوم به NIf و HVC که مسئول یادگیری صداهاست وارد کردند تا بتوان آنها را به وسیله نور کنترل کرد.
سپس در گام بعدی به این مناطق پالس‌های نور تابانده شد.پالس‌های نوری کوتاه به پرندگان القا می‌کردند که باید هجای آوایی کوتاه بخوانند و پالس‌های نوری بلند در آنها هجای آوایی بلند ایجاد می‌کردند.
در این روش پرنده با شنیدن هجاهایی که توسط پژوهشگران در محیط پخش می شود،آنها را تقلید کرده و می‌آموزد.
در نشریه‌ی ساینس تاد رابرتز، یکی از محققان در تیم پروژه فنچ‌ها می‌گوید آزمایش جدید مربوط به دو بخش مغز تنها یک قطعه از پازل کلی به حساب می‌آید چرا که نغمه پرندگان علاوه بر طول هجای آوازی، شامل مواردی نظیر شدت کمی و زیادی صدا و همچنین هجاهای ترکیبی نیز می‌شود.
امید است با رمزگشایی از فرایند ضبط اطلاعات در مغز بتوان روزی خاطرات افرادی را که دچار آسیب‌های روانی حاد شده‌اند بازگردانده و آنان را درمان نمود.
