«دیوید مونیاس»، رئیس ملت کری پمیکماک در رابطه با مشکل کمبود پرستار در کانادا می‌گوید: «مراقبت‌های بهداشتی باید همگانی باشد. همه جانبه، در دسترس، مقرون به صرفه و با بودجه کافی تأمین شود. هیچکدام از این اصول رعایت نمی‌شود.» گفته می‌شود تیم او باید ۱۳ یا ۱۴ پرستار داشته باشد. اما او می‌گوید که اکثر روزها فقط پنج یا شش پرستار وجود دارد.
به دلیل کمبود پرستار در کانادا، نیروها عمدتا به رسیدگی به اورژانس‌ها می‌پردازند. در حالی که بیماران مبتلا به بیماری‌هایی مانند دیابت و فشار خون بالا بدون مراقبت‌های روتین ضروری رها می‌شوند. هنگامی که چنین بیماری‌هایی وخیم می‌شوند، بیماران به وینیپگ منتقل می‌شوند. زیرا این ایستگاه مجهز به رسیدگی به مشکلات حاد نیست.
وضعیت کمبود پرستار در کانادا در اوایل امسال آنقدر غیرقابل تحمل شد که مجبور شدند وضعیت اضطراری اعلام کنند.
وضعیت حاد کمبود پرستار در جوامع اولین ملل
مونیاس با لحنی آغشته به نگرانی می‌گوید: «افرادی در این جامعه هستند که تومور مغزی دارند، اما به دلیل کمبود پرستار و تجهیزات، بیماری آنها تشخیص داده نشده است. این افراد تا زمانی که به وینیپگ فرستاده نمی‌شوند، از مشکل خود بی‌اطلاع هستند.»
مشکل کمبود پرستار در کانادا و در مناطق دور افتاده اولین ملل، ریشه عمیقی دارد. دولت فدرال پرستارانی را برای کار در این جوامع استخدام می‌کند. اما به دلیل ماهیت موقت و سیار بودن این شغل، پرستاران تمایل به ماندن در این مناطق ندارند.
علاوه بر این، فشار کاری زیاد در این مناطق، منجر به فرسودگی شغلی پرستاران شده و برخی را مجبور به ترک شغل خود کرده است.
آمار و ارقام گویای عمق فاجعه هستند. در سال مالی گذشته، ایستگاه‌های پرستاری در جوامع دور افتاده اولین ملل در مانیتوبا با ۶۷ درصد کمبود نیروی عملیاتی مواجه بودند. وضعیت در انتاریو نیز به ندرت بهتر است. طوری که طبق آمار ارائه شده در مجلس عوام، کمبود پرستار در این استان نیز به شدت مشهود است.
این وضعیت اسفبار، سلامت و جان ساکنین این مناطق را به طور جدی به خطر انداخته است. ضروری است که دولت تدابیر فوری و کارآمدی برای حل این بحران اتخاذ کند. سندی از خدمات بومی کانادا نشان می‌دهد کل سال مالی گذشته، کمبود نیرو باعث کاهش ظرفیت ایستگاه‌های پرستاری تحت مدیریت این سازمان در مانیتوبا شده است.
راه‌حل دولت برای مشکل کمبود پرستار در کانادا
«پتی حاجدو»، وزیر خدمات بومی، ضمن اشاره به کمبود پرستار در کانادا، از تلاش برای جذب نیرو در مناطق دور افتاده خبر داد. او راه حل را در جذب بلندمدت نیرو و ایجاد تعهد برای ماندن در این جوامع می‌داند.
مونیاس می‌گوید: «ما خواهان استقلال در اداره ایستگاه پرستاری خود هستیم. اما حاضر نیستیم بار مسئولیت سیستمی را به دوش بکشیم که خودمان در به وجود آمدن آن نقشی نداشته‌ایم.» او در ادامه با اشاره به مزایای استخدام محلی پرستار، می‌گوید: «اگر اختیار استخدام در سطح محلی را داشته باشیم، می‌توانیم پرستارانی را استخدام کنیم که در خدمت جامعه خود باشند. همچنین به جای فرستاده شدن به مناطق دیگر، در اینجا بمانند.»
اما مونیاس در عین حال، چالش‌های پیش روی این استقلال را نیز به درستی درک می‌کند. او در ادامه افزود: «ما می‌دانیم که پذیرش مسئولیت مراقبت‌های بهداشتی، به منزله ورود به سیستمی بزرگ و پیچیده است. و تغییر مسیر آن به سادگی امکان‌پذیر نخواهد بود.»
دولت فدرال کانادا به تازگی برای استخدام پرستار در جوامع دورافتاده اولین ملل در استان‌های مانیتوبا، آلبرتا و انتاریو اعلام نیاز کرده است. طبق آگهی استخدام استان مانیتوبا، پرستاران استخدام‌شده از سنت اندروز به صورت چرخشی به جوامع مختلف اولین ملل اعزام خواهند شد.
علاوه بر حقوق پایه سالانه، پرستاران پس از یک ماه کار از پاداش جذب تا سقف ۶۷۵۰ دلار و در صورت ماندن در شغل تا سال دوم، از پاداش ماندگاری تا سقف ۱۶۵۰۰ دلار برخوردار خواهند شد.
حاجدو، ضمن اشاره به تلاش‌های وزارتخانه‌اش در خصوص کمبود پرستار در کانادا گفت: «آنها هر کاری که از دستشان برمی‌آید انجام می‌دهند. اما راه‌حل اصلی بحران زمانی حاصل می‌شود که جوامع اولیه بتوانند پرستاران را به صورت محلی از میان ساکنان خود استخدام کنند.»
وزیر مهاجرت فدرال از تسهیل دریافت اقامت مراقبین و پرستاران در کانادا خبر داد
منبع: سی‌تی‌وی
