اشتباهات ناشناخته فرصت‌های از دست رفته برای رشد هستند
برای بسیاری از افراد پذیرش «اشتباه کردن» و یا اعتراف به اشتباهات شان امری ناممکن است. بهانه‌هایی که این افراد برای توجیه خود به کار می‌برند نیز مواردی مشابه جملات زیر است:
- «من این کار را فقط به این دلیل انجام دادم که می‌خواستم به آنها کمک کنم.»
- این دقیقاً همان کاری است که به من گفته شده بود انجام دهم، پس چگونه ممکن است اشتباهی رخ داده باشد؟»
- اگر او به نظرات بقیه گوش نمی‌کرد، همه چیز خوب پیش می‌رفت.»
بسیاری از مردم برای اعتراف به عیب‌های خود از جمله «نمی‌توانم بگویم اشتباه کرده‌ام» استفاده می‌کنند و این نشان‌دهنده مبارزه درونی آنها با وجود خود است. چه انکار کنیم، چه توجیه کنیم، چه سرزنش کنیم و چه نادیده بگیریم، این حقیقت غیرقابل اجتناب وجود دارد که «درست مانند همه افراد دنیا، ما نیز گاهی اشتباه می‌کنیم و ممکن است دچار خطاهایی شویم.»
اعتراف به اشتباه کردن یا داشتن باوری نادرست در وجود خود، می‌تواند چالش برانگیز باشد. برای برخی از افراد، دشواری اعتراف به داشتن تقصیر ممکن است به یک الگوی تکرارشونده بازدارنده تبدیل شده و مانعی در زمینه رشد شخصی و روابط وی شود. در اغلب موارد نیز به جای بر عهده گرفتن تقصیرات یا اشتباه به اعتراف، فرد سعی می‌کند تا از طریق انکار و یا اظهار نادانی یا ناآگاهی، جایگاه خود را همچنان حفظ کنند.
در این مقاله با ذکر دو عامل، توضیح می‌دهیم که چرا برخی از افراد از پذیرفتن مسئولیت اعمال خود شانه خالی می‌کنند. و چگونه می‌شود این الگوی رفتاری را تغییر داد.
۱.نفس شما مسئول است
کلمه لاتین «ego» به معنای «من یا نفس خویش» است. به عنوان یک انسان، طبیعی است که در اغلب اوقات به نفع شخصی خود عمل کنیم و از خود در برابر تهدیدات فیزیکی و روانی محافظت کنیم. با این حال، عبور از مرز خودآگاه به وضعیت «خودگرایانه» (یعنی یک ایگوی مغرور که صرفاً بر دستیابی به خواسته‌ها و نیازهای خود متمرکز است) می‌تواند بیشتر از محافظت از خود، به شخص آسیب برساند.
وقتی از این خط باریک عبور می‌کنیم، شروع به زندگی در حباب کمال گرایی فرضی کرده و به خودمان می‌گوییم: « من همیشه باید درست عمل کنم و هیچ گاه، هیچ اشتباهی نخواهم کرد.»
اما اعتراف به اشتباهات، ممکن است حس غرور شما را قلقک دهد و باعث شود که فکر کنید ضعیف به نظر می‌رسید. و همین امر نیز ممکن است منجر به رفتارهای خود خرابکارانه بیشتری، همچون موارد زیر شود:
- ایجاد حس کاذب استحقاق و برتری
ممکن است احساس کنید که قوانین در مورد شما صدق نمی‌کند یا اینکه شما بیش کاملا بینقص و انتقادناپذیر هستید. این امر می‌تواند منجر به رفتاری بی پروا شده و باعث بی‌توجهی به عواقب اعمال شود.
- نپذیرفتن دیدگاه‌های دیگران
در این وضعیت ممکن است تنها واقعیتی که بپذیرید همان واقعیتی باشد که خودتان دوست دارید و نظرات دیگران را بی‌ربط و بی‌ارزش جلوه دهید.
- جستجوی اطلاعاتی که مهر تائیدی بر باورهایتان است
یک مطالعه تحقیقاتی نشان می‌دهد که افراد اغلب بازخوردهای منفی دریافت کرده را انکار کرده و تنها به دیدگاه مثبت موجود درباره خود بسنده می‌کنند. این افراد هرگز به دنبال به چالش کشیدن خود نیستند و تنها مواردی را می‌پذیرند که خودشان را تائید می‌کند.
۲.ضربه‌های گذشته آسیب پذیری را تحریک می‌کند
تجربیات گذشته ما نقش بزرگی در شکل دادن به باورها و رفتارهای فعلی ما، از جمله توانایی ما در پاسخگویی به اشتباهاتمان، دارند. حداقل سه دلیل وجود دارد که چرا برخی از تجربیات دوران کودکی ممکن است باعث شود که شما با پذیرش اشتباهات و کاستی‌های خود احساس ناامنی کنید:
- ترس از تنبیه شدن
کودکانی که در دوران کودکی به خاطر انجام کوچکترین اشتباهی تحقیر یا تنبیه شده‌اند، ممکن است در بزرگسالی به دلیل ترس نابجا از دریافت همان سخت‌گیری‌هایی که در دوران کودکی تجربه کرده‌اند، از قبول اشتباهات خود اجتناب کنند.
- ترس از قضاوت
کودکانی که اساساً بر اساس موفقیت‌ها و شکست‌هایشان مورد قضاوت قرار گرفته‌اند، ممکن است دچار نقص شخصیتی شوند که همین باعث می‌شود حتی در بزرگسالی اشتباهات خود را پنهان کرده یا به‌جای اصلاح آنها را از چشم دیگران بپوشانند.
- الگوسازی
همچنین کودکانی که به ندرت مشاهده کرده‌اند که مراقبان خود ابراز پشیمانی، شفقت یا بخشش می‌کنند، ممکن است برای ابراز اشتباهاتشان، همانند والدین خود عمل کنند.
راه حل اعتراف به اشتباهات
یک محیط غیرحمایت‌کننده در دوران کودکی که خطاهای انسانی را با تحقیر نگریسته باشد، می‌تواند به ما بیاموزد که اشتباهاتمان را پنهان کنیم. و در بزرگسالی الگوهای مقابله‌ای ناسالمی برای خود ایجاد کنیم. این امر باعث می‌شود که به جای درس گرفتن از اشتباهات، خودمان را توجیه کنیم و از اشتباهات دفاع کنیم.
با این حال، یک پرتو امید وجود دارد.
تحقیقات نشان می‌دهد که وقتی افراد متوجه می‌شوند که شخصیت آنها یک موجودیت انعطاف‌پذیر (نه ثابت) است، احتمال بیشتری دارد که اشتباهات خود را بپذیرند. زیرا می‌دانند که «اشتباهات پله‌ای برای بهبود شخصیت» هستند.
به عبارت دیگر، مسئولیت پذیری اولین گام به سوی تغییر است و باور به اینکه تغییرات می‌تواند اتفاق بیفتد، مقدمه پذیرش مسئولیت است.
شاید بررسی دلایلی که باعث می‌شود متوجه شوید که چرا اعتراف به عیوب خود برای شما بسیار سخت است، آسان نباشد. اما راهی عالی برای شروع حرکت در مسیر خودسازی است. به واسطه عشق، حمایت و کمک‌های حرفه‌ای، فرد می‌تواند فروتنی را در خود تقویت کند. و برای اعتراف به اشتباهات و درس گرفتن از ناکامی‌ها توانمند شود.
به یاد داشته باشید، عذرخواهی، اعتراف به اشتباه یا تغییر یک باور ناقص، جایگاه شما را پایین نمی‌آورد بلکه این ویژگی‌ها نشان دهنده شجاعت، صداقت و قدرت شخصیت است.
فرهنگ فرانسویها هنگام برخورد با مشکلات زندگی
- عضویت در کانال تلگرام رسانه هدهد کانادا
- اخبار روز کانادا و اخبار مهاجرت کانادا را در رسانه هدهد دنبال کنید
- هم اکنون شما هم عضو هفته نامه رسانه هدهد کانادا شوید
منبع: psychologytoday
