«بذر خردل»، که در استان‌های آلبرتا، بریتیش کلمبیا و ساسکاچوان شعبه دارد، اعلام کرد که ۸ درصد از بی‌خانمانان در کانادا که تحت پوشش این سازمان هستند در سال گذشته، ۶۵ سال یا بیشتر سن داشته‌اند.
«سمانتا لو»، مدیر عملیات پناهگاه در بذر خردل، گفت: «ما حتی افرادی تا سن ۸۰ ساله هم داشته‌ایم.» «ما حتی شاهد حضور افرادی در پناهگاه بوده‌ایم که در اواخر عمر خود به دنبال تسکین درد یا پناهگاه دائمی بوده‌اند.»
طبق مطالعه‌ای که در مجله انجمن پزشکی منتشر شده و به بررسی بی‌خانمانان در کانادا پرداخته، افزایش تعداد سالمندان در پناهگاه‌ها یک معضل ملی است. این گزارش به دلیل زوال جسمی و روانی مستند در این سن، افراد بالای ۵۰ سال را به عنوان سالمند طبقه‌بندی کرده است.
«دکتر جیلین آلستون»، نویسنده اصلی گزارش، می‌گوید بی‌خانمانان در کانادا سریع‌تر از کسانی که سرپناه دارند، پیر می‌شوند. دکتر آلستون گفت: «این موضوع به دلیل عوامل متعددی از جمله مشکلات در پیمودن مسیر مراقبت‌های بهداشتی، پیشگیری از بیماری و سایر موارد ضروری برای حفظ سلامتی و تندرستی ما رخ می‌دهد.»
مطالعات نشان می‌دهد که پدیده بی‌خانمانی در حال حاضر فقط شامل افراد با سابقه طولانی بی‌خانمانی نیست. بلکه افراد مسن زیادی را نیز شامل می‌شود که برای اولین بار در اواخر زندگی خود با این معضل روبرو می‌شوند.
چندین عامل در روند افزایش تعداد بی‌خانمانان در کانادا نگران‌کننده نقش دارند، از جمله بحران مسکن در کشور و نرخ بالای تورم.
اجاره بالا و عدم دسترسی به خدمات بهداشت روان
لو گفت: «بی‌خانمانان در کانادا یا دچار یک فوریت پزشکی شده‌اند یا با افزایش ناگهانی اجاره بها مواجه شده‌اند. همچنین دیگر توانایی پرداخت همزمان هزینه‌های ضروری مانند غذا، مسکن و دارو را ندارند.»
با افزایش سن، افراد مسن با چالش‌های متعددی از جمله خروج از بازار کار و وابستگی به درآمد ثابت روبرو می‌شوند. علاوه بر این، مشکلات سلامتی مانند محدودیت‌های حرکتی و زوال عقل نیز بر آن‌ها غالب می‌شود.
دکتر آلستون در این زمینه می‌گوید: «مشاهده میکنم که زوال عقل در برخی از بی‌خانمانان در کانادا مانع از نگهداری مسکن‌شان می‌شود. این امر به عدم پرداخت اجاره و در نهایت تخلیه منجر می‌شود.» علاوه بر این، مشکلات شناختی مانند زوال عقل، مراقبت از این افراد در پناهگاه‌ها را دشوارتر می‌کند.
لو در این باره می‌گوید: «ما می‌توانیم بی‌خانمانان در کانادا را به قرار ملاقات‌های پزشکی و برنامه‌های مسکن ارجاع دهیم. همچنین راه‌هایی برای خروجشان از پناهگاه پیدا کنیم. اما این اختلالات شناختی به خودی خود مانع بزرگی هستند.»
پناهگاه‌ها برای سالمندان ساخته نشده‌اند
این دیدگاه با یافته دیگری در این مطالعه تأیید می‌شود که نشان می‌دهد اکثر پناهگاه‌ها در سراسر کشور برای کمک به افراد مسن با نیازهای جسمی و روحی آن‌ها طراحی نشده‌اند.
دکتر آلستون بر لزوم همکاری بین بخش‌های بهداشت، مراقبت‌های طولانی‌مدت و سایر خدمات اجتماعی برای حل این معضل تأکید می‌کند. وی در این باره می‌گوید: «ما به تلاش‌های بین‌بخشی برای ایجاد هماهنگی واقعی بین خدمات بهداشتی، مسکن و پناهگاه‌ها به منظور ارتقای کیفیت زندگی سالمندان و بی‌خانمانان در کانادا نیاز داریم.»
او ساکنان «اسکاربورو ویلیج» را در کانادا به عنوان نمونه‌ای از پناهگاهی معرفی می‌کند که برای پاسخگویی به نیازهای بهداشتی افراد بالای ۵۰ سال طراحی شده است.«در این پناهگاه‌ها، خدمات بهداشتی حمایتی، کلینیک شنوایی، فیزیوتراپی و پرستاری برای دادن دارو در محل وجود دارد.»
بذر خردل در ادمونتون با سایر سازمان‌ها برای ارائه خدمات بهداشتی درمانی همکاری کرده است.
لو گفت: «اما ما نمی‌توانیم این خدمات را در همه پناهگاه‌هایمان برای بی‌خانمانان در کانادا ارائه دهیم. زیرا بودجه یا سازمانی برای انجام این کار وجود ندارد.» «این گروه از افراد، جامعه‌ای پیچیده هستند که نیاز به خدمت‌رسانی دارند و ما به دنبال گسترش بسیاری از خدماتی هستیم که ارائه می‌دهیم تا بتوانیم بر این جمعیت خاص تمرکز کنیم.»
چگونه هوش مصنوعی می‌تواند به مدیریت بحران بی خانمانی در کانادا کمک کند؟
- عضویت در کانال تلگرام رسانه هدهد کانادا
- اخبار روز کانادا و اخبار مهاجرت کانادا را در رسانه هدهد دنبال کنید
- هم اکنون شما هم عضو هفته نامه رسانه هدهد کانادا شوید
منبع: سی‌تی‌وی
