خانواده و فرزندپروری
خانواده به عنوان اولین مامن و پناهگاهی است که انسان‌ها بیشترین آموزه‌های خود را از آن دارند. خانواده نقش بسزایی در ازدواج فرزندان و موفقیت‌های تحصیلی و شغلی و به طور کلی در تمام اتفاقات مهم زندگی فرزندان خود دارند.
اما آنچه امروزه مورد بحث است، حد و مرز نقش خانواده‌ها در سرنوشت فرزندانشان است. در مواقعی که والدین انسان‌های معقولی باشند شاید کمتر به این موضوع پرداخته شود. کیفیت زندگی، احساس خوشبختی و رضایت از زندگی شاخصهای سلامت عمومی تلقی میشوند.
تاثیر بر انسان
خانواده اولین منبع یادگیری برای انسان است و در مسیر زندگی نقش تعیین‌کننده‌ای برای افراد دارد. نهاد خانواده معمولاً از دو طریق بر افراد تأثیر می‌گذارد؛ اول از طریق انتقال ژن‌ها و دوم از طریق اعمال روش‌های تربیتی و سبک فرزندپروری.
در حقیقت وراثت و محیط دو عامل اصلی برای پرورش شخصیت و ایجاد ساختار روانی هستند و انسان حاصل تعامل میان این دو عنصر است. خانواده در انتقال ژن‌ها اختیار و اراده‌ای از خود ندار؛ اما سبک تربیتی که در پیش می‌گیرد از همان ابتدای نوزادی بر کودک تأثیر می‌گذارد و در طول زندگی نیز با او خواهد بود. بخش مهمی از شخصیت افراد که در دوران بزرگسالی نمایان می‌شود، حاصل سبک‌های تربیتی و تعاملی خانواده در دوران کودکی و نوجوانی است.
ویژگی‌های شخصیتی در طول سال‌ها به تدریج تثبیت میشوند و به همین خاطر تغییر آن‌ها در بزرگسالی کار مشکلی است.
بسیاری از افرادی که در دوران اولیه زندگی به درستی ارتباط با پدر و مادر خود نداشته‌اند در آینده علائمی از اختلالات شخصیت از خود بروز می‌دهند. خانواده اولین بخش از یک اجتماع است که هر کدام از ما به صورت تولد، فرزند خواندگی، یا ازدواج به آن وارد می‌شویم. روابط بین افراد خانواده و نقش‌هایی که هر یک از اعضا بر عهده می‌گیرند، می‌تواند بر شکل‌گیری شخصیت و نحوه تعاملات افراد اثر بگذارد. علاوه بر ژن‌های مشابه، سبک‌های ارتباطی افراد یک خانواده نیز منجر به پیدایش خصوصیات مشترک در بین آن‌ها می‌شود.
پدر و مادر با اختلالات روحی
متخصصان معتقدند معمولاً افرادی که از سلامت روان مناسبی برخوردارند در خانواده‌های سالمی نیز پرورش یافته‌اند. زیرا مادر یا پدری که خود دچار مشکلات روحی باشد نمی‌تواند مراقبت‌های لازم را از فرزند خود به عمل بیاورد و در نتیجه از همین طریق مشکلات خود را به کودک نیز منتقل می‌کند. برای مثال یک مادر افسرده معمولاً فرزند خود را نیز افسرده می‌کند چرا که انرژی روانی کافی برای برقراری ارتباط عاطفی با فرزند خود را ندارد.
خلأ عاطفی ایجاد شده به رابطه بین مادر و فرزند لطمه وارد می‌کند و در نتیجه کودک نیز ممکن است از همان ابتدا علائمی از افسردگی از خود نشان دهد. البته اختلالات روحی و روانی تا حدی می‌توانند ژنتیکی نیز باشند. چرا که تحقیقات نشان داده است جدا از روش‌های فرزندپروری میزان بروز اختلالاتی نظیر اختلالات اضطرابی و افسردگی در کسانی که سابقه این مشکلات در بستگان درجه یکشان وجود دارد بیشتر از دیگران است.
چه کنم که فرزندم پس از مهاجرت، زبان مادری‌اش را فراموش نکند؟
۱۹ کاری که باید در طول روز انجام دهید تا شب بهتر بخوابید
10 نکته طلایی از زبان استیو جابز
- عضویت در کانال تلگرام رسانه هدهد کانادا
- اخبار روز کانادا و اخبار مهاجرت کانادا را در رسانه هدهد دنبال کنید
- هم اکنون شما هم عضو هفته نامه رسانه هدهد کانادا شوید
