در هنگام خرید ملک، گاهی اوقات به واژه‌های تخصصی ملک بر خورد می‌کنیم که توصیف کننده نوع ملک بوده و هریک ویژگی‌ها و مزایای مخصوص به خود رادارا می باشند:
Attached house
به ملکی اطلاق میشود که از هر دو طرف به ملک‌های مجاور چسبیده باشد.
Detached- Semi
ملکی که فقط از یک طرف به ملک مجاور چسبیده باشد و از کنار دیگر آزاد باشد
Detached
ملکی که از هیچ طرف به ملک‌های مجاور چسبیده نباشد. به عبارتی دیگر هیچ دیوار مشترکی با همسایگان مجاور خود نداشته باشد.
Single Family
یکی دیگر از واژه‌های تخصصی ملک Single Family است که به ملکی گفته میشود که شامل یک دستگاه مجزا باشد و بر روی قطعه‌ای از زمین ساخته شود. این نوع ملک از لحاظ خصوصی بودن (privacy) بهترین نوع ملک می‌‌باشد.
Duplex
شامل دو واحد مجزا می‌‌باشد که بر روی یکدیگر ساخته شده‌اند. این نوع ملک، درآمدزا محسوب میشود چرا که اغلب صاحبان این نوع ملک در یک واحد آن زندگی کرده و واحد دیگر آن را اجاره میدهند.
Row house-Townhouse
به تعدادی از خانه‌های Single family گفته میشود که همگی در کنار یکدیگر واقع شده و با دیواری مشترک از یکدیگر جدا میشوند. اختصاصی بودن این ملک نسبت به single family کمتر می‌‌باشد ولی در عین حال ممکن هست دارای حیاط مجزا باشد و قیمت و مخارج نگهداری آن نسبت به single family با شرایط یکسان کمتر می‌‌باشد.
Stacked Townhouse
در واژه‌های تخصصی ملک معمولاً به خانه‌های دو طبقه‌ای اطلاق میشود که بر روی همدیگر و در ردیف‍‌های ۴ تایی و بیشتر ساخته میشوند و هر واحد ممکن است که در دو سطح ساخته شود و هر واحد دارای درب ورودی مجزا می‌‌باشد.
Link or carriage house
به املاکی که دیوار گاراژ آنها با هم مشترک باشند اطلاق میشود.
Manufactured House
به خانه‌های پیش ساخته شده در کارخانه‌های مخصوص این کار اطلاق میشود که بنا به درخواست خریدار به محل مورد نظر انتقال پیدا می‌‌کند و بر روی فونداسیون کار گذشته میشود.
Condominium
بنا به تصور رایج که کاندومینیوم را نوعی از ملک می‌‌شناسند، کاندومینیوم نوع خاصی از مالکیت می‌‌باشد و میتواند شامل برج‌های بلند با تعداد اپارتمانهای زیاد و یا اینکه مجتمع‌های town house و یا غیره باشد. معمولاً کاندومینیوم انتخاب اول اشخاص جوانی می‌‌باشد که برای اولین بار قصد خرید ملک را دارند.
در اینجا بد نیست به شرح مختصری از تاریخچه این نوع ملک بپردازیم:
شروع ساخت و ساز کاندومینیوم‌ها به اوایل دهه ۱۹۸۰ باز میگردد. در آن زمان کاندومینیوم مخصوص افراد ثروتمندی بود که به نوعی موفقیت خود را با زندگی در آپارتمانهای لوکس به رخ دیگران می‌‌کشیدند همچنین افرادی که خواهان محلی برای زندگی بودند که مسولیت نگهداری‌های روزمره آن بر عهده‌شان نباشد، این نوع ملک را ترجیح می‌‌دادند.
با گذشت زمان و با ساخت و ساز رو به افزایش کاندومینیوم ها، دیگر لوکس بودن ،مشخصه اول این نوع ملک محسوب نمی‌‌شود و همین امر باعث شده که قیمت آنها با بودجه افراد جوانی که قصد خرید اولین ملکشان را دارند مطابقت بیشتری نماید.
در ابتدای ساخت کاندومینیوم‌ها صاحب هر واحد ماهیانه مبلغی را به عنوان شارژ ماهیانه به سندیکای ساختمان پرداخت می‌‌کرد تا به مصرف مخارج روزمره برسد ولی هیچ بودجه‌ای برای تعمیرات اساسی که در آینده بدان نیاز می شد اختصاص نمی‌‌یافت،به این دلیل که در سالهای اولیه ساخت این نوع ملک ( دهه ۱۹۸۰) این ساختمانها نوساز بودند و مالکان آن نیازی به این امر احساس نمی‌‌کردند چرا که طرز تفکر این بود که چرا باید پولی کنار گذاشت تا در مواقعی به کار آید که شاید آنها مالک آن واحد نباشند.
در سال ۱۹۹۴ پارلمان کبک قانونی را به تصویب رسانید که به موجب آن تمام مالکان کاندومینیوم‌ها موظف بودند که صندوق ذخیره( reserve of fund) تشکیل داده و مبلغی از شارژ ماهیانه را به این صندوق اختصاص داده تا در موقع اضطراری و یا در هنگام تعمیرات بزرگ و اساسی ساختمان از آن استفاده گردد.
امروزه نزدیک به ۱۰۰۰۰ واحد آپارتمان هر ساله در کلان شهر مونترال ساخته میشود و تعداد معاملات آنها نیز تقریبا دو برابر تعداد معاملات خانه‌های Single family می‌‌باشد و می‌‌بینیم که اغلب افرادی که قصد اولین خرید ملک را دارند بیشتر خواهان این نوع ملک هستند که خود به نوعی از سبک زندگی تبدیل شده است.سبکی که بسیاری از مردم را به مرکز شهرها کشانده و همچنین منبع در آمد دیگری برای شهرداریها ایجاد کرده است.
کاندومینومها دارای دو دسته تفکیک شده Divided و تفکیک نشده Undivided می‌‌باشند که در قسمت‌های آتی به طور کامل در باره آنها توضیحاتی ارائه می‌نمایم.
