روابط کانادا با آمریکا: آیا باید از همسایه جنوبی آمریکا بترسیم؟
به نقل از ژورنال دو مونترال، روابط و مناسبات ما با آمریکا دیرینه و تاریخی است. تا جایی که به یاد می‌آورم، این کشور همواره بخشی از زندگی من بوده است و با وجود اینکه خود را یک کبکی مغرور می‌دانم اما اذعان می‌کنم که از نظر فرهنگی کمی آمریکایی هستم.
من که شیفته تاریخ و زندگی سیاسی همسایه‌‌مان آمریکا هستم، همواره با افکار و اندیشه‌هایی که در تضاد با آمریکایی گرایی هستند، مخالفت کرده‌ام. با این حال نمی‌توانم انکار کنم که برای اولین بار، آینده روابط ما با ایالات متحده مایه نگرانی من شده است.
علایم و نشانه‌های آشفته کننده
درست در شرایطی که در فکر به اشتراک گذاشتن افکار و احساسات درونی‌ام درباره آینده روابط کانادا با آمریکا بودم، یکی از دوستان توجه مرا به نوشته‌ای از پل روزنزوایگ Paul Rosenzweig که به تازگی در تارنمای موسسه کانادایی امور جهانی منتشر شده بود، جلب کرد. نویسنده در واکنش به اندیشه‌ها و تأملات کارشناسان در خصوص مسائل امنیت ملی، در مقاله خود آشکارا از تکرار سناریوهای خشونت بار و کمرنگ شدن آداب و رسوم دموکراتیک ابراز نگرانی کرده است. همین نگرانی و دغدغه کافی است تا این سوال برای همه ما مطرح شود که کانادا برای جلوگیری از چنین اتفاقی، در قبال همسایه خود چگونه باید رفتار کند.
شاید قطع رابطه با همسایه برای ما غیرقابل تصور باشد اما عاقلانه نیست که نگران سلامت تنها همسایه و مهمترین شریک خود نباشیم. قبل از هر چیز باید بگویم درست است که وحدت و اتحاد تنها در نام ایالات متحده آمریکا دیده میشود. با این حال تنوع فرهنگی و منطقه گرایی (رویکردی در سیاست خارجی مبتنی بر ارزش نهادن و دفاع از منافع و هویت مناطق خاص یا گروهی از مناطق) به ندرت این همه مخالفت برانگیخته است.
بافت جمعیتی آمریکا به گونه‌ای است که طولی نخواهد کشید دیگر سفیدپوستان در اکثریت نخواهند بود.
و بسیاری از سفیدپوستان به ویژه آن‌هایی که در مناطق روستایی زندگی می‌کنند، احساس امنیت خود را از دست خواهند داد. یا این که احساس خواهند کرد فراموش شده و به حال خودشان رها شده‌اند.
پدیده قطبی شدن چیز جدیدی نیست اما مسئله‌ای که موجب نگرانی شده این است که این پدیده دارد به اوج خود می‌رسد. در صحنه سیاسی یا در رسانه‌های عمومی، چه کسی هنوز به فراهم کردن شرایط گفتگو و حل اختلافات از این طریق اهمیت می‌دهد؟ جای بسی تاسف است که در این زمینه فقط به ایجاد «اتاق‌های پژواک» بسنده می‌کنیم. (در یک اتاق پژواک که در عرصه رسانه‌ای اصطلاحی شناخته شده است، منابع رسمی معمولا زیر سؤال برده نمی‌شوند. و دیدگاه‌های متفاوت، مخالف یا رقیب سانسور می‌شوند. یا کمتر از حد لازم پوشش داده می‌شوند.)
علاوه بر این، من در مورد محبوبیت فزاینده لفاظی‌های ضددموکراتیک و تقویت وسوسه‌های اقتدارگرایانه خاص بسیار نگران هستم. آیا پس از رسوایی واترگیت فکرش را می‌کردید که تقریبا نیمی از جامعه آمریکا چشمان خود را بر روی تلاش‌هایی که برای وارونه کردن نتایج یک انتخابات سراسری در این کشور صورت گرفته است، ببندد و آن را نادیده بگیرد؟
چه در جناح چپ و چه جناح راست آمریکا، توسل به خشونت به امری رایج تبدیل شده است. به طوری که این روزها به نظر می‌رسد خیلی از ما درباره صحبت کردن از وقوع یک جنگ داخلی یا جداشدن چند ایالت از آمریکا چندان دچار تردید نمی‌شویم.
آیا تشدید اختلافات داخلی و حرکت دو جناح سیاسی عمده آمریکا در مسیر افراط گرایی کافی نیست که نگران اوضاع شوید؟
به توسعه اقتصادی و مدیریت سیاسی خارجی آمریکا نگاهی بیندازید.
در بحث توسعه اقتصادی، همه ما همین حالا نیز در خصوص ظرفیت‌ها و توانایی برنده جنگ سرد یعنی آمریکا در رقابت با چین و کشورهای نوظهور تردید داریم. در این میان وسوسه تمرکز بر سیاست‌های حمایت گرایانه اقتصادی نیز همچنان به قوت خود باقی است.
میان بحث سیاست خارجی نیز باید گفت که پیش از این در دوره باراک اوباما، واشنگتن یک انزوای راهبردی خودخواسته را آغاز کرد. برای این که انزواگرایی واشنگتن روند قبلی خود را باز یابد، کافی است که در انتخابات ریاست جمهوری آتی آمریکا در سال ۲۰۲۴ فردی مثل دونالد ترامپ به قدرت برسد. در این صورت در ارتباط با روابط کانادا با آمریکا با چشم پوشی آمریکا از تعهداتش و تشدید انزواگرایی این کشور، کانادا کاملا تنها خواهد شد.
آیا ما از پیامدهای تحولات آمریکا در امان هستیم؟
به طور خلاصه باید بگویم که من نیز مثل روزنزوایگ، از سرریزشدن فضای سیاسی آمریکا و گسترش پیامدهای آن به این سوی مرز بیمناک هستم. همین حالا نیز برخی از سیاستمداران کم ملاحظه یا بی‌ملاحظه از اتفاقات آن سوی مرز الهام می‌‌گیرند. و در تظاهراتی هم که بخشی از آن توسط حامیان منافع آمریکا تامین مالی میشود، ایده‌‌ها، مشاجرات و روش‌های افراط گرایانه‌ای را که در کشور همسایه ما دیده میشود، بازتاب پیدا می‌کند.
من هرگز علاقه‌‌ام را به این کشور مسحورکننده و البته پیچیده پنهان نکرده‌‌ام، با این حال نمی‌توانم این موضوع را کتمان کنم که برای اولین بار است که از وقوع بدترین اتفاقات در این کشور و سرایت پیامدهای آن به کشور خودم بیمناک شده‌ام.
چهار شهر از پنج شهر گران قیمت کانادا و آمریکا در حوالی مرز دو کشور قرار دارند
- عضویت در کانال تلگرام رسانه هدهد کانادا
- اخبار روز کانادا و اخبار مهاجرت کانادا را در رسانه هدهد دنبال کنید
- هم اکنون شما هم عضو هفته نامه رسانه هدهد کانادا شوید
منبع: ژورنال دو مونترال
