دانشمندان با هدف قرار دادن قطعات کوچکی از DNA سرکش که به رشد تومورها و مقاوم شدن آنها در برابر شیمی درمانی کمک می‌کند، امید به درمان برخی از سرطان‌های تهاجمی را افزایش داده‌اند.
این موفقیت از مطالعه‌ای در آمریکا و بریتانیا به دست آمد. که نشان می‌داد بسیاری از سرطان‌های تهاجمی که به سختی درمان می‌شوند، حاوی حلقه‌هایی از مواد ژنتیکی بدخیم هستند که برای زنده ماندن و مقاومت تومورها در برابر درمان حیاتی‌اند.
آزمایش‌ها بر روی ۳۹ نوع تومور مختلف از نزدیک به ۱۵ هزار بیمار انگلیسی نشان داد که بیش از یک مورد از هر شش سرطان دارای DNA خارج کروموزومی یا ECDNA هستند.(حلقه‌های کد ژنتیکی که می‌تواند درمان تومورها را سخت‌تر کند.)
این تجزیه و تحلیل چگونگی تحریک رشد و مقاومت به سرطان‌های تهاجمی را روشن کرد. همچنین محققان را به شناسایی یک داروی جدید که در حال حاضر در آزمایش‌های بالینی مراحل اولیه قرار دارد، هدایت کرد. این دارو پتانسیل از بین بردن انتخابی سلول‌های آسیب دیده و جلوگیری از تکامل مقاومت سریع تومورها را دارد.
ایمونوفلورسانس سلول‌های سرطانی‌اند که به صورت دو بعدی با هسته‌هایی به رنگ آبی، سیتوپلاسم به رنگ قرمز و DNA به رنگ سبز رشد می کنند.
دانشمندان می گویند DNA سركش می‌تواند درمان سرطان‌های تهاجمی را تغییر دهد
«پل میشل»، استاد پاتولوژی در دانشگاه استنفورد می‌گوید: «کشف مهمی است. زیرا این موضوع افراد زیادی را در سراسر جهان تحت تاثیر قرار می دهد. اینها بیمارانی‌اند که واقعا رنج می‌برند. زیرا به درمان‌های فعلی ما پاسخ نمی‌دهند و تومورهایشان بسیار تهاجمی است.»
بیشتر ژن‌ها در سلول‌های انسانی بر روی ۲۳ جفت کروموزوم که درون هسته سلول قرار دارند، حمل می‌شوند. اما گاهی اوقات قطعاتی از کروموزوم‌ها جدا می‌شوند. همچنین حلقه‌هایی از اکدی را تشکیل می‌دهند که جدا از کروموزوم ها قرار می‌گیرند. تا همین اواخر، ECDNA در ایجاد سرطان نادر و بی‌اهمیت تلقی می‌شد.
DNA سركش بیشتر در کدام نوع از سرطان‌ها پدیدار می‌شود؟
در سه مقاله منتشرشده در Nature، محققان به طور مفصل به ریشه‌ها و مفاهیم EDNA پرداخته‌اند. آنها دریافتند که ۱۷.۱ درصد از تومورهای مورد مطالعه حاوی ECDNA هستند که ماده ژنتیکی سرکش در اشکال خاص سرطان پستان، مغز و ریه شایع‌تر است.
قطعات ECDNA حامل ژن‌های محرک سرطان و ژن‌های دیگری هستند که سیستم ایمنی را سرکوب می‌کنند. اولی رشد تومور را تشویق می‌كند در حالی که دومی می‌تواند به تومورها برای فرار از دفاع طبیعی بدن و مقاومت در برابر ایمنی درمانی مدرن که هدف آن هدایت قدرت آتش سیستم ایمنی به سمت سلول‌های سرطانی است، کمک کند.
محققان دریافتند که تکثیر سریع و آشفته ECDNA، تومورها را نیز تحریک می‌کند. وقتی یک سلول سرطانی تقسیم می‌شود، هر سلول حاصل همان تعداد کروموزوم را به ارث می‌برد. اما اگر سلول اولیه حاوی چندین اکتینو باشد، می‌توان آنها را به طور نامساوی منتقل کرد. درنتیجه یکی از سلول‌ها با تقسیمی که بیشتر از بقیه به ارث می‌برد، تشکیل می‌شود. این امر تنوع ژنتیکی تومور را افزایش داده و انعطاف‌پذیری آن را در برابر داروهای ضد سرطان بيشتر مي‌كند.
چه داروهایی می‌تواند در این روش سرطان‌های تهاجمی را از بین ببرد؟
این تحقیق که توسط موسسه تحقیقات سرطان بریتانیا و موسسه ملی سرطان آمریکا انجام شده، نشان می‌دهد که داروهایی به نام مهارکننده‌های CHK ممکن است به طور انتخابی سلول‌های تومور حاوی ECDNA را از بین ببرند. در آزمایش‌هایی که روی تعداد کمی از موش‌ها انجام شد، مهارکننده CHK توسعه یافته توسط Boundless Bio، یک استارت آپ که توسط میشل تاسیس شده بود، به کاهش تومورها و جلوگیری از مقاومت در کنار یک داروی ضد سرطان سنتی کمک کرد.
میشل گفت:« این تنها یک کشف جديد نيست که چه چیزی می‌تواند سرطان را تا این حد بد کند. بلکه در واقع نشان‌دهنده راه به سوی مجموعه جدیدی از درمان سرطان‌های تهاجمی است. مسیری رو به جلو برای توسعه درمان‌های جدید وجود دارد. زیرا این نوع DNA متفاوت است. درنتیجه آسیب پذیر‌ي‌هايی ایجاد می‌کند که متفاوت‌اند.
«دیوید اسکات»، مدیر چالش‌های بزرگ سرطان در پژوهش سرطان بریتانیا، گفت: «بسیاری از سرطان‌های تهاجمی برای بقا به ECDNA وابسته هستند. همچنین با پیشرفت این سرطان‌ها، ECDNA مقاومت آنها را در برابر درمان بالا می‌برد. درنتیجه بیماران را با گزینه‌های کمی مواجه می‌کند. با هدف قرار دادن ECDNA، می‌توانیم شاهرگ حیاتی این تومورهای بی رحم را قطع کنیم و یک پیش آگهی وحشتناک را به یک پیش آگهی قابل درمان تبدیل کنیم.»
آنچه هر زنی باید درباره سلامت سینه‌ها و پیشگیری از سرطان بداند
منبع: دگاردین
