کارکرد عکس در ژورنالیسم چیست؟
رساندن مجموعه‌ای اطلاعات؟ ثبت یک رویداد؟ درک بهتر یک خبر؟ شکار یک لحظه؟ نقد یک گفتمان؟ توسعه‌ی یک اندیشه؟ طرح یا اثبات یک ادعا؟ تقریبا همه‌ی پژوهش‌گران ارتباطات، فتوژورنالیسم را بخش لاینفک، با اهمیت و جذاب رسانه می‌دانند، هنر/ابزاری مستقل برای قصه‌گویی از طریق تصاویر. بله! داستان‌سرایی. یعنی علاوه بر انتقال یک‌سری اطلاعات و خبر از دل یک رویداد (از پیش طراحی‌شده یا خلق‌الساعه) باید حس و احساس، آگاهی و فکر را نیز از طریق قابی ثابت منتقل کرد.
و البته که بر جان و ذهن مخاطب چنگ انداخت، پرسش آفرید (و پاسخ نداد)، تاویل کرد و دغدغه ساخت، و در یک کلام گفتمان آفرید بی رد و بدل شدن کلام، جهانی و همه‌شمول.
عکاسی خبری تصاویر را نه ثبت، که «خلق» می‌کند؛ و این اصالت و کارکرد اصلی فتوژورنالیسم است. هنرمند/خبرنگار ما را به تماشای صحنه، رویداد، اتفاق، شخص و هرچیزی می‌نشاند، از دریچه‌ی لنزی که واسطه‌گر است، از زاویه‌ی دید خودش، برای نمایش بُعدی از جهان رویداد و اشخاص که می‌خواهد ما آن‌را بدانیم، بفهمیم، بپرسیم.
عکاس‌خبری (از نوع واقعی‌اش) هم یک آرتیست است، هم یک فیلسوف رسانه، هم یک سیاست‌گذار دیپلماسی. و از همه مهم‌تر نقّاد سیاست، فرهنگ و اجتماع. بله! همه‌ی این‌ها در یک قاب ثابت، از دریچه‌ی یک لنز، در قالب یک عکس.
به این شاه‌عکس خبرگزاری فرانسه از دیدار نخست‌وزیر ایتالیا و پادشاه بحرین دقت کنید. چه حرف‌های دیپلماتیکی که ندارد، چه طعنه‌های ایدئولوژیکی که نمی‌زند، چه تحلیل عمیقی از یک دیدار به‌ظاهر معمولی که ارائه نمی‌کند، چه آینده‌ای را که ترسیم نمی‌کند و چه زیبایی‌شناسی بصری که نمی‌آفریند.
در باب رسانه و کارکردهایش بیشتر خواهیم گفت…
- عضویت در کانال تلگرام رسانه هدهد کانادا
- اخبار روز کانادا و اخبار مهاجرت کانادا را در رسانه هدهد دنبال کنید
- هم اکنون شما هم عضو هفته نامه رسانه هدهد کانادا شوید
نویسنده: وحید ضرابی‌نسب
دکترای مدیریت رسانه/ ژورنالیست
