یک نظرسنجی جدید نشان می‌دهد که در حالی که یک سوم کانادایی‌ها می گویند که منشور حقوق و آزادی کانادا را خوانده‌اند، بسیاری از آنها نمی‌توانند بین متن آن و اعلامیه استقلال ایالات متحده تمایز قائل شوند. همچنین در مورد موافقت کانادایی‌ها با بند آغازین منشور حقوق و آزادی کانادا، که لحن آن با سایر بخش‌ها متفاوت است نیز اختلافاتی وجود دارد.
«جک جدواب»، رئیس انجمن مطالعات کانادایی که این نظرسنجی را به همراه مؤسسه متروپلیس انجام داده است، می‌گوید: «کانادایی‌ها احساس می‌کنند که بهتر از آنچه که واقعاً می‌دانند، نسبت به منشور حقوق و آزادی کانادا آگاهی دارند. ما به آموزش بندهای منشور یا بالا بردن سواد افراد نسبت به منشور نیاز داریم.»
این نتایج بر اساس یک نظرسنجی اینترنتی از ۱۵۰۲ کانادایی در ماه سپتامبر، که توسط شرکت نظرسنجی Leger انجام شده، استخراج گشته است. انجمن جدواب این یافته‌ها را همزمان با هفتاد و پنجمین سالگرد تصویب اعلامیه جهانی حقوق بشر توسط سازمان ملل در ۱۰ دسامبر ۱۹۴۸ منتشر کرد.
در این نظرسنجی از پاسخ‌دهندگان پرسیده شد که آیا منشور حقوق و آزادی کانادا که در سال ۱۹۸۲ امضا شده است را خوانده‌اند یا خیر و ۳۳ درصد پاسخ دادند که آن را خوانده‌اند. در مقایسه با این رقم، حدود ۶۲ درصد از شرکت‌کنندگان گفته‌اند که آن را تا به حال نخوانده‌اند و پنج درصد باقی‌مانده نیز پاسخ داده‌اند که یا نمی‌دانند یا ترجیح می‌دهند پاسخ ندهند.
هنگامی که از افراد جمله آغازین منشور حقوق و آزادی کانادا؛ «کشور کانادا بر اساس اصولی بنا شده است که برتری خدا و حاکمیت قانون را به رسمیت می‌شناسد»، پرسیده می‌شد که آیا با آن موافق‌اند یا خیر، ۳۸ درصد از پاسخ‌دهندگان گفتند که موافق این جمله هستند و ۳۷ درصد با آن مخالف بودند. یک چهارم نیز گفتند که نسبت به جواب مطمئن نیستند یا ترجیح می‌دهند که جواب ندهند.
جدواب می‌گوید که نتایج زمانی قابل استنادتر شده است که بررسی‌ها به کسانی که واقعاً آن را خوانده‌اند محدود می‌شود. کسانی که آن را خوانده‌اند، بیشتر با خط اولیه آن موافق بودند، اما هنوز هم نرخ موافقین تنها به ۴۷ درصد می‌رسد. از میان کسانی که گفتند این منشور را نخوانده‌اند، نزدیک به دو سوم یا با آن مخالف بودند یا گفتند که جوابی ندارند یا ترجیح دادند که پاسخ ندهند.
جدواب می‌گوید که این تفاوت‌های آماری را می‌توان به احساس پاسخ‌دهندگان در مورد ارجاع به خدا مربوط کرد، زیرا جامعه کانادایی خود را سکولار می‌داند. این نظرسنجی نشان می‌دهد که بسیاری از کانادایی‌ها نیز تفاوت بین منشور حقوق و آزادی کانادا و حقوق مندرج در اعلامیه استقلال ایالات متحده را درک نمی‌کنند.
در پاسخ به این سوال که آیا همه ساکنان کانادا حق زندگی، آزادی و جستجوی خوشبختی را دارند یا خیر، ۸۸ درصد از پاسخ دهندگان پاسخ «بله» دادند و در مقایسه با آن تنها ۹ درصد پاسخ «نه» و سه درصد از پاسخ دادن به آن خودداری کردند.
در منشور کانادایی هیچ اشاره‌ای به «جستجوی خوشبختی» نشده است و در عوض به «زندگی، آزادی و امنیت فرد و حق محروم نشدن از آن جز با رعایت اصول عدالت اساسی» اشاره شده است.
طبقه بندی حقوق مردم در منشور حقوق و آزادی کانادا
این نظرسنجی همچنین به آزمایش کانادایی‌ها می‌پردازد و بررسی می‌کند که دانش کانادایی‌ها در مورد اینکه آیا دولت فدرال می‌تواند حقوق آنها را محدود کند، کافی است یا خیر. دولت‌های استانی در انتاریو، کبک و ساسکاچوان در سال‌های اخیر بحث‌هایی را برای استفاده پیشگیرانه از این بند راه انداخته‌اند.
در میان کسانی که گفته‌اند منشور حقوق و آزادی کانادا را خوانده‌اند، نزدیک به ۶۵ درصد از پاسخ‌دهندگان در پاسخ به این سؤال که آیا دولت کانادا می‌تواند حقوق آنها را محدود کند، پاسخ «بله» دادند، در حالی که ۲۴ درصد پاسخ «نه» را ارائه کردند. بیش از نیمی از کسانی که منشور حقوق و آزادی کانادا را نخوانده‌اند موافق بودند که دولت می‌تواند حقوق آنها را محدود کند.
جدواب گفت که یافته‌ها نشان می‌دهد که وقتی صحبت از این به میان می‌آید که کانادایی‌ها کدام حقوق را مهم‌تر می‌دانند، پاسخ‌دهندگان حقوق فردی را بر حقوق اقلیت‌های گروهی ترجیح می‌دهند. به عنوان مثال از آنها خواسته شد که به ترتیب منشور حقوق و آزادی کانادا را بر اساس اولویت طبقه بندی کنند، ۱۷درصد از پاسخ دهندگان ابتدا آزادی بیان و پس از آن حق حفظ حریم خصوصی و سپس برابری جنسیتی را به ترتیب با ۱۴ درصد و ۱۳ درصد انتخاب کردند.
آزادی برگزاری اجتماعات و آزادی مذهب نیز هر کدام در ابتدا توسط پنج درصد از شرکت کنندگان انتخاب شدند، در حالی که سه درصد از پاسخ دهندگان، حقوق زبان اقلیت‌ها را به عنوان پراهمیت‌ترین انتخاب خود رتبه بندی کردند.
جدواب گفت: «حقوق اقلیت‌های آسیب‌پذیر در این مقیاس رتبه‌بندی نمی‌شود.» همچنین نظرسنجی جداگانه‌ای که شرکت لجر از همان گروه‌ها انجام داد از کانادایی‌ها پرسید که آیا فکر می‌کنند که همه با شانس برابر برای موفقیت متولد می‌شوند یا خیر.
نتایج حاصل از این یافته‌ها حاکی از شکاف بزرگ نسلی در این باور است. حدود ۵۱ درصد از پاسخ دهندگان بین ۳۵ تا ۴۴ سال به این سوال که آیا همه با فرصت برابر برای موفقیت در کانادا متولد می‌شوند، با «بله» پاسخ دادند. این میزان برای افراد ۵۵ ساله و بالاتر به ۶۰ درصد یا بیشتر می‌رسد. اما تنها کمتر از یک سوم یا ۳۲ درصد از پاسخ‌دهندگان ۱۸ تا ۳۴ ساله با این سوال موافق بودند.
جدواب گفت که او فکر می‌کند که این شکاف نشان‌دهنده چالش‌های اقتصادی، از جمله قیمت مسکن است که نسل‌های جوان با آن مواجه هستند؛ چرا که توانایی داشتن خانه یا خرید خانه در حال حاضر برای نسل جوان زیر ۳۵ سال بسیار چالش برانگیز شده است.
تغییرات پیشنهادی منشور حقوق مسافران کانادا برای آنها به چه معناست؟
- عضویت در کانال تلگرام رسانه هدهد کانادا
- اخبار روز کانادا و اخبار مهاجرت کانادا را در رسانه هدهد دنبال کنید
- هم اکنون شما هم عضو هفته نامه رسانه هدهد کانادا شوید
منبع: سی‌تی‌وی
