گزارش جدیدی از انجمن آلزایمر کانادا، هشدار می‌دهد که تعداد افرادی که با اختلالات عصبی-شناختی زندگی می‌کنند تا سال ۲۰۵۰ می‌تواند ۱۴۵ درصد در کبک افزایش یابد. بر اساس این گزارش، بیش از ۳۶۰ هزار کبکی ممکن است تا سال ۲۰۵۰ به یک اختلال عصبی-شناختی مبتلا شوند. در سراسر کانادا، این تعداد می‌تواند در همان بازه زمانی به ۱۸۷ درصد افزایش یابد که چیزی نزدیک به بیش از ۱.۷ میلیون نفر است.
«سیلوی گرنیر»، مدیر کل فدراسیون کبکوا د سوسیته آلزایمر می‌گوید: «ما اکنون می‌دانیم که با چه چیزی روبرو هستیم. ما چندین سال است که درباره آن اطلاع رسانی کرده‌ایم، اما اکنون اعداد و ارقام را در اختیار داریم. اکنون باید تلاش کنیم تا از این افراد حمایت کرده و کیفیت زندگی آنها را حفظ کنیم.»
پیش‌بینی می‌شود که تعداد افراد آفریقایی تبار که با اختلالات عصبی شناختی در کبک زندگی می‌کنند از ۱۴۶۰ به ۱۱.۴۹۰ نفر تا سال ۲۰۵۰ افزایش یابد، این رقم یک جهش ۶۸۷ درصدی است. انتظار می‌رود که افزایش پیش بینی شده برای مردم آسیایی ۶۸۳ درصد و برای مردم بومی ۲۷۱ درصد باشد.
در این گزارش آمده است: «با توجه به تکامل روند مهاجرت، مشخصات قومیتی سالمندان کانادا در حال تغییر است. این تغییر در مشخصات جمعیتی به طور مستقیم در منشاء قومی افرادی که احتمال دارد در ۳۰ سال آینده به یک اختلال عصبی-شناختی مبتلا شوند، منعکس می‌شود.»
علاوه بر این، احتمال ابتلای زنان به اختلالات عصبی شناختی دو برابر بیشتر از مردان است. تا سال ۲۰۲۰، حدود دو سوم افراد مبتلا به اختلالات عصبی-شناختی در کانادا زن بودند. اگر روند فعلی ادامه یابد، تا سال ۲۰۲۸ سالانه بیش از ۱۰۰ هزار زن در کانادا دارای یک اختلال عصبی شناختی خواهند بود.
با توجه به مطالعه «وجوه متعدد اختلالات عصبی شناختی در کانادا»، بیش از ۹۱ هزار نفر که در سال ۲۰۲۰در کبک با اختلالات عصبی-شناختی زندگی می‌کردند زن بودند و این تعداد تا سال ۲۰۵۰ به بیش از ۲۲۵ هزار نفر افزایش می‌یابد.
سوالی درباره ریشه‌های اختلالات عصبی-شناختی
این گزارش در حالی که چالش‌های پیش روی کبک و کانادا را به طور کلی برجسته می‌کند، وضعیت موجود را در زیر جمعیت‌های مختلف، چه مردم بومی، آفریقایی یا آسیایی نیزمطرح می‌کند. همانطور که در مورد کل جمعیت صدق می‌کند، پیری جمعیت بومی با افزایش خطر ابتلا به اختلالات عصبی-شناختی همراه است.
این مطالعه همچنین اشاره می‌کند که «استعمار» یک علت ریشه‌ای مرتبط با خطر اختلالات عصبی شناختی و سایر مشکلات سلامتی در بین مردم بومی کانادا است. استعمار شامل مضرات اجتماعی-اقتصادی است که انتخاب‌های سالم (رژیم غذایی، فعالیت بدنی، مصرف دارو و غیره) را محدود می‌کند، سطح استرس را افزایش می‌دهد و توانایی مراقبت از خود و تغییر برای اتخاذ رفتار سالم را کاهش می‌دهد.
زمینه اجتماعی-اقتصادی می‌تواند تأثیر قابل‌توجهی بر عوامل خطر قابل تعدیل اختلالات عصبی-شناختی مانند دیابت، تحصیلات پایین، آسیب به سر، بیماری‌های قلبی عروقی، مصرف الکل، تروماهای دوران کودکی، فشار خون بالا در میانسالی، چاقی، سیگار کشیدن و سبک زندگی بی‌تحرک داشته باشد. درآمد، اشتغال، امنیت غذایی، مسکن و محرومیت اجتماعی نیز عوامل مهمی هستند.
در نتیجه تأثیرات فراوان استعمار، مردم بومی کانادا در معرض افزایش خطر اختلالات عصبی شناختی مرتبط با تعیین‌کننده‌های اجتماعی سلامت، یعنی شرایطی که افراد در آن متولد می‌شوند، رشد می‌کنند، زندگی می‌کنند، کار می‌کنند و پیر می‌شوند، قرار می‌گیرند.
علاوه بر این، مردم بومی کانادا اغلب در معرض کاستی‌های تبعیض آمیز در سیستم بهداشت و درمان استان بوده‌اند. مردم بومی کانادا با طیف وسیعی از موانع برای دسترسی به روش‌های درمانی خوب و به ویژه مراقبت درمانی مناسب برای اختلالات عصبی-شناختی مواجه هستند.
این مطالعه فقر، تفاوت‌های فرهنگی و زبانی، نژادپرستی و عدم امنیت فرهنگی در مراقبت‌های بهداشتی، بی‌اعتمادی به ارائه‌دهندگان مراقبت‌های بهداشتی، انگ‌های مرتبط با اختلالات عصبی شناختی و فاصله جدایی جوامع از مراکز مراقبت‌های بهداشتی را به‌عنوان عواملی که از دسترسی مردم بومی کانادا به این مراقبت جلوگیری می‌کند، مشخص می‌کند.
این مطالعه خاطرنشان می‌کند: «نژادپرستی تجربه شده در طی سالیان متمادی نوعی استرس روانی اجتماعی است که باعث تغییرات ساختاری در فیزیولوژی مغز، تسریع پیری و کاهش حافظه می‌شود.»
این نشان می‌دهد که تعداد مردم بومی کانادا که با یک اختلال عصبی-شناختی زندگی می‌کنند تا سال ۲۰۵۰ در انتاریو بیشترین افزایش را خواهد داشت و سپس کبک در رتبه دوم قرار خواهد داشت.
ساختن پل‌ها
با این وجود، اطلاعات کمی در مورد تأثیر اختلالات عصبی شناختی بر جمعیت‌های بومی در دسترس است. چندین مطالعه انجام شده در طول سال‌ها، به ویژه در آلبرتا، نرخ بالاتر و افزایش سریعتر اختلالات عصبی شناختی را در میان مردم بومی کانادا نشان داده است.
هدف این است که توانایی اطلاع‌رسانی، تجهیز جوامع برای مراقبت از سالمندان خود و همچنین بالابردن کیفیت زندگی آنها را ارتقاء دهیم. اکنون می‌دانیم که عادات سبک زندگی سالم مانند فعالیت بدنی، رژیم غذایی، سیگار نکشیدن و غیره می‌تواند شروع اولین علائم را تا ده سال به تاخیر بیندازد.
40 سال پیش، تشخیص سرطان یک نتیجه قطعی بود و شانس بهبودی بسیار اندک بود. در مورد اختلالات عصبی-شناختی نیز همه چیز تقریباً یکسان است، اما این بدان معنا نیست که بیماران باید درمانده شوند.
برای مثال اگر برای مشاوره نروی چون ترجیح می‌دهی «آگاه نشوی» نتیجه‌ای نخواهی گرفت. هرچه زودتر این اختلالات تشخیص داده شود، زودتر می‌توان با مردم وارد فرآیند درمان شد و با همراهی آنها کیفیت زندگیشان را حفظ کرد. زندگی آنها با تشخیص این بیماری‌ها به پایان نمی‌‍رسد.
رژیم غذایی مدیترانه ای و «MIND» علائم آلزایمر را در بافت مغز کاهش می‌دهد
- عضویت در کانال تلگرام رسانه هدهد کانادا
- اخبار روز کانادا و اخبار مهاجرت کانادا را در رسانه هدهد دنبال کنید
- هم اکنون شما هم عضو هفته نامه رسانه هدهد کانادا شوید
منبع: سی‌تی‌وی
