طبق آمار کانادا، امید به زندگی کانادایی‌ها در سال ۲۰۲۱ به ۸۱.۶ سال رسید که نسبت به ۱۰۲۱ افزایش چشمگیر ۲۴.۵ سال را نشان می‌دهد. پیش‌بینی‌ها حاکی از آن است که تا سال ۲۰۵۰ تعداد افراد بالای ۸۵ سال سه برابر خواهد شد.
اگرچه افزایش امید به زندگی یکی از بزرگ‌ترین دستاوردهای بشریت است، اما باید بین طول عمر و حفظ سلامت عضلات در پیری تمایز قائل شد. سالم زیستن، یعنی مدت‌زمانی که فرد در طول عمر خود در سلامت کامل زندگی می‌کند، اهمیت بیشتری دارد. زیرا افراد مسن زمان بیشتری را در سلامتی ضعیف سپری می‌کنند که فشار قابل‌توجهی بر سیستم بهداشت عمومی وارد می‌کند.
در سنین بالا، حفظ سلامت عضلات در پیری نقش اساسی در حفظ سبک زندگی مستقل و کیفیت زندگی فرد ایفا می‌کند. صرفاً افزایش عمر بدون داشتن سالم زیستن کافی نیست. بنابراین، هدف باید این باشد که طول عمر و سالم زیستن را تا حد امکان به هم نزدیک کنیم.
ایده افزایش عمر سالم به چالش می‌کشد که بیماری‌های مرتبط با سن اجتناب‌ناپذیر بوده و نمی‌توان آن‌ها را کاهش داد یا از بین برد.
چرا سلامت عضلات در پیری برای افزایش عمر مهم است؟
یکی از چالش‌های مهم سلامتی در جمعیت سالخورده، حفظ سلامت عضلات در پیری، کاهش توده عضلانی، قدرت و عملکرد (سارکوپنی) است که می‌تواند منجر به اختلال عملکرد، از دست دادن استقلال، بیماری متابولیک و افزایش خطر افتادن و شکستگی شود.
نقش حیاتی ماهیچه‌ها در متابولیسم و سلامت عمومی
ماهیچه علاوه بر نقش آن در وضعیت و حرکت، در متابولیسم استراحت نیز نقش مهمی ایفا می‌کند. همچنین به عنوان یک مخزن حیاتی گلوکز (قند) و لیپیدها (چربی) عمل می‌کند.
ماهیچه همچنین به عنوان یک بافر مهم اسیدهای آمینه در دوره‌های استرس کاتابولیک، مانند بیماری‌های بحرانی، عمل می‌کند.
پیش‌بینی‌های سلامتی و توده عضلانی
نشانه‌های سلامت عضلانی هنگام پذیرش در بخش‌های مراقبت‌های ویژه پیش‌بینی‌کننده نتایج مهمی مانند تعداد روزهای بدون دستگاه تنفس مصنوعی و مرگ و میر بوده و بزرگ‌تر بودن این خطر را تشدید می‌کنند.
در حدود دهه پنجم زندگی، توده عضلانی با نرخ حدود یک درصد در سال و قدرت حدود سه درصد در سال از دست می‌رود. این کاهش در جرم و قدرت معمولاً با دوره‌های پراکندگی عضلانی (مثلاً بستری شدن و / یا بیماری) همراه است که کاهش در توده عضلانی و قدرت را تسریع می‌کند.
اثرات منفی کاهش فعالیت‌های بدنی
حتی کاهش نسبی فعالیت پیاده‌روی (که با کاهش تعداد گام‌های روزانه اندازه‌گیری می‌شود) برای کمتر از دو یا سه هفته می‌تواند تغییرات منفی در ترکیب بدن، کاهش قدرت و کیفیت عضلات، مقاومت آنابولیک (اختلال در توانایی استفاده از پروتئین رژیمی برای ساخت عضلات)، و اختلال در کنترل قند خون در افراد مسن را به همراه داشته باشد.
اهمیت حفظ سلامت عضلات در پیری
با توجه به نقش اساسی بافت ماهیچه‌ای در متابولیک و سلامت عمومی، حفظ سلامت عضلات در پیری و کیفیت مناسب ماهیچه‌ای ارتباط ویژه‌ای با افزایش طول عمر دارد.
حفظ سلامت عضلات در پیری با افزایش سن
بافت ماهیچه‌ای اسکلتی بسیار پلاستیکی است. در واقع این بافت متناسب با تنش‌های فیزیکی که بر روی آن قرار می‌گیرد تغییر شکل می‌دهد. این پدیده در پاسخ به اعمال بارهای خارجی رشد می‌کند و به سرعت از بین می‌رود. خبر خوب اين که ما می‌توانیم از انعطاف پذیری بافت عضلانی به نفع خود و برای حفظ سلامت عضلات در پیری استفاده کنیم.
در گروه تحقیقاتی پروفسور «استوارت فیلیپس» در دانشگاه مک مس تر، تاثیر ورزش و تغذیه بر حفظ سلامت عضلات در پیری را با توجه ویژه مورد بررسی قرار می‌دهیم.
تمرين‌های مقاومتی، استراتژی موثر برای حفظ سلامت عضلات در پیری
کار این آزمایشگاه نشان داده که تمرین مقاومتی (تمرین قدرتی)، حتی زمانی که به صورت پراکنده و با بارهای سبک‌تر انجام می‌شود، می‌تواند یک استراتژی موثر برای جبران از دست دادن عضلات در طول دوره‌های کاهش فعالیت و عدم استفاده در افراد مسن باشد.
افزایش حساسیت عضلات به پروتئین و کاهش مقاومت آنابولیک
این نوع تمرین می‌تواند حساسیت بافت عضلانی به پروتئین غذایی را افزایش دهد. همچنین به غلبه بر مقاومت آنابولیک کمک کند. علاوه بر این، تمرینات مقاومتی می‌توانند ماهیچه شما را برای مصرف گلوکز آماده‌تر کنند و خطر ابتلا به بیماری‌هایی مانند دیابت نوع ۲ را کاهش دهند.
اکنون تحقیقات نشان می‌دهد که افراد مسن‌تر به پروتئین رژیم غذایی (منبع «بلوک‌های سازنده» برای ماهیچه‌ها) بیش از آنچه دستورالعمل‌های تعیین‌شده پیشنهاد می‌کنند، نیاز دارند. کار اخیر آزمایشگاه ما نشان داده که منابع پروتئینی با کیفیت بالاتر می‌توانند رشد عضلات را در افراد مسن بهبود بخشیده همچنین باعث حفظ سلامت عضلات در پیری شوند.
به نظر می‌رسد استراتژی بهینه مصرف روزانه ۱.۲ تا ۱.۶ گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن پروتئین (۵۰ تا ۱۰۰ درصد بیشتر از مقدار توصیه شده فعلی)، از مخلوط منابع حیوانی (مانند گوشت، ماهی، لبنیات) و گیاهی (حبوبات) است.
ساخت معادل متابولیک برای حفظ استقلال و کیفیت زندگی
مهم نیست از چه سنی شروع می‌کنید، می‌توانید معادل متابولیک یک برنامه پس‌انداز بازنشستگی را با درگیر شدن مکرر در تمرینات بدنی و مصرف پروتئین با کیفیت بالا و کافی بسازید. با انجام این کار، می‌توانید به طور موثر شکاف بین طول عمر و سالم زيستن را ببندید، استقلال خود را حفظ کنید و کیفیت زندگی را در سنین بالاتر به حداکثر برسانید.
توصیه‌های یک متخصص طب سالمندان برای جلوگیری از بیماری‌های پیری
منبع: ویلیج
