آلن دلون، ستاره صاحب نام و مشهور سینمای فرانسه و جهان امروز در سن ۸۸ سالگی از فروغ افتاد و درگذشت.
او نخستین بار در سال ۱۹۶۱ با فیلم «لذت زندگی» وارد جشنواره کن شد. همچنین آخرین بار نیز در سال ۲۰۱۹ به عنوان مهمان افتخاری، نخل طلای این جشنواره را دریافت کرد.
آلن دلون یکی از بزرگ‌ترین ستاره‌های سینمای فرانسه در دهه‌های ۱۹۶۰ و ۷۰ بود که در حدود ۹۰ فیلم بازی کرد.
روزنامه پاریزن او را «اسطوره سینما» و روزنامه لیبراسیون او را از چهره‌های برجسته سینما، نماد مردانگی و بازیگری با کاریزمای دیوانه‌کننده توصیف کردند. بر همین اساس نگاهی به کارنامه هنری او خواهیم داشت.
خانواده و کودکی آلن دلون
آلَن دُلون در ۸ نوامبر ۱۹۳۵ در دهکده‌ای به نام «سو» از پدری بنام فابین و مادری بنام ادیت در حوالی پاریس زاده شد.
آلَن از کودکی در کنار بازی‌های بچگانه مانند دوچرخه‌سواری و فوتبال به سینما علاقه‌ی زیادی داشت. او به درس علاقه‌ای نداشت و در ۱۵ سالگی تحصیل را رها کرد. در نتیجه در ۱۷ سالگی به ارتش پیوست و به‌عنوان چترباز وارد یگان تفنگداران دریایی شد. آلن دلون در سال ۱۹۵۴ در جنگ اول هندوچین حضور داشت.
ورود به دنیای سینما
آلن دلون تا سال ۱۹۵۶ در ارتش خدمت می‌کرد. بعد از آن کار ثابتی نداشت بنابراین مدتی در کافه‌های پاریس مشغول کار خدماتی بود. او در همین کافه‌ها با بسیاری از بازیگران فرانسوی که رفت وآمد داشتند آشنا شد. یکی از آن بازیگران، ژان-کلود بریالی بود.
در سال ۱۹۵۷ این دو دوست، یعنی دُلون و بریالی تصمیم گرفتند با هم به جشنواره‌ی فیلم کن بروند. این تصمیم، زندگی آلَن را برای همیشه تغییر داد. آلن دلون که یک آدم معمولی بود و هیچ‌گونه تجربه‌ی بازیگری نداشت و آن شب هم با یک دست لباس کرایه‌ای به جشنواره رفته بود پس از بازگشت از جشنواره کن به یک فوق‌ستاره تبدیل شد.
چهره‌ی فوق‌العاده جذاب او در آن مجلس کاملاً سرآمد همگان بود. در آنجا بود که کارگردانان مختلف به سراغ او آمدند. آلن دلون بیشتر در نقش دزد یا آدمکش اجیرشده بازی می‌کرد.
موفقیت‌ها و افتخارات آلن دلون
او برای اولین بار در سال ۱۹۶۰ با فیلم «آفتاب تمام» به کارگردانی «رنه کلمان» و در نقش قاتلی که تلاش می‌کرد هویت قربانیانش را به دست بیاورد مورد تحسین قرار گرفت.
از دیگر فیلم‌های مطرح آلن دلون دلون می‌توان به «سامورایی»، از فیلم‌های موج نوی فرانسه محصول ۱۹۶۷ به کارگردانی ژان-پیر ملویل اشاره کرد.
تعدادی از فیلم‌هایی که آلن دلون در آنها بازی کرد به جوایزی مهم در دنیای سینما دست یافتند. از آن جمله می‌توان به فیلم «روکو و برادرانش» در سال ۱۹۶۱ اشاره کرد که جایزه ویژه هیئت داوران جشنواره فیلم ونیز را به خود اختصاص داد و همین‌طور فیلم «پلنگ» در سال ۱۹۶۳ که برنده نخل طلای جشنواره کن شد.
آلن دلون در سال ۱۹۹۱ نشان «لژیون دونور» و در سال ۱۹۸۵ جایزه سینمایی «سزار» فرانسه را دریافت کرد .
جنجال‌های خبری زندگی آلن دلون
زمانی حمایت او از «ژان ماری لوپن»، رهبر سابق حزب راست افراطی بحث برانگیز و جنجال‌های اخیر خانوادگی او اخیرا در فرانسه خبرساز شده بود.
آلن دلون همچنین در فوریه سال جاری خبرساز شد، زمانی که پلیس فرانسه ۷۲ قبضه سلاح گرم و بیش از سه هزار گلوله از خانه‌اش کشف و ضبط کرد. دادستان گفته بود که او مجوز داشتن سلاح نداشته است.
یک میدان تیراندازی ونشانه‌گیری هم در خانه او کشف شد که در منطقه دوشی موکوربون در ۱۳۵ کیلومتری جنوب پاریس واقع است.
آلَن در سال ۱۹۹۸ پس از بازی در فیلم نیمه شانس در کنار «ژان-پل بلموندو» اعلام بازنشستگی کرد.
آلن دلون در سال‌های آخر عمر، از صنعت سینما ناامید شده و اعتقاد داشت پول، این رویا را از بین برده است. او در سال ۲۰۰۳ گفته بود: «پول، تجارت و تلویزیون این ماشین رویایی را ویران کرده است. سینمای من مرده است.» با این حال او به کار خود ادامه داد و در دهه هفتم از زندگی خود نیز در چندین فیلم تلویزیونی ظاهر شد.
این بازیگر مطرح سینمای فرانسه در دو دهه پایانی عمر خود بسیار کم‌کار شد، هرچند در تعدادی از فیلم‌ها بازی کرد.
ازدواج و فرزندان
نخستین نامزد او «رومی اشنایدر» بود که خیلی زود از هم جدا شدند. آلَن دُلون سپس در سال ۱۹۶۴ با «ناتالی کانوواس»، بازیگر سینما ازدواج کرد و از او صاحب یک پسر به نام «آنتونی» شد. این ازدواج نیز در سال ۱۹۶۹ به طلاق انجامید.
آلَن دُلون در سال ۱۹۸۷ در ۵۲ سالگی با یک مانکن هلندی به نام رُزالی فان بیرمَن ازدواج کرد. همچنین از او صاحب دختری به نام «آنوشْکا» و پسری به نام «آلَن فابیانی» شد. این ازدواج نیز در سال ۲۰۰۲ ختم به طلاق شد.
او در سال ۱۹۹۵ در مصاحبه‌ای گفته بود: من در سه چیز بسیار خوب هستم: شغل، حماقت و فرزندان. با این وجود وی رفتاری به‌شدت سختگیرانه با دو پسر خود داشت بطوریکه کار آنها مصرف به مواد مخدر، اسلحه، و زندان کشید.
آلن دلون فقط رابطه‌ی نزدیکی با دختر خود آنوشکا دارد و وصیت کرده که نیمی از دارایی او به آنوشکا و نیمی دیگر بین دو فرزند پسرش تقسیم شود.
بنابر اعلام خانواده دلون او در آرامش و در خانه خودش واقع در شهر دوشی فرانسه و در کنار سه فرزند و خانواده‌اش از دنیا رفت.
واکنش مکرون به درگذشت دلون
امانوئل مکرون، رئیس‌جمهور فرانسه، با انتشار پیستی در ایکس در واکنش به خبر درگذشت دلون نوشت: «دلون با نقش‌هایش دنیا را رویایی کرد… او چهره فراموش‌نشدنی از خود را ارائه کرد تا زندگی ما را متزلزل کند. آلن دلون یک فوق ستاره بود. او یک اسطوره فرانسوی است.»
«راچیدا داتی»، وزیر فرهنگ فرانسه نیز در این رابطه نوشت: «ما معتقدیم که او جاودانه است. استعداد و کاریزمای او باعث شد در سنین جوانی به هالیوود دعوتش کنند. اما او فرانسه را برای بازیگری و زندگی انتخاب کرد.»
سفر آلن دلون به ایران
آلن دلون با فیلم «زن‌ها طاقت ندارند» در ایران به شهرت رسید.
این هنرپیشه فرانسوی برای نمایش فیلم «استخر» در سال ۱۳۴۸ به ایران آمد. وی در فرودگاه مورد استقبال بهروز وثوقی و پوری بنائی دو هنرپیشه مشهور سینمای قبل از انقلاب قرار گرفت.
روزنامه اطلاعات در ۳ بهمن ماه ۱۳۴۸ گزارشی درباره ورود و حضور وی در تهران منتشر کرد و نوشت: «آلن دلون هنرپیشه معروف فرانسوی که دیشب وارد تهران شد، در فرودگاه مهرآباد مورد استقبال طرفداران خود که اغلب دختران و پسران جوان بودند، قرار گرفت.
آلن دلون در ایران بین جوانان دارای شهرت است. پیش از آنکه «زلف هیپی» در ایران مد شود، بسیاری از جوانان موهای خود را به صورت آرایش دلون در می آوردند.
عکس‌های قابل توجهی از آن دوران در تاریخ ثبت شده؛ یکی از آنها عکسی است که دلون مقابل هواپیمای ایرانی متعلق به خطوط «ایران ایر» به یادگاری گرفته است.
دلون همچنین در این سفر با بهروز وثوقی، هنرپیشه ایرانی دیدار داشت و عکسی تاریخی از این دیدار ثبت شده است . وثوقی یک سال بعد از ثبت این عکس به ترکیه رفت و دیداری مجدد با دلون داشت. در آن سفر آلن دلون از وثوقی دعوت کرد تا به پاریس سفر کند.
به گفته خسرو خسروشاهی، دوبلور شخصیت آلن دلون، وی در دیدار با حمید قنبری، دوبلور ایرانی در دهه ۵۰ دوبله فیلم‌هایش را به زبانی فارسی بهترین دوبله در تمام زبان‌های خوانده بوده است.
