بیست و هفتم سپتامبر، روز جهانی گردشگری در سالی ست که از سوی مجمع عمومی سازمان ملل متحد به عنوان سال جهانی توریسم در راستای توسعه پایدار نامگذاری گردیده است. گردشگری صنعتی است که می تواند تا در پیشرفت در سه زمینه اصلی اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی در بحث توسعه پایدار و همچنین نیل به اهداف هفده گانه آن تاثیر شایانی داشته باشد؛ نه تنها مایه رشد منطقه می شود، به بهبود زندگی مردم محلی نیز کمک می کند، همچنین در جهت تقویت حفاظت زیست محیطی گام برداشته، مدافع میراث فرهنگی گوناگون بوده و سبب ساز تحکیم صلح در دنیای کنونی نیز می باشد.
از این رو، روز جهانی گردشگری در سال جاری فرصت بی همتایی در زمینه افزایش آگاهی در راستای کمک به گردشگری پایدار برای گسترش در میان تصمیم گیرندگان بخش های خصوصی و جامعه جهانی را به نمایش می گذارد، و این همراه با ایجاد انگیزه در میان بانکدارها برای همکاری با هم در راستای تبیین گردشگری به عنوان واسطه ای برای تغییرات مثبت است.
برپایه تصمیم مجمع سازمان جهانی گردشگری، آیین جشن رسمی روز جهانی گردشگری در سال 2017 و در چارچوب”سال جهانی گردشگری پایدار برای توسعه” بناست تا در دوحه قطر برگزار شود.
گونه های گردشگری
- زمان تقریبی گردشگری مدرن با افزایش روبه رشد سفر با هواپیما و کشتی و کشتی های هوایی همراه بوده است. دوره ای که مسافرت از رفتارهای افراد طبقه مرفه به شمار می رفته و مسافرت با تورهای مسافرتی نیز مربوط به این دوره است.
- در گردشگری پسامدرن الگوی سفر تغییر کرده و افراد کشش بسیاری نسبت به سفرهای اکتشافی و ماجراجویانه داشتند و گردشگری عشایری و طبیعت گردی از نمونه های این گونه از گردشگری به شمار می رود.
- گردشگری فراپسامدرن نیز از ویژگی های دنیای کنونی ماست که در بستر جهانی شدن و پیشرفت های تکنولوژیکی نمود پیدا کرده؛ در این شکل از گردشگری، فرد علاقمند فقط با استفاده از اینترنت و کامپیوتر خود به میراث فرهنگی، بناهای تاریخی، گونه های مختلف طبیعت و هر آنچه که برایش دوست داشتنی ست دسترسی داشته و دیگر نیازی به مسافرت و حضور فیزیکی نمی بیند.
شماری از گردشگران نامی در ادبیات فارسی
ژان شاردن (به فرانسوی: Jean Chardin) جواهرفروش و جهانگرد فرانسوی قرن هفدهم بوده که کتاب ۱۰ جلدی سفرهای سِر ژان شاردن از وی در زمره برترین پژوهش های غربی درباره ایران و خاور نزدیک به شمار می رود و نخستین بار در ایران با نام سیاحتنامه شاردن با ترجمه محمد عباسی منتشر شده است. او نخستین فرانسوی ای بود که در سفرنامه اش از فردوسی و شاهنامه و برخی دیگر از شاعران ایرانی و آثار آنها نام برد و گر چه دانش کافی در این زمینه نداشت اما توانست توجه جامعه ادبی فرانسه را به ادبیات فارسی جلب نماید.
میرزا محمد علی محلاتی ملقب به حاج سیاح، جهانگرد و نخستین ایرانی ای بود که (در سال ۱۸۷۵) رسماً تابعیت ایالات متحده آمریکا را پذیرفت. او در بیست و سه سالگی سفرِ هجده‌ساله اش به دور دنیا (اقصی نقاط اروپا و آمریکای شمالی و همچنین کشورهای شرق ازجمله ژاپن و هندوستان) و سفرهای فراوانش در سراسر ایران را آغاز کرد و به همین دلیل به حاجی سیاح معروف شده‌است. از حاجی سیاح دو کتاب به جا مانده؛ یکی خاطرات حاج سیاح (دوره خوف و وحشت) و دیگری سفرنامه حاجی سیاح محلاتی است که درواقع جلد دوم خاطرات محسوب می‌شود و نایاب است و به شرح سفرهای او مربوط می‌شود.
برادران امیدوار (عیسی امیدوار و عبدالله امیدوار) دو برادر جهانگرد، پژوهشگر، و مستندساز ایرانی هستند و شعار آنها در سفرهای شان “همه متفاوت، همه خویشاوند” بود. آنها مرحله نخست سفر جهانگردی شان (۱۳۴۰–۱۳۳۳) را با موتور و مرحله دوم سفر را نیز که از 1340 تا 1343 بود به وسیله ون دوسیلندر دریافتی از شرکت خودروسازی سیتروئن انجام دادند.
کتاب سفرنامه برادران امیدوار وقایع سفر این دو برادر را به نقاط مختلف جهان همراه با نتیجه پژوهش‌های انسان‌شناسی آنان ارائه می‌کند. گفتنی ست که موزه برادران امیدوار نیز با سه نگارخانه در مجموعه سعدآباد قرار دارد و همچنین دبیرکل سازمان شهروند جهانی نیز در سال 1394 از عیسی امیدوار به عنوان نخستین جهانگرد معاصر ایرانی که پیام صلح جهانی را با ایجاد دهکده‌ای جهانی برای مردم دنیا به ارمغان آورده است، تقدیر کرد و چهارمین مدال شهروندی جهان به وی اهدا گردید.
با بخش گردشگری کانادا در رسانه هدهد بیشتر آشنا شوید برای این منظور روی اینجا کلیک کنید.
تهیه کننده: نازیلا نجفی مترجم و کارشناس ارشد برنامه ریزی گردشگری
منابع: + +
https://fa.wikipedia.org/wiki/صفحهٔ_اصلی
