آوریل ماه پذیرش بیماری اوتیسم است. ماهی که تا همین اواخر به عنوان ماه آگاهی از اوتیسم نامیده می‌شد. امروزه، بسیاری معتقدند که ما فراتر از آگاهی عمومی در مورد اختلال طیف اوتیسم حرکت کرده‌ایم و باید درک عمومی نیز از این بیماری افزایش یابد.
بیماری اوتیسم در حال حاضر سریع‌ترین ناتوانی رشدی در ایالات متحده است. همچنین تخمین زده شده که از هر 36 کودک در آمریکا یک کودک مبتلا به اختلال اوتیسم باشد. پذیرش و درک بیماری اوتیسم نه تنها برای این بیماران بلکه برای یکپارچگی جوامع ما حیاتی است.
در حالی که ویژگی‌های اوتیسم همیشه قابل مشاهده نیست، اما اغلب بر زندگی افراد تأثیر می‌گذارد.
بیماری اوتیسم چه زمانی شناخته شد؟
اوتیسم اولین بار در سال 1911 توسط روانپزشکی به نام «یوگن بلولر»، در تعریف علائم اسکیزوفرنی مطرح شد. بلولر در ابتدا این بیماری را به عنوان نشانه‌ای از اسکیزوفرنی شدید تعریف کرده بود و آن را به عنوان خیال پردازی و توهم در تلاش برای اجتناب از واقعیت‌های خاص توصیف می‌کرد.
یک روان‌پزشک کودک از کشور شوروی سابق، به نام «گرونیا سوخاروا»، نیز سندرمی مشابه اوتیسم را در سال ۱۹۲۵ میلادی به زبان روسی و در سال ۱۹۲۶ میلادی به آلمانی توصیف کرد. بر همین اساس گرونیا سوخاروا روان‌پزشک زن اهل شوروی سابق اولین فرد توصیف کننده بیماری اوتیسم نام گرفته است.
اوتیسم در سال 1980 از اسکیزوفرنی دوران کودکی متمایز شد.
تفاوت بیماری اوتیسم و اسکیزوفرنی
اوتیسم یک وضعیت پیچیده عصبی رشدی است. با این تفاوت که آثار آن در مهارت‌های اجتماعی، ارتباطات و رفتار مشخص می‌شود. بر همین اساس افراد مبتلا به اوتیسم در نحوه برقراری ارتباط و تعامل اجتماعی با دیگران تفاوت دارند.
اوتیسم به عنوان اختلال طیف اوتیسم (ASD) نیز شناخته می‌شود. «طیف» به طیف وسیعی از ویژگی‌ها، مهارت‌ها و توانایی‌هایی اشاره دارد که افراد اوتیسمی به آن مبتلا هستند. با این وجود بیماران اوتیسمی یکسان نیستند و هیچ کدام از بیماران اوتیسمی، بیماریشان دقیقاً به یک شکل نیست. هر کدام می‌توانند شرایط و نیازهای حمایتی متفاوتی داشته باشند.
اگرچه ویژگی‌های اصلی اوتیسم می‌تواند باعث ایجاد طیفی از چالش‌ها شود، مهم است که بدانیم این ویژگی‌ها می‌توانند مهارت‌ها و قابلیت‌های منحصربه‌فردی را نیز برای فرد با خود به همراه داشته باشند.
تعداد بیماران مبتلا به اوتیسم در جهان
بنابر اعلام مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری امریکا حدود یک درصد از جمعیت یا بیش از 75 میلیون نفر در جهان دارای اختلال طیف اوتیسم هستند. در سال 2022، از هر 100 کودک در جهان، یک کودک مبتلا به اختلال طیف اوتیسم تشخیص داده شد.
بنابر اعلام مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری آمریکا در سال 2023، از هر 36 کودک در ایالات متحده، یک کودک مبتلا به اوتیسم شناخته شده است.
اوتیسم در کانادا
بنابر اعلام مجله انجمن پزشکی کانادا، حدود یک تا ۲ درصد از جمعیت کانادا دچار طیف اوتیسم هستند. که تقریباً ۱۳۵ هزار نفرشان ساکن انتاریو هستند.
نرخ اوتیسم در ۵۰ سال گذشته
در دهه‌های ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰، محققان آمریکایی تخمین زدند که از هر ۱۰ هزار نفر دو تا چهار کودک دچار اختلال طیف اوتیسم هستند. در دهه ۱۹۸۰، تعداد بیماران اوتیسمی به حدود ۱ در هر ۲۰۰۰ کودک افزایش یافت.
اوایل دهه ۲۰۰۰، مطالعات نشان داد که تقریباً از هر ۱۵۰ کودک، یک کودک مبتلا به اوتیسم است.
شیوع اوتیسم در ایالات متحده از سال ۱۹۷۰ بیش از ۱۰۰۰ درصد افزایش یافت و به ۱ در ۵ هزار مورد رسید.
جدول تعداد بیماران اوتیسمی در کشورها و سال‌های مختلف
|
نام کشور |
سال |
تعداد بیماران |
| آمریکا | 1970 در حال حاضر | یک در 5 هزار
یک در 36 نفر |
| انگلستان | 1990 در حال حاضر | یک در هزار
یک در 100 |
| کانادا | 1990 در حال حاضر | یک در دو هزار
یک در 66 |
| استرالیا | 1995 در حال حاضر | یک در دو هزار و 500
یک در 100 |
| هند | 2002 در حال حاضر | یک در 2 هزار
یک در 250 |
| چین | 2000 در حال حاضر | یک در هزار و 667
یک در 186 |
| برزیل | 2000 در حال حاضر | یک در 2هزار
یک در 250 |
| آفریقای جنوبی | 2000 در حال حاضر | یک در هزار و 429
یک در 160 |
جدول بیماران اوتیسم در کشورهای مختلف بر اساس هر 10 هزار کودک
|
نام کشور |
درصد بیماران در هر 10 هزار بیمار |
| قطر |
151.2 |
| امارات | 112.4 |
| عمان | 107.2 |
| بحرین | 103.3 |
| عربستان سعودی | 100.7 |
| کویت | 97.7 |
| اردن | 92.1 |
| سوریه | 91.9 |
| افغانستان | 91.2 |
| اسرائیل | 25 |
| لیبی | 90.6 |
| یمن | 90.4 |
| ایران | 90.3 |
| عراق | 89.4 |
آیا اوتیسم درمان دارد؟
در حال حاضر هیچ درمان استانداردی برای اختلال طیف اوتیسم (ASD) وجود ندارد. اما راه‌های زیادی برای کمک به کاهش علائم و به حداکثر رساندن توانایی‌های فرد وجود دارد. افراد مبتلا به اوتیسم در صورت درمان و مداخلات مناسب، بهترین شانس را برای استفاده از تمام توانایی‌ها و مهارت‌های خود دارند.
مؤثرترین درمان‌ها و مداخلات اغلب برای هر فرد متفاوت است. اکثر افراد مبتلا به اوتیسم به برنامه‌های بسیار ساختاریافته و تخصصی بهترین پاسخ را می‌دهند.
درمان بیماران اوتیسم تا حد زیادی علائم بیماری را کاهش می‌دهد. همچنین به افراد مبتلا به اوتیسم در انجام فعالیت‌های روزانه کمک کند.
تحقیقات نشان می‌دهد که تشخیص زودهنگام و مداخلات، مانند دوران پیش‌دبستانی یا قبل از آن، احتمالاً تأثیرات مثبت عمده‌ای بر علائم و مهارت‌های بعدی دارد.
از آنجا که ممکن است علائم اوتیسم و سایر اختلالات، مانند اختلال نقص توجه و بیش فعالی (ADHD) همپوشانی داشته باشند، بهتر است به جای برچسب زدن به فرد بر نیازهای خاص او متمرکز شود.
- عضویت در کانال تلگرام رسانه هدهد کانادا
- اخبار روز کانادا و اخبار مهاجرت کانادا را در رسانه هدهد دنبال کنید
- هم اکنون شما هم عضو هفته نامه رسانه هدهد کانادا شوید
