زودتر خود را بازنشسته کنیم یا تا آخر راه برویم؟
به گزارش پایگاه اینترنتی لاپرس، طبیعی است که وقتی در جستجوی شغلی هستیم، با دقت و وسواس زیاد مزایای اجتماعی ارائه شده در آن شغل را مورد ارزیابی قرار می‌دهیم و همه جوانب کار را سبک و سنگین می‌کنیم. اما وقتی چند سال در یک حرفه مشغول می‌شویم دیگر به راحتی راضی نمی‌شویم که آن را رها کنیم حتی اگر از شرایط کار و میزان درآمد خود هم راضی نباشیم.
اگر در چنین موقعیتی قرار گرفتیم، راه‌های ممکن برای برون رفت از این وضعیت آن هم بدون تحمل ضرر و زیان چیست؟
ماری کلود معلم یک دبیرستان در یکی از مناطق بسیار محروم مونترال است. خانم کلود اکنون که ۵۱ ساله شده است احساس می‌کند که از نظر کار به پایان خط رسیده است.
او می‌گوید: «کار کردن در این مدرسه برایم بسیار سخت شده است و بعد از ۲۷ سال کار کردن، احساس می‌کنم که هر روز انرژی و انگیزه‌ام در حال کاهش است. من دوست دارم کارم را در یک شرایط خوب و مثبت به پایان برسانم و دوره بازنشستگی‌ام را با مرخصی استعلاجی و بیماری و درد شروع نکنم.»
به همین علت خانم کلود این روزها در حال بررسی گزینه‌های مختلف مثل فروش خانه‌اش و خرید خانه‌ای جدید در زادگاهش گاسپه یا در منطقه‌ای دیگر و پس از آن کار در یک مدرسه خصوصی یا در یک مرکز خدمات تحصیلی است. اما دست زدن به این اقدامات و تغییرات به معنای آن است که دست کم بخشی از سابقه و امنیت شغلی خود را از دست خواهد داد. در عین حال او فکر می‌کند که اگر بخواهد کار دیگری را شروع کند نخواهد توانست یک کار تمام وقت با حقوق کامل پیدا کند.
او می‌گوید: «من نمی‌خواهم با این تغییرات بخش زیادی از درآمدم را از دست بدهم یا به مشارکت در برنامه بازنشستگی دولت و نهادهای عمومی پایان دهم.»
خانم کلود دوست دارد تا سال ۲۰۲۹ در شغل فعلی خود باقی بماند تا بتواند بدون جریمه بازنشسته شود. با این حال این روزها به بازنشستگی پیش از موعد و تقبل جریمه در سال ۲۰۲۵ یعنی در سن ۵۵ سالگی نیز فکر می‌کند به امید این که بتواند با برنامه‌های پس انداز بازنشستگی و حساب‌های پس انداز معاف از مالیات، کاهش درآمد خود را جبران کند. سوالی که اکنون ذهن او را مشغول کرده این است که در این شرایط از نظر مالی بهترین گزینه برای او کدام است؟
نقل مکان به خارج شهر و رفتن به منطقه؟
ژولی پاکن، برنامه‌ریز مالی و معاون مدیریت خصوصی در موسسه Optimum Investment Management، می‌گوید بسیای از معلمان و کارمندان شاغل در سیستم دولتی در سال‌های پایانی خدمت خود در موقعیتی مشابه ماری کلود قرار می‌گیرند.
خانم پاکن می‌گوید چند سال اخیر با توجه به محدودیت‌ها و مشکلات ناشی از همه گیری کووید۱۹ شرایط به هیچ وجه آسان نبوده است. و کارمندان برای تصمیم گیری سؤالات و تردیدهای زیادی داشته‌اند. اما در عین حال، آن‌ها با توجه به مزایای اجتماعی خود، احساس می‌کنند در قفسی طلایی قرار دارند که خارج شدن از آن پیامدهای مالی زیادی برای آن‌ها به همراه خواهد داشت. به همین علت بسیاری از آنان حفظ وضعیت موجود را به قیمت از دست دادن یک زندگی بهتر و سلامت بیشتر ترجیح می‌دهند.
اگر ابتدا به امکان بازگشت به گاسپزی یا هر جای دیگر در منطقه نگاه کنیم، مزیت آن این است که ماری کلود می‌تواند به سرعت محل کار خود را تغییر دهد. و در عین حال مزایای اجتماعی خودش را هم حفظ کند. و حتی به مشارکت خود در برنامه پس انداز بازنشستگی نیز که امتیازاتی را تا پایان عمر برای او تضمین می‌کند، ادامه دهد.
خانم پاکن با اشاره به این که بخش آموزش نیز مثل بسیاری از بخش‌های دیگر از کمبود پرسنل رنج می‌برد، خاطر نشان کرد:
ماری کلود از همین حالا باید به گاسپزی و دیگر مناطقی که برای ادامه کار و زندگی به آن‌ها علاقمند است. به دقت نگاه کند و بررسی کند که آیا می‌تواند در صورت نقل مکان به این مناطق شغل تمام وقت در مدرسه‌ای در یک منطقه کمتر محروم نسبت به مدرسه‌ای که اکنون در مونترال در آن مشغول کار است، پیدا کند. و در عین حال پیامدهای از دست دادن سابقه خود را نیز بررسی کند.
اما این برنامه ریز امور مالی در مورد تصمیم احتمالی خانم کلود برای فروش خانه‌اش در مونترال، می‌گوید با توجه به بالا بودن قیمت ملک، اکنون زمان خوبی برای فروش خانه است. و با پولی که از فروش خانه عایدش می‌شود، بسته به این که در نهایت چه منطقه‌ای را برای اقامت انتخاب خواهد کرد. به احتمال زیاد می‌تواند یک خانه بهتر با همان قیمت یا ارزانتر پیدا کند. اما مسئله مهم این است که او نباید قبل از این که خانه جدیدی قولنامه کند، خانه فعلی‌اش در مونترال را بفروشد چرا که در وضعیت فعلی بازار مسکن، خانه‌هایی که برای فروش عرضه می‌شود، چندان زیاد و متنوع نیست.
تا ۵۵ سالگی به کار کردن ادامه دهد یا ۵۸ سالگی؟
به گفته ژولی پاکن، اگر ماری کلود در نهایت تصمیم بگیرد چند سال دیگر در مونترال بماند و به کار فعلی خود در همان مدرسه ادامه دهد. گزینه‌های مختلفی برای او وجود خواهد داشت. ابتدا بیایید این فرضیه را بررسی کنیم که این معلم می‌خواهد به کار تمام وقت فعلی خود ادامه دهد. و به محض اینکه واجد شرایط شد، نوامبر ۲۰۲۵، بازنشسته شدن پیش از موعد خود را اعلام کند. خانم پاکن تخمین می‌زند که ماری کلود، پس از بازنشسته شدن در سن ۵۵ سالگی، سالانه حدود ۴۱ هزار و ۵۰۰ دلار تا آخر عمر خواهد داشت. و خواهد توانست تا سن ۹۵ سالگی یعنی طول عمری که باید طبق استانداردهای موسسه برنامه ریزی مالی کبک در نظر گرفت، سبک زندگی خود را که سالانه حدود ۴۲ هزار هزینه می‌برد، حفظ کند.
اما اگر فرضیه دوم را بررسی کنیم و فرض را بر این بگیریم که خانم کلود تا سال ۲۰۲۹ به کار فعلی خود در همان مدرسه در مونترال ادامه دهد. و کاهشی در حقوق و مستمری بازنشستگی او اعمال نشود، پس از ورود به دوره بازنشستگی هر ساله تقریبا ۵۷ هزار دلار تا پایان عمر دریافت خواهد کرد. این میزان دریافتی سالانه با فرضیه بازنشستگی زودهنگام حدود ۱۵ هزار و ۵۰۰ دلار تفاوت دارد که هنوز هم پول زیادی محسوب می‌شود.
بازنشستگی تدریجی
ماری کلود همچنین این امکان را دارد که اگر بخواهد در سن ۵۵ سالگی خود را بازنشسته کند. از مرکز خدمات مدرسه‌ای که در آن کار می‌کند، بخواهد وظایفش را برای چهار سال باقی‌مانده کاهش دهد. طبق قرارداد جمعی، خانم کلود حداکثر پس از ۶۰ ماه باید بازنشسته شود. با این حال، برای اینکه میزان دریافتی بازنشستگی‌اش کاهش پیدا نکند. باید به پرداخت حق بیمه خود به گونه‌ای ادامه دهد که گویی حقوق کامل خود را دریافت می‌کند.
برنامه ریز مالی موسسه Optimum Investment Management تخمین می‌زند که اگر خانم کلود ۸۰ درصد حجم کار یا چهار روز فعالیت در هفته را بپذیرد، حدود ۷۳ هزار و ۶۰۰ دلار درآمد خواهد داشت. اما اگر او بر سر ۶۰ درصد حجم کار یا سه روز فعالیت در هفته توافق کند، درآمدی حدود ۵۵ هزار و ۲۰۰ دلار خواهد داشت که نسبت به فرضیه قبلی قابل توجه نیست.
- عضویت در کانال تلگرام رسانه هدهد کانادا
- هم اکنون شما هم عضو هفته نامه رسانه هدهد کانادا شوید
منبع: لاپرس
