با گذشت 3 سال از زمان دستگیری این زن کانادایی در سوریه، ممکن است که او هرگز رنگ آزادی را نبیند!
هشدار: این داستان به موضوعاتی می‌پردازد که ممکن است برای برخی از افراد ناراحت کننده باشد.
برای کیمبرلی پولمن، پایان ژانویه می‌تواند سالگرد موارد مختلفی باشد. روزهای او همراه با احساساتی همچون ناامیدی، بیماری و ترس، اقداماتی برای خودکشی، تشدید گرمای بیابان در تابستان، زوزه باد و گرد و غبار آزاردهنده زمستان، سپری می‌شد. او با مشکلاتی همچون هپاتیت، دندان‌های شکسته و آتش سوزی در چادرش نیز دست و پنجه نرم می‌کند.
سه سال از دستگیری وی توسط مبارزان کورد در شمال شرقی سوریه و فرستاده شدن او به یک اردوگاه مربوط به بازداشت شدگان، به اتهام ارتباط با داعش می‌گذرد.
پولمن بر این موضوع تاکید می‌کند که او از اعضای فعال و یا حامیان گروه داعش نبوده است. او به واسطه مردی که به وی وعده ازدواج و فرصتی برای کمک به مردم رنج دیده سوریه داده بود، در دام دنیای مبهم و خشن داعش افتاد.
او اعتراف می‌کند که رفتن او به سوریه، یک تصمیم احمقانه بود.
و هزینه این تصمیم اشتباه، از دست دادن آزادی‌اش بوده است و او هر روز مرگ خود را در آنجا پیش‌بینی می‌کند.
او گفت: «از سال گذشته، از نظر ذهنی وارد یک سراشیبیِ رو به انحطاط شده‌ام. چندین بار سعی کرده‌ام که خودکشی کنم و می‌توانم علائم جدی افسردگی را در برخی از زنان کانادایی دیگر نیز مشاهده کنم.»
ده‌ها زن کانادایی و فرزندانشان به علاوه بسیاری از خانواده‌های خارجی دیگر، از سال ۲۰۱۹ در اردوگاه‌های کوردها نگهداری می‌شوند. این افراد اغلب تحت نظر نگهبانان مسلح بوده و مجبور به زندگی در چادرهای بی‌کیفیت هستند؛ برای توصیف شرایط زندگی آن‌ها اغلب از این کلمات استفاده می‌شود: وخیم، وحشتناک و سخت. کیمبرلی پولمن، ۴۹ ساله، مسن‌ترین کانادایی حاضر در این اردوگاه‌ها می‌باشد.
او گفت: «تقریباً همه افراد حاضر در اینجا دارای دندان‌های شکسته هستند. آن‌ها نه تنها می‌شکنند بلکه در حال ترک خوردن هستند. اینطور به نظر می‌رسد که به دلیل شکنندگی و نرمی زیاد، آن‌ها در حال در آمدن از جای خود هستند.»
اخیراً تیمی از متخصصین فعال در حوزه حقوق بشرِ سازمان ملل مستقیماً به پرونده پولمن ورود کرده و به کانادا هشدار داده‌اند که زندگی این زن واقعا در خطر است.
در گزارش سازمان ملل آمده است:
«شرایط وخیم اردوگاه بازداشت وی، زندگی‌اش را تهدید می‌کند و به احتمال زیاد او با رفتارها یا مجازات ظالمانه، غیرانسانی یا تحقیرآمیز روبرو خواهد بود.»
بر اساس راهبردهای محدودکننده و منتشر نشده دولت کانادا، او تنها زندانی کانادایی است که پرونده‌اش معیارهایی را برای آزادی احتمالی خواهد داشت. به نظر می‌رسد که امید چندانی برای آزادی سایر افراد وجود ندارد.
در توصیف سازمان ملل از وضعیت پولمن آمده است که وی بیش از نیمی از وزن بدن خود را از دست داده است. او بدون داشتن اتهامات واقعی، بدون محاکمه و بدون دسترسی به وکیل بازداشت شده است.
«خانواده او در جریانند که خانم پولمن دست به خودکشی زده است»
پیتر گالبریت، دیپلمات سابق ایالات متحده، اخیراً پیشنهاد داده بود که وی می‌تواند پولمن را اسکورت کرده و او را از اردوگاه خارج کند، اما کانادا از تلاش برای عملی کردن این همکاری امتناع ورزیده است. گالبریت که در نجات دیگر کانادایی‌ها نیز نقش داشته است، این بار دست خالی سوریه را ترک کرده است.
او همچنین پیشنهاد نجات جان یک پسر بچه ۹ ساله کانادایی که از بیماری آسم رنج می‌برد را نیز داده بود.
دکتر الکساندرا بین، موسس و مدیر یک گروه حمایت از خانواده، از سازمان امور جهانی کانادا درخواست کرده تا هر چه سریع‌تر با انجام اقداماتی برای آزادی پولمن موافقت کنند. او هشدار داده است که بدون اقدامات فوری، ممکن است که گام بعدی شامل انجام هماهنگی‌های لازم برای بازگرداندن جسم بی‌جان او به کانادا باشد.
«تنها کاری که کانادا باید انجام می داد این بود که به مقامات کورد یک ایمیل ارسال کند و در این صورت یک زن بسیار بیمار و رنجور می‌توانست در راه بازگشت به کانادا باشد. آن‌ها از انجام این کار هم دریغ کردند.»
سازمان امور جهانی مستقیماً به سؤالات مربوط به این عملیاتِ نجات ناموفق پاسخی نداده است، اما مقامات دولتی تأیید کرده‌اند که بنابر اطلاعات آن‌ها، سلامت جسمی و روانی برخی از بازداشت شدگان روز به روز در حال بدتر شدن است.
هنگامی که سفیر گالبریت منتظر دریافت پاسخ از سمت کانادا بود، اعضای خانواده پولمن در بریتیش کلمبیا در حال آماده شدن برای پرواز به عراق و آوردن دخترشان به خانه بودند. این یک تلاش بیهوده بود. نقشه‌ای برای نجات جان او وجود داشت، اما متاسفانه نجاتی صورت نگرفت.
با نزدیک شدن به ماه فوریه، اکنون زنان و کودکان کانادایی وارد چهارمین سال بازداشت خود می‌شوند. به گفته‌ی پولمن همه حاضرین در این اردوگاه مریض هستند و در آنجا آتش سوزی چادرها امری کاملا عادی محسوب می‌شود، زیرا آن‌ها مجبورند برای گرم کردن خود از بخاری‌های شعله‌ای بدون دودکش استفاده کنند.
«تنها در طول یک ماه، ۱۷ چادر دچار آتش سوزی شد.»
وقتی برای اولین بار پولمن را دیدم، او کاملا حجاب داشت، اما در حال حاضر همچون اکثر زنان کانادایی حاضر در اردوگاه از لباس‌های غربی استفاده می‌کند. آن‌ها با سایر افرادی که همچنان به حمایت از داعش می‌پردازند، متمایز هستند.
پولمن در یکی از پیام‌های صوتی خود که صدایش به خاطر سرفه‌های شدید منقطع می‌شد، می‌گوید: «فقط باید منتظر بود تا دولت ما را نجات دهد و به عنوان یک انسان، حقوقمان را برآورده کند.»
اگر شما یا یکی از آشناهایتان در شرایط بحرانی به سر می‌برید، می‌توانید از این منابع برای دسترسی به کمک استفاده کنید:
- خط ارتباطی پیشگیری از خودکشی کانادا (1-833-456-4566)
- مرکز اعتیاد و سلامت روان (1 800 463-2338)
- سرویس پشتیبانی کانادا در شرایط بحرانی (1-833-456-4566)، (ارسال پیام 45645)
- تلفن راهنمای مربوط به مشکلات کودکان (1-800-668-6868)
- اگر به کمک فوری نیاز دارید با شماره 911 تماس حاصل کرده یا به نزدیکترین بیمارستان موجود مراجعه کنید.
- عضویت در کانال تلگرام رسانه هدهد کانادا
- اخبار روز کانادا و اخبار مهاجرت کانادا را در رسانه هدهد دنبال کنید
- هم اکنون شما هم عضو هفته نامه رسانه هدهد کانادا شوید
منبع: سی‌تی‌وی
