رحان جایاویکرمه، سیاستمدار سریلانکایی جوان که نماینده حزب مخالف دولت است، ۱۳ آوریل با پیامی که در رابطه با روزه داری اش منتشر کرد همه را حیرت‌زده کرد.
او در توییتی اعلام کرد: «من یک بودایی هستم و تلاش می‌کنم که در زندگی خود از فلسفه بودایی تبعیت کنم. اما در ماه رمضان مشتاق هستم تا با برادران و خواهران مسلمانم روزه بگیرم.این نخستین باری است که این تصمیم را گرفتم پس برایم آرزوی پیروزی کنید».
او رئیس شورای شهر ولیگاما است. او از ۱۴ آوریل که مصادف با شروع ماه مبارک رمضان است از خوردن و آشامیدن در ساعات روز خودداری کرده‌است.
امسال در اتفاق جالب شروع ماه رمضان برای مسلمانان با شروع اقوام سینهالی و تامیل که اکثراً بودایی هستند در سریلانکا همزمان شد.
حدود ۲ سال قبل حملات پیکار جویان اسلام‌گرا در جریان جشن‌های عید پاک به چندین کلیسا در این کشور جامعه چند اقلیتی سریلانکا با حیرتی بزرگ روبرو کرد.
به همین دلیل او می‌گوید این تصمیم را برای احساس‌های ضد مسلمانانه‌ای که حواشی آن ماجرا در سریلانکا ایجاد شد گرفتم.
بعد از منتشر کردن این پیام، او در صفحه شخصی خود ری اکشن هایی حمایت آمیز دریافت کرد اما بعداً مشخص شد ایده جالب روزه داری در ماه رمضان به عنوان فردی که مسلمان نیست فقط مختص او نیست.
روزنامه نگاری که ساکن کلمبو است، ماریان دیوید، از کسانی بود که سریعاً به توییت جایاویکرمه اظهار نظر کرد و واکنش شخصی خود را نشان داد.
روزه‌گیری یک کاتولیک
او گفت مدتی است که روزه می‌گیرد : «من یک کاتولیک هستم ولی در ماه مبارک رمضان روزه میگیرم به نظرم این کار در من آگاهی، همدلی و نظم ایجاد می کند. برای شما آرزوی موفقیت خواهم کرد!»
آنورادا کی هرات، که عهده‌دار سمت مدیرکل امور بین‌المللی دفتر نخست وزیر است گفت یک‌بار آیین این ماه مبارک را به جا آورده است.
او در توییتی گفت: «سال‌ها پیش زمانی که دانشگاه موراتووا درس می‌خواندم این کار را می‌کردم و یکی از دوستانم من را صبح‌های زود بیدار می‌کرد تا چیزی بخورم و عصرها که سر کلاس بودیم خوراکی‌های خود را با هم تقسیم می‌کردیم، تجربه بسیار خوشایندی بود».
نژاد پرستی
جایاویکرمه می‌گوید: «من این کار را یک نوع اعتراض نسبت به احساسات رهبران بزرگ کشورها که به نوعی نژادپرستانه است انجام می‌دهم و معنایش این نیست که مسلمان هستم؛ این در واقع یک نوع اعتراض علیه نژاد‌پرستان است».
او گفته است که از جریان حملات عید پاک در سریلانکا تصویری بد از مسلمانان در این کشور به یاد همه مانده است و باعث گسترش این افکار نژادپرستانه شده است.
۷۰ درصد از جمعیت این کشور بودایی هستند و بقیه هندو، مسلمان و کاتولیک هستند.
او اعلام کرد: «من می‌خواهم به مسلمانان کشورم بگویم که ما بودایی‌ها به عنوان بیشترین اقلیت این کشور به آن‌ها اهمیت می‌دهیم و با انجام این فعالیت در آن‌ها حس انگیزه و امنیت را ایجاد خواهم کرد، من می‌خواهم به نوعی به آن‌ها اثبات کنم که برای ما مهم هستند».
برخی از منتقدان وی اتهام زدند که با این کار جایاویکرمه قصد دارد نظر اکثریت را به خود جلب کند و آرای بیشتری کسب کند، ولی او در جواب به آن‌ها گفت: «خیلی بهتر است که با همدلی مذهبی رای بدست بیاریم تا از طریق درست کردت نفرت».
ماریان دیوید، ۱۵ سال است که در ماه مبارک رمضان روزه می‌گیرد. او می‌گوید: «روزه داشتن، جریانی است که فکر به اینکه چه چیزی بخوریم را تا حدود زیادی متوقف می‌کند و باعث می‌شود که حواس ما به غذا پرت نشود. روزه حس تن پروری و وسوسه را از ما دور می‌کند. این فعالیت نظم بیشتری به روزهایمان می‌دهد».
او معتقد است داشتن روزه تمرکزش را بیشتر می‌کند و حس سلامتی به او می‌دهد
او گفت: «برای تمام کسانی که در زندگی از یک سری امتیازات ویژه برخوردارند، روزه داری یک فداکاری برایشان حساب نخواهد شد این کار برای آن‌هایی که در گرما و بیرون از خانه کار می‌کنند از بقیه سخت تر است. برای آدم‌هایی که پول کافی برای خوردن غذاهای سالم و خوب ندارند این کار یک فعالیت بسیار دشوار به حساب می‌آید».
از نظر وی زیباترین و مهمترین جنبه این ماه فکر کردن و همدلی با آن مردمی است که به سختی از هزینه خورد و خوراک خود برمی‌آیند.
به عقیده وی بخشیدن به بقیه اهمیت ویژه‌ای دارد: «به عقیده من چیزی که این امر را ضروری می‌کند بخشیدن به دیگران است، اینکه شکم آدم هایی که ضعیف تر هستند را سیر کنیم و با رفع نیازهای شان به آن‌ها امکان روزه‌داری را بدهیم».
همبستگی
در آمریکا، نادین پار یک غیر مسلمان است که در رمضان روزه داری می‌کند. او یک مسیحی است و بسیار معتقد است و با روزه‌داری از طریق یکی از دوستان مسلمان خود آشنا شده‌است: «انتخاب روزه داشتن در رمضان می‌تواند به نوعی نشان از همبستگی من و مسلمانان عزیز باشد».
نادین نویسنده، مدرس کسب و کار و یکی از دبیران مدرسه در ایالت میشیگان است.
او گفته است: «طی هفت سال به جز محدودیت‌های مربوط به خوردن آب از تمام دستورالعمل‌های روزه داری تبعیت کردم. این کار همدلی و داشتن رابطه‌ای بهتر با دوستانی که از فرهنگ‌ها و مذهب‌های متفاوتی هستند برای من ایجاد کرده است».
غذا نخوردن برای یک زمان مشخص یک عمل خود خواسته است و می‌تواند نشان دهنده واقعیتی معنوی باشد که به تمام ما یادآور می‌شود تا چه اندازه به هم مربوط هستیم، من برای این موضوع ارزش بسیار قائلم.
فرصتی برای کنار هم بودن
ماریان دیوید اعتقاد دارد روزه داری فقط تمرین نظم داشتن و فداکاری نیست بلکه زمانی برای بودن با عزیزان آن و جشن گرفتن با آن‌ها را برای ما ایجاد می‌کند.
او گفته است: «زمانی که برای افطار به خانه دوستان یا بستگان خود می‌رویم یا آن‌ها را به خانه خود دعوت می‌کنیم، شبیه به یک مهمانی شام است البته بدون بودن نوشیدنی‌های الکلی. با اینکه بعد از چند روز اشتهای ما کمتر می‌شود اما تجربه‌های جدیدی را در خوردن غذا امتحان کرده‌ایم».
تنها چیزی که واقعاً نبودش را می‌توانی حس کنی آب است. مخصوصاً در هوای گرم اینجا. اما روزه داشتن ارزشش را دارد و وقتی هدف داشته باشی برایت آسان تر نیز خواهد شد.
برای نادین روزه داشتن بخشی بسیار مهم از زندگی معنوی اش است.
او می‌گوید: «من دلم می‌خواهد تمام کسانی را که خسته هستند و به دنبال جواب سوالاتشان می‌گردند هم روزه‌داری را تجربه کنند. وقتی همیشه به دنبال رفع گرسنگی هستیم ممکن است لحظات معنوی را از دست بدهیم».
نادین اعتقاد دارد خودداری از خوردن آب و غذا بعد جدیدی از ایمان را به او نشان داده است: «من با اینکار چیزی بیشتر از نیازهای خود را خواهیم دید».
روزه داری آسان نیست
این تجربه برای جایاویکرمه کار سختی بود. او گفت: «ساعت ۴ صبح بیدار می‌شوم و چند خرما به همراه کمی میوه می‌خورم و بعد این تا ساعت ۶ و نیم بعد از ظهر دیگر چیزی نمی‌خوردم».
او گفت این تجربه حس شادابی را به او نشان داد و مطمئن نیست که بتواند از کل این یک ماه روزه‌داری بر بیاید.
- اخبار روز کانادا و اخبار روز مونترال را در رسانه هدهد دنبال کنید
- هم اکنون شما هم عضو هفته نامه رسانه هدهد کانادا شوید
منبع: فردانیوز
