بیش از ۶.۵ میلیون کانادایی از دسترسی به پزشک خانواده یا پرستار برای مراقبت‌های منظم بهداشتی خود محروم هستند. این وضعیت کمبود پزشک خانواده در کانادا به عنوان چالشی جدی و نگران‌کننده شناخته شده است.
بسیاری از کارشناسان حوزه بهداشت بحران کمبود پزشک خانواده در کانادا را ناشی از عدم هماهنگی سیستم آموزش پزشکی با نیازهای روز جامعه می‌دانند. سیستم آموزشی کنونی نتوانسته است تعداد کافی از پزشکان خانواده را برای پاسخگویی به نیازهای رو به افزایش کشور تربیت کند.
به همین دلیل، سه دانشگاه شامل سایمون فریزر در بریتیش کلمبیا، دانشگاه متروپولیتن تورنتو در انتاریو و دانشگاه پرنس ادوارد آیلند در چارلوت‌تاون تصمیم گرفته‌اند از سپتامبر برنامه‌های جدیدی را با تمرکز بر مراقبت اولیه و تیمی آغاز کنند.
مراقبت تیمی؛ راهی برای بهبود دسترسی بیماران
یکی از نوآوری‌های این برنامه‌ها، تأکید بر مدل مراقبت تیمی است. این مدل شامل همکاری پزشکان خانواده با پرستاران، داروسازان و سایر متخصصان بهداشتی است تا مراقبت‌های بهتری به بیماران ارائه شود.
«دکتر دیوید پرایس»، رئیس دانشکده پزشکی سایمون فریزر، می‌گوید که این برنامه‌ها به دنبال تربیت پزشکانی هستند که آمادگی بیشتری برای ارائه خدمات بهداشتی اولیه داشته باشند. «پرایس» معتقد است که شرایط بیماری‌ها و درمان‌ها در حال پیچیده‌تر شدن است. او توضیح می‌دهد: «در زمان فارغ‌التحصیلی من، فقط دو نوع انسولین وجود داشت، اما اکنون ده‌ها نوع مختلف از داروها برای دیابت در دسترس است.»
زمان بیشتر برای ویزیت بیماران
همچنین به گفته پرایس، ملاقات‌های پزشکی که در گذشته حدود ۱۰ دقیقه طول می‌کشید، اکنون به زمان بیشتری نیاز دارد. این افزایش زمان به دلیل پیچیدگی‌های چندگانه بیماری‌ها، از جمله ترکیب مشکلات جسمی و روانی، اجتناب‌ناپذیر است.
«دکتر ترزا چان»، معاون آموزشی دانشگاه متروپولیتن تورنتو، می‌گوید: «برای درک بهتر شغل پزشک خانواده در کانادا، برنامه‌های آموزشی طولانی‌تر و کاربردی‌تری طراحی کرده‌ایم.»
این دانشگاه به جای دوره‌های سنتی چند هفته‌ای، دوره‌های شش‌ماهه ارائه می‌دهد که دانشجویان را در همان ابتدا با مراقبت تیمی و جامع آشنا می‌کند. این برنامه‌ها نه تنها بر مهارت‌های پزشکی تأکید دارند، بلکه به دانشجویان نشان می‌دهند که چگونه با دیگر اعضای تیم درمانی همکاری کنند.
اهمیت پزشک خانواده در کانادا در کاهش بار بیمارستان‌ها
تحقیقات متعدد نشان می‌دهد که داشتن پزشک خانواده در کانادا تأثیر مستقیمی بر بهبود سلامت بیماران دارد. به عنوان مثال، یک مطالعه جمعیتی در سال ۲۰۱۹ نشان داد که افزایش ۱۰ پزشک خانواده به ازای هر ۱۰۰,۰۰۰ نفر در ایالات متحده می‌تواند امید به زندگی را به میزان ۵۱.۵ روز افزایش دهد. از سوی دیگر، دسترسی به پزشکان خانواده می‌تواند بار بیمارستان‌ها و اورژانس‌ها را کاهش دهد.
«دکتر پرستون اسمیت»، رئیس دانشکده پزشکی دانشگاه پرنس ادوارد آیلند، بر اهمیت جذب پزشکان خانواده تأکید می‌کند.
به گفته او، پزشکان جوان زمانی که شاهد لذت و رضایت حرفه‌ای پزشکان باتجربه باشند، انگیزه بیشتری برای ورود به این حوزه خواهند داشت. از سوی دیگر، پزشکانی که به آموزش دیگران می‌پردازند، اغلب تمایل بیشتری به ماندن در جامعه خود دارند.
امید به آینده با برنامه‌های جدید
در حالی که چالش‌های موجود در حوزه مراقبت‌های اولیه به این زودی حل نمی‌شود، برنامه‌های جدید دانشگاه‌ها امید به بهبود را افزایش داده است.«دکتر مایک آلن» معتقد است که این رویکردها، نه تنها مراقبت‌های بهتری ارائه می‌دهد، بلکه به افزایش دسترسی بیماران به خدمات بهداشتی کمک خواهد کرد.
به این ترتیب، اگر این برنامه‌ها به طور کامل اجرا شوند، می‌توان امیدوار بود که بحران پزشکان خانواده کانادا در آینده کاهش یابد و بیماران از خدمات بهتری برخوردار شوند.
مراقبت از کبد؛ ۱۰ توصیه پزشکان برای حفظ سلامت کبد شما
منبع: سی‌بی‌سی
