«هلن مالون-بابینو» دو بار کابوس فرار از آتش‌سوزی‌های جنگلی را تجربه کرده است. او که حالا به هالیفاکس پناه آورده، از خاطرات تلخ آتش‌سوزی‌های ویرانگر فورت مک‌موری و یلونایف هنوز رنج می‌برد.
او می‌گوید: «بعد از آن همه اتفاق، من به جایی نیاز داشتم که راه‌های فرار بیشتری داشته باشد. دو بار فرار کردن از شهرهایی که راه خروجی‌شان خیلی محدود بود، واقعاً ترسناک بود.»
بعد از آتش‌سوزی‌های جنگلی، هلن برای بهبود وضعیت روحی‌اش به دنبال کمک حرفه‌ای رفت. اما هنوز هم بوی دود یا خبرهای آتش‌سوزی جدید، او را به شدت آشفته می‌کند.
هلن معتقد است که باید حمایت بیشتری از نظر سلامت روان برای کسانی که خانه و زندگی‌شان را از دست داده‌اند، فراهم شود. او می‌گوید: «کاش کسی می‌آمد و به ما می‌گفت که همه چیز تحت کنترل است. همچنین اگر به کسی نیاز داشتیم، می‌توانستیم روی آن‌ها حساب کنیم.»
آتش‌سوزی‌های جنگلی یک چهارم قربانیان را به افسردگی می‌کشاند
یک مطالعه جدید نشان می‌دهد که تا ۶۰ درصد از افرادی که در معرض آتش‌سوزی‌های جنگلی بزرگ قرار می‌گیرند، ممکن است دچار اختلال استرس پس از سانحه شوند. همچنین، یک چهارم آن‌ها ممکن است به افسردگی یا اضطراب مبتلا شوند.
متأسفانه، تأثیرات روانی آتش‌سوزی‌های جنگلی اغلب نادیده گرفته می‌شود. در حالی که زخم‌های جسمی به راحتی قابل مشاهده هستند، زخم‌های روحی ممکن است برای سال‌ها پنهان بمانند و به مرور زمان بدتر شوند.
فصل آتش‌سوزی‌های جنگلی، نابودی هزاران هکتار پوشش گیاهی
مطالعه جدید نشان می‌دهد که برقراری ارتباط مؤثر با افرادی که خانه‌هایشان را در آتش‌سوزی‌های جنگلی از دست داده‌اند، می‌تواند نقش مهمی در بهبود وضعیت روانی آن‌ها داشته باشد.
سال گذشته، کانادا شاهد بدترین فصل آتش‌سوزی در تاریخ خود بود. بیش از ۷ هزار آتش‌سوزی، میلیون‌ها هکتار از جنگل‌های این کشور را به خاکستر تبدیل کرد. امسال نیز این وضعیت ادامه دارد و هزاران آتش‌سوزی جدید گزارش شده است.
«کریس اریکسون»، یکی از هزاران کانادایی که خانه‌اش را در آتش‌سوزی‌های جنگلی از دست داده است، می‌گوید که زندگی پس از آتش‌سوزی بسیار سخت بوده است. او می‌گوید: «با توجه به تمام کارهایی که باید انجام می‌دادم، از جمله پیگیری بیمه و پیدا کردن جای جدید برای زندگی، فرصتی برای فکر کردن به اتفاقی که افتاده بود، نداشتم. انگار مدام در حال دویدن بودم.»
او ادامه می‌دهد: «وقتی کمی آرام می‌شدم، تازه متوجه می‌شدم که همه چیز را از دست داده‌ام و این واقعاً دردناک بود.»
اریکسون برای مقابله با مشکلات روانی ناشی از آتش‌سوزی‌های جنگلی، از خدمات مشاوره و همچنین خطوط بحران استفاده کرده است. او معتقد است که خطوط بحران کمک شایانی به او کرده‌اند.
سیستم بهداشت آماده‌ی مقابله با بحران‌های روانی ناشی از آتش‌سوزی نیست
«کلیر سیرا»، روانشناس ساکن جزیره ونکوور، از تجربه کارش در مراکز اسکان موقت افراد آسیب‌دیده از آتش‌سوزی‌های جنگلی می‌گوید. او می‌گوید که بسیاری از این افراد به مراقبت‌های روانشناختی طولانی‌مدت نیاز دارند، اما متأسفانه این نیاز اغلب برآورده نمی‌شود.
سیرا می‌گوید: «آتش‌سوزی ممکن است هفته‌ها یا ماه‌ها طول بکشد، اما بهبودی از این حادثه معمولاً سال‌ها زمان می‌برد.»
این روانشناس معتقد است که دولت‌ها باید برنامه‌هایی را برای ارائه خدمات روانشناختی رایگان یا با هزینه کم به افرادی که خانه و زندگی خود را در آتش‌سوزی‌های جنگلی از دست داده‌اند، در نظر بگیرند. او می‌گوید: «با حمایت‌های مناسب، می‌توانیم به این افراد کمک کنیم تا از عهده مشکلات روانی خود برآیند و زندگی سالم‌تری داشته باشند.»
دکتر نیکلاس میچل، مدیر پزشکی سلامت روان در آلبرتا، معتقد است که بسیاری از افرادی که در اثر آتش‌سوزی‌ها خانه و کاشانه خود را از دست داده‌اند، از وجود منابع کمک روانشناختی آگاه نیستند. او می‌گوید: «کمک‌های زیادی وجود دارد، چه به صورت آنلاین و چه حضوری، اما مشکل اصلی اینجاست که مردم نمی‌دانند چطور از این خدمات استفاده کنند.»
میچل پیشنهاد می‌کند که اگر افراد آسیب‌دیده در یک سامانه ثبت‌نام کنند، مقامات بهداشتی می‌توانند به‌راحتی آن‌ها را شناسایی کرده و خدمات مورد نیازشان را ارائه دهند.
آیا دود آتش‌سوزی‌های کانادا بار دیگر نیویورک را فرا می‌گیرد؟
منبع: سی‌بی‌سی
