سه پژوهشگر با بررسی رفتارهای حیوانات دریافتند که این موجودات هم هنگام بیماری فاصله اجتماعی را رعایت می‌کنند.
آنها برای این تحقیقات ۷ سال تلاش کرده و ۵ نوع حیوان مختلف را هم مورد بررسی قرار داده‌اند.
یکی از حیوان شناسان مرکز مطالعات چند جانبه هوبر کورین، سدریک سوور، که از اعضای تیم تحقیق و نویسندگان مقالات مجله آمریکایی «trends in ecology and evolution» بود،اعلام کرد که حیوان‌ها نه تنها احمق نیستند، بلکه در برخی مواقع خیلی بهتر از انسان‌ها موضوعات را درک می‌کنند.
آنها در طی تحقیقات خود دریافتند که حیوانات در مواقع بروز بیماری، رعایت فاصله اجتماعی را تنها راه نجات خود از ابتلا می‌دانند.
اولین موجودی که برای این تحقیق انتخاب شد و به خوبی نتیجه داد، مورچه بود. مورچه‌ها زندگی اجتماعی و پرجمعیتی داشته و بسیار مقرراتی هستند. مثلا یکی از مقررات سفت و سخت آنها این است که باید ملکه در مرکز باشد و پنج درصد از مورچه‌ها به دنبال غذا بروند. سپس این غذا به روش دهان به دهان جابه‌جا می‌شود. از آنجا که آنها زندگی مرتب و اصولی دارند، می‌توانند برای مقابله با بیماری نیز برنامه ریزی صحیحی داشته باشند.
در طی این آزمایش نیز، مورچه‌ها سریعا از مورچه‌هایی که نمونه قارچ را دریافت کردند، فاصله گرفته و قرنطینه را اجرا کردند.
حتی مورچه‌هایی که مبتلا بودند به‌صورت خود به خود، خودشان را ایزوله کرده و دیگر مورچه‌ها نیز تا مدتی از انتقالات دهانی خودداری کردند. آنها به این روش از انتقال بیماری به دیگر مورچه‌ها و ملکه جلوگیری کردند.
یک استراتژی کاربردی برای مقابله با بیماری
این روشی بسیار کاربردی و مهم است. چون مورچه‌های بیمار بعد از مدتی در تنهایی خود می‌میرند و هیچ آسیبی به دیگر مورچه‌ها نمی‌رسد. در این پژوهش تمام این نکات بر دیگر موجوداتی مثل شته، خرچنگ دریایی، موش و میمون بررسی شده است. آنها نیز مانند مورچه‌ها از استراتژی خاصی برای مقابله با بیماری استفاده کرده و قرنطینه را پیش گرفتند.
تحقیقات انجام شده روی ممیمون‌ها نشان داد که هیچ میمونی حاضر به تمیز کردن میمون بیمار نبوده و آنها گاهی هم ممکن است حیوان بیمار را برای حفظ سلامتی خودشان بکشند.
این عمل برای پژوهشگران بسیار عجیب است. آنها مشتاقند بدانند که مسیر تکامل موجودات چگونه به نقطه‌ای رسیده که بتوانند در مقابل عوامل بیرونی چنین شیوه‌ای را پیش بگیرند.
البته برای اثبات فرضیه‌های مختلف لازم است تا ۲۰ نوع حیوان بررسی شده و نتیجه یکسان دریافت شود. این تحقیق تاکنون روی ۵ حیوان انجام شده است.
عملکرد مورچه‌های در برابر بیماری‌های قارچی، از عملکرد انسان‌ها در مقابل ویروس کرونا هوشمندانه‌تر بوده است.
البته در این آزمایش، مورچه‌های پیر و مبتلا توسط پژوهشگران ایزوله شدند. سپس محققان دریافتند که مورچه‌ها خود را به معنای واقعی ایزوله نمی‌کنند. بلکه ارتباطات فیزیکی خود را به صفر رسانده و از طریق فرومون‌ها با هم ارتباط برقرار می‌کنند.
فرومون‌ها نوعی ترکیبات و عوامل شیمیایی هستند که از حیوان دفع یا ترشح می‌شوند. این ماده میتواند پاسخ‌های اجتماعی مختلفی را باعث شود.
انسان‌ها با این ماده سر و کار ندارند اما فرومون برای مورچه‌ها از اصلی ترین عوامل ارتباطات اجتماعی در هنگام بحران است.
اهمیت این مسئله برای آدمیان نیز با شیوع ویروس کرونا به اثبات رسید. امروز می‌دانیم که ایزوله کردن افراد باز هم میتواند باعث مرگشان شود.
راه‌کارهای غریزی حیوان‌ها برای انسان طبیعی نبوده و با فکر همراه است. برای انسان، عوامل دیگری همچون تفکر، عقل، منطق، فرهنگ و طبیعت با مسائل غریزی‌اش همراه است. هر یک از این فاکتورها ممکن است گاهی از دیگری پیشی گرفته و غریزه را کنار زند.
مثلا دست دادن در جوامع انسانی، گذشته از اینکه نوعی رفتار اجتماعی‌ست، میتواند باعث انتقال ویروس شود. در این دوره دریافتیم که کنار زدن این عادت چقدر میتواند دشوار باشد. رعایت فاصله اجتماعی نیز همینطور است. شاید بهتر باشد ه رعایت فاصله را برای این شرایط بحرانی، از حیوانات بیاموزیم.
منبع: یورونیوز
