اگر بچه‌ها مستقیم با مسئولین اجتماعی و سیاسی صحبت کنند چه خواسته‌ای خواهند داشت؟ چه چیزی از آنها می‌پرسند؟ ما به شما می‌گوییم، آنها از مسئولین خواستار کاهش قیمت سوشی، جمع‌آوری پاکتهای پلاستیکی و شنیده شدن حرفهایشان هستند.
به گزارش هدهد به نقل از سی‌تی‌وی نیوز، در سالن ورودی پایین راه پله با شکوه مجلس شورای ملی، از ماه ژوئن اتاقی برای پذیرش کودکان قرار داده شده است. اتاقی سفید با پوسترهایی حاوی نکاتی مهم از گذشته مانند یکی از رای‌گیری های قدیمی، “Maurice Duplessis” نخست وزیر کانادا در سال ۱۹۵۶ ، “René “Lévesque و سایرین.
اتاق کودکان در مجلس ملی
یک میز و دو نیمکت نزدیک آنها برای کودکان قرار گرفته تا روی آنها بتوانند بنشینند، بخوانند و نقاشی کنند. یک تلویزیون کوچک نیز تصاویری را برای آنها پخش می کند. شاید بتوان گفت جالب ترین بخش این اتاق یک تریبون، میکروفون و همچنین یک صندوق پست است. یک موقعیت عالی برای سیاستمداران واقعی آینده. مگالی پاکین، محقق مجلس ملی ، می گوید: این اتاق می‌خواهد بگوید: شما می‌توانید حرف بزنید ! کاری کنید ! پس مدادتان را بردارد، نقاشی بکشید و به صندوق پست بیاندازید و بدانید که ارسال خواهد شد.
نگرانی‌های کودکان
پاکین صبح جمعه صندوق پست را که پر از پیامهای گران بهای کودکان است می‌گشاید، کاری که او ماهی دو بار داوطلبانه انجام می دهد. این مامور مسئول، محقق مجلس و دانشجوی دکتری جامعه شناسی آنها را یک به یک بررسی کرده و به نماینده مربوطه در مجلس تحویل می‌دهد. او با تاکید بر امانت داری و سانسور نکردن حرفهای بچه‌ها می‌گوید: یک کودک نوپا از دولت درخواست کرده که قیمت سوشی و پوتین کاهش پیدا کند یا این یکی که اسمش ناشناس است و خواسته که دیدن تلویزیون ممنوع شود چون به چشم آسیب می‌زند.
محیط زیست، نگرانی اصلی
کودکان خواستار شنیده شدن به خصوص در رابطه با محیط زیست هستند و می‌خواهند راجع به آن صحبت کنند و ماکسیم نوشته: من می‌خواهم آلودگی را کنترل و آینده مان را بهتر کنیم. جوسلین بدون اینکه کلمه ای بنویسد با نقاشی کردن سیاره ای زیبا، آبی و سبز که روی آن سه نفر ایستاده‌اند و قلبهایشان در احاطه این محیط زیبا قرار گرفته، خواسته اش را ترسیم کرده است. جان کریستوف 8 ساله و مغموم نوشته: مجلس عزیز ، من نمی‌خواهم در شهری کار کنم که پر از زباله های دیگران است. یک پسر ۹ ساله نیز نوشته: اسم من نوح است. من ۹ سال دارم. مادر من می‌خواهد ما سبزتر باشیم، کمپوست درست کرده و پلاستیک کمتری مصرف کنیم. همه باید مثل او باشند.
واله، کودک دیگری است که نوشته : به زمین کمک کنید.
دیگری نوشته: من می‌خواهم کیسه‌های پلاستیکی از فروشگاه‌های خوار و بار جمع آوری شوند.
نفت بیشتر ممنوع ! پیش بسوی سوخت سبز برقی ! درختان را حفظ کنید ، آنها شما را نجات خواهند داد.
ما می‌خواهیم شنیده شویم
لحن پیامهای بچه ها متفاوت و برخی خیلی جدی هستند. مثلا ژان دختر انگلیسی زبان کوچکی است که برای ما نوشته: من می خواهم بچه ها شنیده شوند. نمی‌خواهم شبح باشم. مردم می‌گویند کارهایی است ک فقط بزرگترها می‌توانند انجام دهند اما بچه‌ها می‌توانند کارهای متفاوتی در جهان انجام دهند. ملاله کودک است و می‌تواند جهان را تغییر دهد من هم می‌توانم.
( ملاله دختری است که در دفاع از حق آموزش توسط طالبان هدف گلوله قرار گرفت. او فعال حقوق بشر، حقوق کودکان و عضو کمپین تحصیل دختران اهل پاکستان است که در اکتبر ۲۰۱۲ توسط گروه طالبان و در راه بازگشت از مدرسه ترور نافرجام شد.)
الکسان نیز گفته است: من نمی‌خواهم جنگ باشد و یکی دیگر از آنها گفته سن حق رای را از ۱۳ سالگی قرار دهید.
قدرت خواستن
سالانه ۲۷ هزار تن از کودکان کانادایی از مجلس سورای ملی بازدید می‌کنند که اکثر آنها کبکی هستند. اتاق نوجوانان نیز برای دریافت پیامهای آنها که خواستار شنیده شدن هستند، اخیرا ایجاد شده است. اتاقی که یک دیوار سوراخدار مانند پنیر سوئیسی دارد و نوجوانان می‌توانند درخواستهایشان را داخل حفره های آن قرار دهند. اینجا جایی هست که آنها می‌آموزند امضا جمع کنند ، طومار ارائه دهند و حتی در حد خودشان از طرف یک نماینده حمایت مالی شوند.
کریستال مکلاوگلین، مشاور برنامه‌های آموزشی مجلس می گوید: قرار داشتن در سن کمتر از ۱۸ سال نباید مانع از ورود شما به موضوعات مردمی شود یا جایی برای بیان عقیده نداشته باشید. آنها از ما می‌خواهند به آنها اعتماد کنیم و فرصت بیان بدهیم. بسیار خوب آنها وارد کارهای ما می‌شوند. آنها دنبال پیشرفت بخصوص در مقطع ابتدایی دنبال پیشرفت جامعه‌شان هستند بدون اینکه حرفی بزنند.
هشدار محیط زیست کانادا در رابطه با وقوع طوفان در روز دوشنبه
افزایش تعداد افراد بی‌خانمان در بزرگترین و ثروتمندترین شهر کانادا
اعتراض گروهی از روزنامه‌نگاران به دولت آلبرتا در رابط با اطلاق «اتاق جنگ» به خبرنگاران
