رابرت فیسک، پرافتخار ترین روزنامه نگار زمان خود و روزنامه نگار با سابقه ایندیپندنت در خاورمیانه، در اثر بیماری در سن ۷۴ سالگی درگذشت.
به گزارش رسانه هدهد کانادا، رابرت فیسک به جسور بودن در به چالش کشیدن روایت‌های رسمی دولت و منتشر کردن یافتههایش با نثری خاص شهرت داشته است.
فیسک در سال ۱۹۸۹ روزنامه تایمز را ترک کرد و به ایندیپندنت پیوست. پس از زمان کوتاهی به شاخص ترین نویسنده این روزنامه تبدیل شد. او تا هنگام مرگش در دوبلین برای ایندیپندنت کار می‌کرد.
کریستین براوتون، سردبیر سابق ایندیپندنت که به تازگی مدیر کل این مجموعه شده است گفت: «رابرت فیسک شجاع، سازش ناپذیر، متعهد و مصمم به روشن کردن حقیقت و مشخص کردن دروغ به هر وسیله‌ای بود. او در نسل خود بزرگترین روزنامه نگار بوده است و شمعی که در ایندیپندنت شعله ور کرده است تا همیشه روشن میماند.»
جنجالی که نوشتههای رابرت فیسک به همراه داشت ظاهراً مورد علاقه خودش بوده است.
هنگامی که در سال ۲۰۰۳ بریتانیا و آمریکا در حال تلاش برای حمله به عراق بودند، او به سازمان ملل در نیویورک رفت تا اعلام جنگ بی اساس وزیر خارجه وقت آمریکا (کولین پاول) را شاهد باشد.
آقای فیسک نوشته است: «هنگامی که ژنرال پاول به جلسه شورای امنیت وارد شد، نمایندگان را در آغوش گرفت و با آنان روبوسی کرد و در آن هنگام یک نمایش ظاهرا ترسناک آغاز شد. جک استراو برای به آغوش کشیدن همتای آمریکایی خود از جا پرید!»
فیسک در کنت به دنیا آمد و دانش آموخته دانشگاه لانکستر است. او زندگی حرفهای خود را در خیابان فلیت و از “ساندی اکسپرس” آغاز کرده است. پس از آن، او تصمیم گرفت به تایمز برود و وظایف خود را در ایرلند شمالی، پرتغال و خاورمیانه انجام داد.
وی به مدت چند دهه در بیروت لبنان مستقر بوده و در کوچه پس کوچههای معروف این شهر در یک آپارتمان زندگی می‌کرد. در زمان درگیری‌های ملت در جنگ داخلی و هنگامی که برخی خبرنگاران قربانی حادثه آدم ربایی شدند در این شهر ماندگار شد و به زندگی خود ادامه داد.
جوایز بسیار زیادی از جمله جایزه مطبوعات بریتانیا و جایزه عفو بین الملل به رابرت فیسک اهدا شده است. از معروف ترین کتابهای او میتوان “جنگ بزرگ برای تمدن: فتح خاورمیانه” و “دریغا مردم: لبنان در جنگ” را نام برد.
او مدرک دکتری خود را از دانشگاه ترینیتی گرفت و در دالکی در کو دوبلین صاحب یک خانه است. فیسک با اسامه بن لادن دو بار مصاحبه کرد و پس از حملات ۱۱ سپتامبر و حمله متعاقب آمریکا و بریتانیا به عراق، به مرز افغانستان و پاکستان رفت و در آنجا گروهی از آوارگان افغان که از کشته شدن هموطنانشان ناراحت و خشمگین بودند به او حمله کردند.
فیسک عکسهایی از صورت خرد شده و مجروح شدهاش را منتشر کرد که همین اتفاق، آن حادثه را به خبر اول روزنامه تبدیل کرد و بسیار شهرت یافت.
فیسک نوشت: «آنها پسران و مردان افغان بودند که به من حمله کردند. البته که نباید این کار را انجام میدادند اما نفرت و خشم آنها محصول دیگران از ما بود. ما که بدون توجه به رنجشان نسبت به جنگ داخلی، آنان را در مبارزه با روسیه مسلح کردیم و به آنها پول و سلاح دادیم و خندیدیم تا چند مایل آن طرفتر برای متمدن شدن بجنگند؛ سپس روی سرشان بمب ریختیم و خانوادههایشان را داغدار کردیم و نام تلفات جانبی روی آن گذاشتیم!»
منبع: ایندیپندنت فارسی
