بیکاری، افسردگی و خودکشی ارمغان شیوع کووید۱۹ برای جوانان آلبرتایی

کالین رانکین تا قبل از شیوع کووید۱۹ در سنت آلبرت، یک مهندس صوتی موفق بود. در اوایل سال جاری، مانند تمام هنرمندان در سراسر کشور با لغو رویدادها و گردهمایی‌ها، کسب و کار کالین نیز راکد شد و به مرور از بین رفت. مشتری‌های او دیگر پولی نداشتند که موسیقی خود را به صورت حرفه‌ای مهندسی کنند.

با شدت گرفتن بیماری همه گیر، رانکین که یک پسر تازه متولد شده سه هفته‌ای و یک دختر خوانده چهار ساله دارد، دچار بی پول شدید شد و حتی امکان پرداخت صورتحساب‌هایشان را نداشت.

این مهندس صوتی ناچار شد دست از کارش بکشد تا بتواند امورات خانواده‌اش را بگذراند، اما همچنان تاکنون ناموفق بوده است.

چهار سال پیش رانکین پس از گذراندن حکم زندان که به جرم سرقت مسلحانه در نیوبرانزویک داشت، به آلبرتا رفت و زندگی جدیدی را آغاز کرد. او هر روز برای پیدا کردن کار و ارائه رزومه بیرون می‌رود، اما هنوز کار به درد بخوری که بتواند با آن اموراتش را بگذراند پیدا نکرده است. او مخصوصا به دلیل سوء سابقه کیفری که دارد سخت تر می‌تواند برای خودش شغلی پیدا کند.

رانکین می‌گوید: «من بسیار بسیار سخت کوش هستم، اما مردم وقتی خالکوبی‌های من را می‌بینند و بعد از آن از سوء سابقه‌ام باخبر می‌شوند، برخوردشان با من تغییر می‌کند و این موضوع کار پیدا کردن را برای من دشوار کرده است. من باید از خانواده‌ام مراقبت کنم اما راهی برای درآمدزایی ندارم و هیچ کس نیز حاضر به استخدام من نیست.

با وخیم تر شدن وضعیت اقتصادی، تاثیر روانی بحران اقتصادی بر این پدر که دو فرزند دارد نیز بدتر می‌شود. رانکین از دوران نوجوانی با اضطراب و افسردگی دست و پنجه نرم می‌کند و استرس یافتن شغل هر روز بر او فشار می‌آورد و در این رابطه می‌گوید: «من هنوز در شوک هستم. بعضی روزها واقعا سخت است. من بعضی روزها خیلی با مردم درگیر می‌شوم چون خیلی افسرده‌ام. من خیلی عصبانی هستم و از غمگین بودن خسته شده‌ام و در ارتباط با مردم نیز عصبی و ناراحت هستم».

در حال حاضر، دوست دختر رانکین قبض‌های خانواده را می‌پردازد و می‌گوید که این دردناک است که او قادر به تامین هزینه خانواده خود نیست.

وی افزود: «من باید برای خانواده‌ام قوی باشم. گاهی به اتاقی می‌روم و وانمود به خوابیدن می‌کنم. بعضی اوقات، حتی غذای سگ‌هایمان کم می‌شود و من مجبورم به آن‌ها غذای گربه بدهم. واقعا ناراحت کننده است».

رانکین در این رابطه تنها نیست. براساس آمار کانادا، ۵/۵ میلیون کارگر در سراسر کانادا شغلشان را در زمان شیوع کووید۱۹ از دست داده‌اند.

آلبرتا که قبلا به دلیل رکود صنعت نفت و گاز خود دچار کمبود شده بود، یک دردسر جدی و ویژه را تجربه می‌کند.

نرخ بیکاری در آلبرتا در ماه مه ۱۵/۵ درصد و در ماه اوت  ۱۱/۸ درصد بود. طی دو ماه گذشته، کلگری در رتبه نخست جدول نرخ بیکاری در سراسر کشور قرار داشته است.

احسان لطیف، استاد اقتصاد دانشگاه تامپسون ریورز گفت: «افرادی که شغل خود را از دست می‌دهند معمولا شاهد تاثیر روانی بحران اقتصادی هستند چون کار آن‌ها با اعتماد به نفسشان گره خورده است. یک اقتصاد راکد، سلامت روان کارگران را نیز متزلزل می‌کند».

اضطراب، خواه فرد شغل داشته باشد یا نداشته باشد مردم را آزار می‌دهد: «افراد شاغلی که غالبا شاهد افزایش نرخ بیکاری هستند و نگران آینده شان هستند مشمول این وضعیت هستند».

لطیف تصریح کرد: «آنچه افراد شاغل انجام خواهند داد این است که سعی خواهند كرد بیشتر كار كنند یا شغل دیگری پیدا کنند. در صورت از دست دادن شغل فعلی خود، رزومه خود را آماده می‌کنند».

وی افزود: «رکود در افرادی که بیکار هستند حتی سخت تر است».

رابطه مستقیم بیکاری و خودکشی

مطالعات جهانی نشان دهنده ارتباط مستقیم بین اشتغال و سلامت ذهنی است.

گزارش خلاصه‌ای از کمیسیون بهداشت روان کانادا در سال ۲۰۰۹ نشان می‌دهد، افرادی که  مشکلات بهداشت روانی دارند معمولا آخرین کسانی هستند که وقتی اقتصاد رونق می‌گیرد اوضاعشان بهتر می‌شود و اولین کسانی هستند که دچار رکود اقتصادی می‌شوند.

مشکلات استخدامی و استرس مالی مهمترین عامل خودکشی در سراسر جهان است، به طوری که افزایش یک درصدی بیکاری موجب افزایش ۰/۷۹ درصدی نرخ خودکشی می‌شود.

در این گزارش آمده است: «تاثیر روانی بحران اقتصادی بر روی افراد و خانواده‌ها به راحتی می‌تواند با عواقب فاجعه باری مانند طوفان کاترینا مقایسه شود. جایی که خانه و زندگی مردم از دست رفته و مردم مجبور به ترک خانه‌های خود شده‌اند».

در آلبرتا نیز میزان خودکشی حتی با شدت بیشتری رو به افزایش است. تحقیقات نشان می‌دهد که هر یک درصد افزایش بیکاری با افزایش ۲/۸ درصدی نرخ خودکشی ارتباط دارد. این تقریبا به معنای ۱۶ آلبرتایی دیگر است که به دلیل افزایش درصد بیکاری در اثر خودکشی جان خود را از دست می‌دهند.

کول گودین، ​​ورزشکار آلبرتایی، از زمان ابتلا به بیماری همه گیر، سلامت روانش نیز خیلی ضعیف شده است.

وی ​​که در مزرعه‌ای در نزدیکی کربن، آلبرتا زندگی می‌کند، گفت که بیشتر زندگی بزرگسالی خود، با افسردگی دست و پنجه نرم می‌کند.

این ورزشکار رودیو (نوعی مسابقه گاوبازی) سخت تلاش می‌کند تا افسردگی خود را کنترل کند، اما تاثیر کووید۱۹ در امرار معاش وی یکی از منابع عمده شادی در زندگی او را لغو کرده است. تقریبا همه رویدادهای رودیو امسال لغو شدند.

گودین تصریح کرد: «من دیگر هیجان سابق را ندارم، بنابراین در طول سال فقط به نوعی دچار رکود هستم».

رودیو برای گودین چیزی فراتر از یک درآمدزایی بود. این کار به او و زندگی‌اش اشتیاق و هدف می‌داده است. حالا او آخر هفته خود را به جای شرکت در مسابقات رودیو در خانه می‌گذراند. در طول هفته نیز به عنوان جوشکار مشغول به کار است، هرچند که زمان برایش به کندی می‌گذرد.

وی گفت: «وقتی من کار می‌کردم، گذشت زمان را متوجه نمی‌شدم اما الان زمان خیلی کند می‌گذرد».

تجربه گودین برای افرادی که در رکود اقتصادی به سر می‌برند یک امر معمول است. یک مطالعه نشان می‌دهد به طور کلی افزایش بیکاری استان به طور قابل توجهی بر میزان افسردگی در تمام زیرمجموعه‌های جامعه تاثیر گذاشته است و تاثیر روانی بحران اقتصادی را به وضوح می‌توان دید.

افزایش مشکلات روحی در کانادایی‌ها

در همین حال، یک نظرسنجی آماری که در ماه‌های آوریل و مه انجام شده نشان می‌دهد که  تقریبا یک چهارم کانادایی‌ها (۲۴ درصد) از نظر سلامت روان ضعیف هستند. این رقم در مقایسه با سال ۲۰۱۸ نشان می‌دهد که در آن زمان ۸ درصد کانادایی‌ها این وضعیت را داشته‌اند.

افراد بین ۱۵ تا ۲۴ سال، به احتمال زیاد (۴۱ درصد) همچنین از اضطراب متوسط ​​یا شدیدشان خبر داده‌اند، در حالی که افراد ۶۵ سال به بالا با (۱۱ درصد) کمترین درصد را داشته‌اند.

سطح اضطراب بالاتر در بین جوانان نشان دهنده یافته‌های مطالعه دیگری است که نگرانی‌های قابل توجهی در مورد امور مالی، اختلالات تحصیلی و چشم انداز اشتغال جوانان را برجسته می‌کند.

کیت دابسون، استاد روانشناسی بالینی دانشگاه کلگری نیز در رابطه با تاثیر روانی بحران اقتصادی بر زنان و مردان گفت: «از نظر جنسیتی نیز در طی این همه گیری، زنان بیشتر از مردان میزان اضطرابشان را گزارش کرده‌اند (به ترتیب ۲۱ و ۱۵ درصد). این می‌تواند تا حدی به این واقعیت مربوط شود که از زمان شیوع کرونا، زنان با سرعت بالاتری نسبت به مردان شغل خود را از دست داده‌اند».

به عنوان محقق اصلی برنامه «Opening Minds» کمیسیون بهداشت روان کانادا با هدف کاهش نگرانی در مورد تاثیر روانی بحران اقتصادی افزود: «بخش دیگری از این مشکل به این دلیل است که زنان احتمالا بیشتر از مردان در مناصب و یا در موقعیت‌های اداری قرار می‌گیرند و بنابراین در حال حاضر بسیاری از سمت‌های اداری حذف شده یا به صورت نیمه وقت انجام می‌شوند».

دابسون تصریح کرد: «این موضوع نشان می‌دهد که رکود اقتصادی ناشی از کووید۱۹ با رکودهای اقتصادی دیگر(مانند رکود در بخش نفت و گاز) که بیشتر مردان را تحت تاثیر قرار می‌داده متفاوت است».

وی اظهار داشت: «اضطراب و افسردگی دو شرایط بهداشت روانی هستند که به احتمال زیاد در طی رکود اقتصادی افزایش می‌یابند، زیرا به طور کلی شایع ترین شرایط بهداشت روان هستند».

در همین حال، بنابر نظرسنجی آوریل ۲۰۲۰ که برای مرکز استفاده از مواد و اعتیاد کانادا انجام شده، ۱۸ درصد کانادایی‌ها به دلیل استرس، بی حوصلگی، نداشتن برنامه منظم و تنهایی، مصرف الکل خود را در طی همه گیری افزایش دادند. شش درصد نیز از افزایش مصرف ماریجوانا خبر داده‌اند.

دابسون اذعان داشت: «پریشانی زناشویی و خشونت خانگی نیز از زمان بروز همه گیر شدن افزایش یافته که موضوعی مشترک در تمام رکودهای اقتصادی است. تحقیقات انجام شده در کلگری توسط دانشکده سیاست عمومی دانشگاه کلگری رابطه‌ای بین افت قیمت نفت و افزایش درخواست کمک برای مقابله با سوءاستفاده‌های داخلی را نشان داد».

خدمات پناهگاه‌های زنان و مراکز پشتیبانی نیز از زمان شروع شیوع کووید۱۹، سرویس دهی به افرادی که سوءاستفاده خانگی را تجربه کرده‌اند را افزایش داده است.

بحران اقتصادی چند لایه در آلبرتا

در حالی که کووید۱۹ در حال حاضر اقتصاد جهانی را تهدید می‌کند، آلبرتا با یک بحران اقتصادی چند لایه مواجه است و همچنان در تلاش است تا قیمت نفت را کنترل کند.

لطیف گفت: «از نظر من، اضطراب یا استرس در آلبرتا بیشتر خواهد شد، زیرا حتی وقتی کووید۱۹ مهار شود اقتصاد ما هنوز به قیمت نفت وابسته است».

دابسون نیز بیان کرد: «آسیب اقتصادی یک عامل خطرناک برای بروز هر نوع بیماری، از جمله چالش‌های بهداشت روان است».

وی افزود: «هر زمان فردی در وضعیت نامناسبی قرار می‌گیرد، سلامتی او نیز معمولا افت می‌کند. بنابراین افرادی که در موقعیت‌های حاشیه‌ای یا درآمد محدود هستند قطعا تحت تاثیر قرار می‌گیرند».

در سال ۲۰۱۷، کمیسیون بهداشت روان کشور گزارشی منتشر کرد و از دولت فدرال خواستار افزایش بودجه مربوط به بهداشت روان شد.

وی بیان کرد: «متاسفانه، بخشی از آنچه كه در حال حاضر می‌بینیم واقعا ادامه دارد و شاید تشدید برخی از مواردی باشد كه قبلا دیده‌ایم».

خسارات اقتصادی ناشی از کمبود اعتبارات بهداشت روانی، حفره‌ای چند میلیارد دلاری در اقتصاد کانادا ایجاد کرده است.

 در سال ۲۰۱۶، انجمن مشاوران کانادا دریافت که افسردگی، سالانه ۳۲/۳ میلیارد دلار از درآمد ناخالص ملی را به هدر می‌دهد در حالی که اضطراب، سالانه ۱۷/۳ میلیارد دلار برای کشور هزینه دارد.

بنابر نتایج این تحقیق تقریبا یک چهارم کانادایی‌های مبتلا به بیماری روانی قادر به کار نیستند و در برخی موارد افسردگی و اضطراب کل زندگیشان را مختل می‌کند.

دابسون با بیان اینکه به طور کلی، افرادی که از اختلالات بهداشت روان رنج می‌برند، در طول زندگی خود درآمد کمتری دارند اظهار داشت: «تقریبا غیر ممکن است که بدانیم شخصی اگر در شرایط سخت باشد چقدر می‌تواند درآمد کسب کند».

وی افزود: «علاوه بر فرصت‌های کاهش یافته، افرادی که از بیماری روانی رنج می‌برند با کاهش تحصیلات، کاهش اشتغال مواجه می‌شوند و به احتمال زیاد منزوی می‌شوند و ارتباط اجتماعی ندارند».

یک روش برای حمایت از افرادی که از مشکلات بهداشت روان رنج می‌برند مداخله زودهنگام است.

دابسون در این رابطه بیان کرد: «هرچه زودتر افرادی که مشکل دارند شناسایی و به آن‌ها رسیدگی شود، نتیجه درمان بهتر است».

اگرچه دابسون گفت که بودجه آلبرتا از بودجه بالاتری نسبت به سایر استان‌ها برخوردار است اما بهداشت روان یکی از بخش‌های کمبود بودجه در هر سیستم مراقبت‌های بهداشتی استانی است و بودجه اختصاص یافته به آلبرتا نیز هنوز برای تمام مشکلات موجود کافی نیست.

وی افزود: «ما می‌دانیم این بودجه کافی و حتی نزدیک نیازهای برآورده شده نیز نیست».

برآوردها نشان می‌دهد که حدود ۷/۵ میلیون نفر در کانادا قبل از شیوع کووید۱۹، دچار مشکلات بهداشت روانی بوده‌اند.

دابسون گفت که این تقریبا به تعداد افرادی که به خدمات بهداشت روان دسترسی دارند نزدیک است، احتمالا به دلیل شیوع کووید۱۹ و تاثیر روانی بحران اقتصادی ، این میزان دو برابر شده است.

منبع: استار